Την προκλητική ατζέντα Ερντογάν και την αναβίωση της οθωμανικής αυτοκρατορίας οραματίζονται τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, τα οποία ξετρύπωσαν μελέτη από το 2009 του πολιτικού αναλυτή και ιδρυτή της εταιρείας Stratfor, Τζορτζ Φρίντμαν.

Την ώρα λοιπόν που ο σουλτάνος προσπαθεί να απλώσει χείρα φιλίας προς την ΕΕ και την Αμερική, εκμεταλλευόμενος την αναταραχή με τον κοροναϊό στην πρώτη και την αλλαγή εξουσίας στη δεύτερη, δεν ξεχνάει όμως να υπενθυμίσει ότι δεν έχει αφήσει στην άκρη για λίγο τις νεο-οθωμανικές του αξιώσεις στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα.

Πρώτα λοιπόν από το τηλεοπτικό κανάλι TGRT και στη συνέχεια από άλλα – κατά κύριο λόγο φιλοκυβερνητικά – μέσα όπως το Takvim, Ahaber και Haberler, παρουσιάστηκε ο χάρτης που είχε καταρτίσει ο ιδρυτής της της αμερικανικής εταιρείας πληροφοριών και γεωπολιτικών αναλύσεων και παρουσιάζει την Τουρκία ως υπερδύναμη έως το 2050.


Σύμφωνα με την ανάλυση αυτή, στις χώρες που έως το 2050 η Τουρκία θα ασκεί έντονη επιρροή περιλαμβάνονται η Ελλάδα και η Κύπρος, χώρες της Μέσης Ανατολής, χωρίς το Ισραήλ, η Βόρεια Αφρική, ακόμη και περιοχές της Ρωσίας.

Μεταξύ άλλων, «κόκκινες» εμφανίζονται στον χάρτη του Stratfor: Αρμενία, Ελλάδα, ΗΑΕ, Ομάν, Μπαχρέιν, Κύπρος, Γεωργία, Αζερμπαϊτζάν, Αμπχαζία, Λίβανος, Συρία, Υεμένη, Ιράκ, Κουβέιτ, Αίγυπτος, Λιβύη, χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, καθώς και περιοχές της νότιας Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας, του Κουμπάν, της περιοχής του Ροστόφ και των δημοκρατιών του Βόρειου Καυκάσου.

Με… «μπαγιάτικες» προβλέψεις από το 2009 οι Τούρκοι οραματίζονται την επέκταση της επιρροής τους

Βέβαια, αυτό που ξέχασαν να αναφέρουν τόσο τα τουρκικά όσο και αρκετά ελληνικά μέσα, είναι ότι το βιβλίο αυτό έχει κυκλοφορήσει από το 2009. Δηλαδή οι προβλέψεις αυτές του Φρίντμαν, που περιλαμβάνονται στο βιβλίο του «Τα επόμενα 100 χρόνια: Μια πρόβλεψη για τον 21ο αιώνα», έχουν ιστορία… 12 χρόνων.

Ο Φρίντμαν τονίζει στο βιβλίο ότι η Ρωσία περιβάλλεται από κράτη με τα οποία έχει συγκρούσεις και κινδυνεύει πολύ εάν υπάρξει σύγκρουση μαζί τους να κατακερματιστεί. Η Τουρκία και η Πολωνία θα αποκτήσουν μια πολύ ισχυρότερη γεωστρατηγική θέση την επόμενη περίοδο και θα γίνουν περιφερειακοί ηγέτες.




Ανάμεσα στις άλλες ευφάνταστες – αν μη τι άλλο – προβλέψεις του ιδρυτή της Stratfor, συγκαταλέγονται η κατάρρευση της ΕΕ, μια συμμαχία της Τουρκίας με την Ιαπωνία και ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος μεταξύ των συμμαχιών ΗΠΑ – ΕΕ και Τουρκίας – Ιαπωνίας.

Ο Φρίντμαν βέβαια έπεσε μέσα στην πρόβλεψή του για επιδείνωση των σχέσεων ΗΠΑ και Τουρκίας, αλλά θεώρησε ότι θα βελτιωθούν οι σχέσεις της Άγκυρας με τη Μέση Ανατολή (καθώς αυτό διαφαινόταν το 2009) – κάτι που όπως έχουν δείξει τα πρόσφατα δεδομένα τελικά δεν ισχύει.

