Ο Τούρκος μπλόγκερ Κοράι Πεχλιβάνογλου «ξεσκεπάζει» την τουρκική προπαγάνδα για την «υποχρέωση» αποστρατικοποίησης των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.

Ειδικότερα, στη μακροσκελή αναρτησή που έκανε στο Twitter, επισημαίνει ότι η οχύρωση των νησιών από την Ελλάδα ήταν επιβεβλημένη από τη στιγμή που η Τουρκία παρέταξε στα τουρκικά παράλια την «Στρατιά του Αιγαίου».


Η ανάρτησή του αναλυτικά

»1- Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 12 της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάνης «… στα νησιά Ανατολικής Μεσογείου και ιδιαίτερα στα Λήμνος, Σαμοθράκη, Λέσβος, Χίος, Σάμος και Ικαρία η Ελλάδα δεν θα μπορεί να δημιουργήσει καμία ναυτική βάση και καμία οχύρωση σε αυτά.

Σύμφωνα με την ίδια συμφωνία, η Τουρκία δεν θα μπορεί να διατηρεί ένοπλες δυνάμεις στα στενά. Και πάλι, σύμφωνα με τη Λωζάνη, η Τουρκία έπρεπε να είχε δώσει αυτονομία στην Ιμβρο και την Τένεδο.

Ωστόσο, η Τουρκία δεν τήρησε την υπόσχεσή της να δώσει αυτονομία στην Ιμβρο και την Τένεδο. Παραβιάζοντας τη Λωζάνη ενσωμάτωσε και τα δύο αυτά νησιά. Η Τουρκία παρέκαμψε επίσης την υποχρέωση για μη εξοπλισμό των στενών που ανέφερε η Λωζάνη μέσω της Σύμβασης για τα Στενά του Μοντρέ του 1936.

Η Βρετανία υποστήριξε αυτήν τη συμφωνία και θεωρούσε ότι η διέλευση των Σοβιετικών από τα στενά θα δημιουργούσε αδυναμία στην άμυνα της Μεσογείου. Για τον ίδιο λόγο, θα ήταν απολύτως λογικό τα νησιά του Αιγαίου να οπλιστούν ενάντια σε μια πιθανή σοβιετική απειλή.

Οι διεθνείς και περιφερειακές αλλαγές ισχύος μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αποτελούν απόδειξη ότι οι συνθήκες υπό τις οποίες συνήφθησαν οι συμφωνίες αφοπλισμού έχουν υποστεί ριζικές αλλαγές. Το άρθρο σχετικά με τη Λωζάνη δεν ίσχυε πλέον ενόψει αυτής της νέας συνθήκης.

Τώρα, τα δύο κράτη έγιναν δύο χώρες που ένωσαν τις δυνάμεις τους ενάντια στη σοβιετική εισβολή και θα πολεμούσαν μαζί όταν γινόταν πόλεμος. Σε σχέση με αυτό, το ΝΑΤΟ έχει δημιουργήσει ένα γενικό σύστημα ασφάλειας για την Τουρκία και την Ελλάδα που προκάλεσε την ακυρότητα του αποστρατικοποιημένου καθεστώτος των νησιών.

Τόσο οι ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας στα στενά όσο και οι συσσωρεύσεις της Ελλάδας στα νησιά θεωρήθηκαν ως μέρος της κοινής άμυνας. Η Σύμβαση του Μοντρέ του 1936, που αντικατέστησε τη Σύμβαση για τα Στενά της Λωζάνης, έδωσε στην Ελλάδα το δικαίωμα να οπλίσει τα νησιά.

Με βάση αυτήν τη συμφωνία, η Τουρκία εξόπλισε τα Στενά και τα νησιά μπροστά στα στενά. Αυτό το δικαίωμα, που ισχύει για την Τουρκία, ισχύει και για την Ελλάδα. Επομένως, δεν υπάρχει πρόβλημα στην Ελλάδα να οπλίσει τα νησιά της. Ομοίως, αυτές οι δύο χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ οικοδομούνται ενάντια στην πιθανή σοβιετική απειλή.

Το πραγματικό πρόβλημα προέκυψε όταν η Τουρκία επενέβη στην Κύπρο και ίδρυσε κράτος-φασόν σε σημαντικό τμήμα του νησιού. Η Τουρκία όχι μόνο έκανε αυτό το βήμα, αλλά δημιούργησε και νέα στρατιά με στόχο την Ελλάδα, γι’ αυτό και δεν μπόρεσε να την εντάξει στο ΝΑΤΟ.

Και την ονόμασε Στρατιά Αιγαίου. Η Ελλάδα δικαίως επέκρινε το ότι ένα μέλος του ΝΑΤΟ δημιούργησε στρατό έξω από την κοινή γραμμή άμυνας, βλέποντας το άλλο ως αντίπαλο. Όταν η Τουρκία δεν έκανε ούτε βήμα πίσω, οι δεσμοί διακόπηκαν.

Η Ελλάδα έχει ασκήσει το δικαίωμα της αυτοάμυνας που παρέχεται από τη Συνθήκη του ΟΗΕ. Η Ελλάδα θέτει αυτά τα δεδομένα ως τον ακρογωνιαίο λίθο του ισχυρισμού της, υποστηρίζοντας ότι η Τουρκία απείλησε τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, ειδικά μετά τα γεγονότα της Κύπρου του 1974.

Εφόσον το άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών αναγνωρίζει επίσης το δικαίωμα αυτοάμυνας στα κράτη μέλη, η Ελλάδα ισχυρίζεται ότι μπροστά σε μια τέτοια απειλή προκύπτει το δικαίωμα στρατιωτικοποίησης των νησιών.

Όταν υπάρχει στρατός όπως η Στρατιά του Αιγαίου, δεν υπάρχει λογική στο να μιλάμε για τα όπλα της Ελλάδας στα νησιά. Επιπλέον, αυτές οι οχυρώσεις στα ελληνικά νησιά αποτελούν μέρος της άμυνας του ΝΑΤΟ.

Νομίζω ότι δεν υπάρχει καμία υλική βάση για να ασκήσουμε κριτική στην Ελλάδα για αυτό το θέμα. Όταν δημιουργείς Στρατιά Αιγαίου εναντίον της Ελλάδας, θα χρησιμοποιήσει το δικαίωμά της να αμυνθεί», γράφει χαρακτηριστικά.