Το 2016 οι Αμερικανοί εκλέκτορες έστειλαν τον Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο. Οι Αμερικανοί πολίτες είχαν ψηφίσει αλλιώς (η διαφορά υπέρ της Κλίντον ήταν 3 εκατομμύρια ψήφοι) αλλά έτσι είναι το σύστημα στις ΗΠΑ.

Στην πρώτη «ξενάγηση» που του έκαναν στον Λευκό Οίκο, ο Τραμπ δεν ενθουσιάστηκε. Μάλλον ο «πύργος» στην Πέμπτη Λεωφόρο του Μανχάταν ήταν καλύτερος. Όταν του είπαν ότι ως πρόεδρος πρέπει να ενημερώνεται εβδομαδιαία για τις διεθνείς εξελίξεις και τα θέματα ασφαλείας, εκείνος δεν το θεώρησε απαραίτητο, διότι «ήξερε τα θέματα».

Κανείς δεν μπορεί να είναι απόλυτα βέβαιος ότι «ήξερε τα θέματα». Αυτό όμως που είναι βέβαιο είναι ότι τον πρώτο καιρό που ήταν στον Λευκό Οίκο, ο Τραμπ πλαισιωνόταν από στρατηγούς και στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων.

Στην πρώτη του κυβέρνηση, ο υπουργός Άμυνας Τζέιμς Μάτις ήταν στρατηγός. Αλλά και ο Τζον Κέλι, αρμόδιος για την Εσωτερική Ασφάλεια. Με αυτό τον τρόπο, ο Τραμπ είχε ικανοποιήσει τους δύσπιστους του στρατιωτικού κατεστημένου που είδαν στην προεδρία των ΗΠΑ (και στην αρχηγία των Ενόπλων Δυνάμεων) έναν… μεσίτη.

Ακόμα και ο Μάικλ Φλιν, ο σύμβουλος επί θεμάτων Εθνικής Ασφάλειας, ήταν και εκείνος από τις Ένοπλες Δυνάμεις.

Όλα αυτά στην αρχή. Μετά άρχισε το «ξήλωμα».

Ο πρώτος που ξηλώθηκε ήταν ο Φλιν, καθώς οι επαφές του με την Ρωσία προτού καν μπει ο Τραμπ στον Λευκό Οίκο έγιναν τοξικές για τον ίδιο τον Τραμπ. Τη θέση του Φλιν πήρε ένας άλλος στρατηγός, ο ΜακΜάστερ.

Με αυτό το επιτελείο, ο Τραμπ απειλούσε το Μεξικό με… πόλεμο, χαρακτήριζε το ΝΑΤΟ ξεπερασμένο, γκρίνιαζε για την συνεισφορά των Ευρωπαίων συμμάχων του, απειλούσε με βόμβα την Βόρειο Κορέα για να λατρέψει μετά τον Κιμ…

Ακόμα και η αμερικανική διπλωματία ερχόταν σε δύσκολη θέση με τα καμώματά του.

Πίσω στο ξήλωμα: Ο ΜακΜάστερ ξηλώθηκε το 2018 και αντικαταστάθηκε από έναν βετεράνο του αμερικανικού κατεστημένου, τον Τζον Μπόλτον, «γεράκι» στην κυβέρνηση του προέδρου Τζορτζ Ο. Μπους.

Ακόμα και αυτός όμως δεν άντεξε, καθώς διαφώνησε με την προσέγγιση του Τραμπ με τον δικτάτορα της Βορείου Κορέας ή τους χειρισμούς του προέδρου στην υπόθεση της Ουκρανίας, υπόθεση για την οποία στήθηκε το «impeachment».

Σήμερα, στη θέση του συμβούλου επί θεμάτων Εθνικής Ασφάλειας, έχει αναλάβει ο Ρόμπερτ Ο' Μπράιεν.

