ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Παγόβουνο - γίγας αποκολλήθηκε από την Ανταρκτική
Παγόβουνο μεγάλο όσο δεκαπέντε φορές το Παρίσι αποκολλήθηκε πριν από λίγες ημέρες στην Ανταρκτική, αλλά οι επιστήμονες θεωρούν ότι το γεγονός εντάσσεται στον κανονικό κύκλο της ζωής των παγετώνων.
Το παγόβουνο, που ονομάσθηκε D28 αποκολλήθηκε από το φράγμα πάγου του Έιμερι, στο ανατολικό τμήμα της παγωμένης ηπείρου ανάμεσα στις 24 και 25 Σεπτεμβρίου, σύμφωνα με τις παρατηρήσεις που προέρχονται από δύο δορυφόρους, έναν ευρωπαϊκό και έναν αμερικανικό της Nasa.
Σύμφωνα με το ευρωπαϊκό πρόγραμμα Copernicus, το παγόβουνο έχει έκταση 1.582 τετραγωνικών μέτρων. Είναι πάχους 210 μέτρων και αποτελείται από 315 δισεκατομμύρια τόννους πάγου, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της αμερικανίδας επιστήμονα Χέλεν Αμάντα Φράικερ.
Αυτά τα νούμερα μπορεί να φαίνονται εντυπωσιακά, αλλά η παραγωγή παγόβουνων εντάσσεται στον φυσιολογικό κύκλο της ζωής των φραγμάτων πάγου που είναι η προέκταση των παγετώνων στο νερό, προειδοποιεί.
«Τα φράγματα πάγου πρέπει να χάνουν μάζα διότι αυξάνουν συνεχώς την μάζα τους. Θέλουν να διατηρήσουν το μέγεθός τους», εξηγεί η Χέλεν Αμάντα Φράικερ, καθηγήτρια στο ωκεανογραφικό κέντρο Scripps του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Σαν Ντιέγκο.
Η αύξηση της μάζας προέρχεται από το χιόνι που πέφτει στην ήπειρο και τα ποτάμια πάγου που προωθούνται προς τις ακτές.
Είναι σημαντικό να γίνει σαφές ότι η ανατολική Ανταρκτική είναι διαφορετική από την δυτική Ανταρκτική και την Γροιλανδία. Οι δύο τελευταίες περιοχές θερμαίνονται με μεγάλη ταχύτητα εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής.
«Είναι σημαντικό να αποφευχθεί η σύγχυση του κοινού, δεν οφείλεται στην κλιματική αλλαγή», σύμφωνα με την επιστήμονα.
Τριπλάσιο σε μέγεθος παγόβουνο αποκολλήθηκε πριν από δύο χρόνια από την Ανταρκτική, υπενθυμίζει η επιστήμονας, γεγονός που εκείνη την εποχή δημιούργησε κάποιον πανικό.
Ο παγετώνας πρέπει να χάσει μάζα, είναι φυσιολογικό».
«Είναι δύσκολο να εξηγηθεί, διότι δεν θέλουμε οι άνθρωποι να πιστέψουν ότι η κλιματική αλλαγή δεν υπάρχει. Αλλά το γεγονός αυτό δεν είναι αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής», καταλήγει η Χέλεν Αμάντα Φράικερ