Οργισμένη αντίδραση στη Ρωσία

Όπως ήταν φυσικό, η τουρκική προπαγάνδα με την αναπαραγωγή του παλιού χάρτη προβλέψεων δεν έφτασε μόνο στα ελληνικά, αλλά και στα ρωσικά και ουκρανικά μέσα ενημέρωσης.

Αποσπάσματα των τουρκικών ρεπορτάζ κυκλοφόρησαν ευρέως στα ουκρανικά και ρωσικά μέσα ενημέρωσης: «Ο Ερντογάν δεν θεωρεί σίγουρα την Κριμαία ρωσική. Αλλά ταυτόχρονα, δεν τη θεωρεί ουκρανική. Είναι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και πρέπει να επιστραφεί στην κληρονόμο αυτής της αυτοκρατορίας, στη σύγχρονη Τουρκία. »

«Υπερβαίνει το ύψος της, με τέτοιες υπερβολικές φιλοδοξίες» σημειώνει για τις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας σε βάρος της Ρωσίας, η ρωσική ιστοσελίδα vz.ru, παραθέτοντας σχετικές δηλώσεις του πρώτου αναπληρωτή προέδρου της Επιτροπής Άμυνας της Κρατικής Δούμας Αντρέι Κράσοφ, που σχολίασε με νόημα: «Αν θέλουν να δοκιμάσουν τη δύναμη του ρωσικού πνεύματος και των όπλων μας, ας δοκιμάσουν».

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο επικεφαλής της επιτροπής του κοινοβουλίου της Κριμαίας για τη διπλωματία των ανθρώπων και τις διεθνείς σχέσεις Γιούρι Γκέμπελ που δήλωσε: «Κάποιος θα πρέπει να συμβουλέψει την τουρκική πλευρά να εγκαταλείψει τα όνειρα για τη ρωσική επικράτεια, αλλιώς μπορεί να είναι υπερβολική η αντίδραση λόγω τέτοιων υπερβολικών ορέξεων».

Γιατί θυμήθηκαν τώρα οι Τούρκοι τον χάρτη;

Οι αξιώσεις της Άγκυρας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο είναι γνωστές και ξεκάθαρες πλέον έπειτα από σχεδόν δύο χρόνια εμπρηστικής ρητορικής και προκλητικών κινήσεων.

Αναλυτές εκτιμούν ότι η αποκατάσταση της επιρροής της Τουρκίας στο έδαφος της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας βοηθά τον Ερντογάν να διατηρήσει και να αυξήσει τους ψηφοφόρους και υποστηρικτές του.

Στο θέμα της Κριμαίας, ο Ερντογάν δεν μίλησε ποτέ με σθένος για την «Τουρκική Κριμαία», αλλά οι κυβερνώσες ελίτ συζητούν το θέμα της «συλλογής οθωμανικών εδαφών» ως στοιχείο προσέλκυσης και διατήρησης του εκλογικού σώματος.

Ο Τούρκος πρόεδρος προσπαθεί να ελιχθεί μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας, υπερασπιζόμενος τα συμφέροντά του στην περιοχή. Επαναλαμβάνει συνεχώς ότι η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την προσάρτηση αλλά αυτά είναι απλά λόγια και δεν επιβάλλει κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας.

Ένας άλλος παράγοντας είναι ότι είναι σημαντικό για τον Ερντογάν να επιδείξει υποστήριξη στους Τάταρους της Κριμαίας, οι οποίοι είναι η δεύτερη μεγαλύτερη εθνική μειονότητα στην Τουρκία μετά τους Κούρδους.

Ο Ερντογάν διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με τον Ουκρανό πρόεδρο, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, με τον οποίο έχει συναντηθεί τρεις φορές από την εκλογή του. Ταυτόχρονα, όμως, η Τουρκία συνεργάζεται με τη Ρωσία (αγοράζει ρωσικά συστήματα αεράμυνας S-400, κατασκευάζει πυρηνικό εργοστάσιο κλπ).