Το «ξήλωμα» συνεχίστηκε το 2018 με τον υπουργό Άμυνας Τζέιμς Μάτις, ο οποίος διαφώνησε με την απόφαση Τραμπ να αποσύρει τους Αμερικανούς από τη Συρία. Όλο αυτό με τον Μάτις έγινε με τον γνωστό άκομψο τρόπο του προέδρου, δηλαδή μέσω Twitter. Ο ίδιος ο Μάτις έδωσε στη δημοσιότητα επιστολή στην οποία ασκούσε κριτική στον Ντόναλντ Τραμπ.

Εκεί κάπου σχεδόν τελείωσαν οι στρατηγοί και σε πρώτο πλάνο μπήκαν νέα πρόσωπα.

Ο έμπειρος Μάικ Πομπέο ανέλαβε το υπουργείο Εξωτερικών, αφού ο προκάτοχός του Ρεξ Τίλερσον δεν «φτούρησε». Ο Πομπέο προέρχεται επίσης από τις Ένοπλες Δυνάμεις, ενώ υπήρξε και διευθυντής της CIA. Φαίνεται να «επικοινωνεί» με τον Τραμπ, για αυτό και αποτελεί το σημείο αναφοράς στην κυβέρνησή του.

Στη συνέχεια ήρθε και η κάλυψη της θέσης του υπουργού Άμυνας (έμεινε κενή για επτά ολόκληρους μήνες) από τον Μαρκ Έσπερ, επίσης από τις Ένοπλες Δυνάμεις, «λομπίστα» σε συμβόλαια του Στρατού, έμπειρου και ικανού να συνεννοηθεί με τον Τραμπ. Μάλιστα, έσπευσε να «διορθώσει» τον πρόεδρο στο θέμα του βομβαρδισμού του Ιράν, εξηγώντας του ότι δεν είναι δυνατόν να χτυπήσει χώρους που αποτελούν μνημεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.

Μέχρι σήμερα, ο Ντόναλντ Τραμπ χειριζόταν τους πολέμους που είχε κληρονομήσει από τον Μπαράκ Ομπάμα: Ιράκ και Αφγανιστάν. Θυμίζουμε ότι είχε υποσχεθεί στους Αμερικανούς να βάλει τέλος σε αυτές τις «ατέρμονες διαμάχες».

Η εξόντωση του Ιρανού υποστρατήγου Σουλεϊμανί είναι το πρώτο πολεμικό μέτωπο που φέρει ακέραια τη σφραγίδα του. Μάλιστα, η κίνηση αυτή άνοιξε ένα ακόμα μέτωπο του Τραμπ με το Κογκρέσο της Νάνσι Πελόσι, το οποίο ψάχνει τρόπους να τον σταματήσει.

Η εικόνα του προέδρου Τραμπ που ανακοινώνει μέσω Twitter σχεδόν τα πάντα έδωσε τη θέση της στον πρόεδρο, ο οποίος -πλαισιωμένος από τη νέα αυτή ομάδα συμβούλων και υπουργών- εξηγούσε στους συμπολίτες του γιατί δεν πρέπει το Ιράν να αποκτήσει πυρηνικά όπλα και πώς τα αντίποινα της Τεχεράνης για την εξόντωση του υποστρατήγου Σουλεϊμανί ήταν αναίμακτα.

Είχε προηγηθεί βέβαια το περίφημο tweet, όπου καθυσήχαζε τους πάντες, λέγοντας «όλα καλά» με τις ιρανικές ρουκέτες που έσκασαν σε βάσεις των ΗΠΑ στο Ιράκ.

Αν εξαιρέσει κανείς την περίεργη γκάφα με την επιστολή που ενημέρωνε για την αποχώρηση των ΗΠΑ από το Ιράκ, που τελικά ήταν παρεξήγηση, ο νέος κύκλος συμβούλων του Τραμπ φαίνεται να τον οδήγησε στη σωστή απόφαση για τα αμερικανικά συμφέροντα: Αποκλιμάκωση με το Ιράν, επιμονή σε οικονομικές κυρώσεις και κάλεσμα στους συμμάχους του ΝΑΤΟ (που κατά τα άλλα, ο Τραμπ τούς «στολίζει» κανονικά) να αναμειχθούν ενεργότερα στο θέμα.

Μέχρι βέβαια την επόμενη κρίση.