Τι πίνει ο Χουλουσί Ακάρ και δεν μας δίνει - Το πρωτοφανές ατόπημά του για το ΝΑΤΟ
Ο Τούρκος ΥΠΑΜ λοιπόν φαίνεται πως… «βρήκε τη λύση» αναπτύσσοντας μία ιδιαίτερα πρωτότυπη συνωμοσιολογική θεωρία σχετικά με το προαναφερθέν περιστατικό
Σε μεγαλόστομες και φλύαρες δηλώσεις, συνεχώς επαναλαμβανόμενες και παραληρηματικού χαρακτήρος, μας έχει συνηθίσει ο υπουργός Αμύνης της Τουρκίας και πρώην Γενικός Επιτελάρχης Στρατηγός ε.α. Χουλουσί Ακάρ. Στο πλαίσιο αυτό τα τελευταία χρόνια επαναλαμβάνει σε τακτά χρονικά διαστήματα, ότι «Η Ελλάδα στρατιωτικοποιεί τα νησιά της κατά παράβαση της Συνθήκης της Λωζάννης για να μας απειλήσει...».
Παρά το γεγονός ότι επί της ουσίας αυτά που λέει είναι αστειότητες, η ελληνική πλευρά, δια του αρμοδίου Υπουργείου Εξωτερικών, αλλά και άλλων θεσμικών παραγόντων, «εκ καθήκοντος» και λόγω του θεσμικού αξιώματος που κατέχει ο Χ.Ακάρ, του έχει δώσει και συνεχίζει συνεχώς να το πράττει, τις δέουσες απαντήσεις.
Πρόσφατα όμως, ο Χ.Ακάρ, εκτός από την Ελλάδα, έβαλε στο «στόχαστρό» του και το… ΝΑΤΟ, κλιμακώνοντας την προπαγάνδα του σε επικίνδυνο βαθμό, πιστεύοντας έτσι ότι ικανοποιούνται οι πολιτικοί του προϊστάμενοι, δηλαδή ο Πρόεδρος Ερντογάν, ο οποίος τον τοποθέτησε και τον διατηρεί στη θέση αυτή μετά το σε βάρος του πραξικόπημα.
Θυμίζουμε ότι πριν από μερικές μέρες εντοπίστηκαν νάρκες στη Μαύρη Θάλασσα, κάποιες από αυτές κινούνταν ελεύθερα στη θάλασσα και αποτελούσαν κίνδυνο για την ναυσιπλοΐα, για τις οποίες τέθηκε το ερώτημα ως προς το ποιος τις τοποθέτησε. Ρωσία ή Ουκρανία;
Ο Τούρκος ΥΠΑΜ λοιπόν φαίνεται πως… «βρήκε τη λύση» αναπτύσσοντας μία ιδιαίτερα πρωτότυπη συνωμοσιολογική θεωρία σχετικά με το προαναφερθέν περιστατικό. Ποια είναι αυτή; Μα το ότι για την πόντιση των ναρκών και την εν συνεχεία απελευθέρωσή τους υπεύθυνο είναι το… ΝΑΤΟ, για να μπορέσουν έτσι τα Συμμαχικά πλοία να εισέλθουν στη Μαύρη Θάλασσα, φέρνοντας σε δύσκολη θέση την Άγκυρα!
Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Ακάρ, μπροστά σε ένα σοβαρό περιστατικό ασφάλειας, όπως αυτό με τις νάρκες θαλάσσης, που εγκυμονούσε κινδύνους ακόμα και για τη Μεσόγειο, είδε «δάκτυλο» ΝΑΤΟ! Είναι προφανές ότι το σκεπτικό του Άκαρ, ότι δηλαδή αυτό έγινε προκειμένου να έλθει σε δύσκολη θέση η Τουρκία επιτρέποντας τη διέλευση από τα Στενά των ναρκοθηρευτικών της Συμμαχίας, αντιβαίνει στην θέση που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να έχει η ίδια ως μέλος του ΝΑΤΟ, αποτελώντας μέρος της άκρως προβληματικής στρατηγικής που ακολουθεί η Τουρκία από την αρχή του πολέμου.
Πρόκειται για την στρατηγική του «επιτήδειου ουδέτερου», που γνωρίζει άριστα από το παρελθόν η Άγκυρα, ή του «πατώ σε δύο βάρκες», φροντίζοντας να «τα έχω καλά και με τους δύο» στην πιο σύγχρονη και λαϊκή εκδοχή της. Στρατηγική επικίνδυνη που δικαιολογημένα προκαλεί σοβαρές αμφιβολίες και έντονη δυσπιστία στη Συμμαχία για τον πραγματικό ρόλο της Τουρκίας.
Η προαναφερθείσα τακτική δείχνει με τον καλύτερο – πιστεύουμε – τρόπο τον τρόπο σκέψεως με τον οποίο ενεργεί η τουρκική ηγεσία. Με προβοκάτσιες και θεωρίες συνωμοσίας στην ημερήσια διάταξη, κάτι άλλωστε που έχει συνηθίσει να πράττει και με τις ανεδαφικές και ανιστόρητες αιτιάσεις της στο Αιγαίο, στις οποίες τώρα προστίθενται και τα νέα φληναφήματά της για το ΝΑΤΟ!
Παράδοξο μεν, πραγματικότητα δε, που ωστόσο γεννά ένα προφανές ερώτημα.
Πώς είναι δυνατόν κάποιος να εμπιστευτεί την Τουρκία και να της αποδώσει «κομβικό» ρόλο στην επίλυση της Ρωσο-ουκρανικής κρίσης, όταν η ίδια βάζει στο ΝΑΤΟ τρικλοποδιές και το κατηγορεί για προβοκάτσιες;
Αυτά τα γνωρίζουν πολύ καλά στο ΝΑΤΟ ασχέτως αν για λόγους «ενότητος» της Συμμαχίας λένε άλλα πράγματα. Φαίνεται πως το ποτήρι έχει αρχίσει να ξεχειλίζει για την Τουρκία.
Σε αντίθεση με την υπεύθυνη στάση της Ελλάδος από την πρώτη στιγμή της Ρωσο-ουκρανικής κρίσεως που στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και απέδειξε για μία ακόμα φορά τον σταθεροποιητικό της ρόλο, γεγονός που αναγνωρίζεται από φίλες χώρες, συμμάχους και εταίρους.
Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν, μόνο τυχαία δεν είναι τα όσα ελέχθησαν από υψηλόβαθμο Αμερικανό αξιωματούχο στο πρόσφατο Οικονομικό Forum των Δελφών ότι: «Ο ρόλος της Ελλάδας στη νοτιοανατολική πλευρά του ΝΑΤΟ μετά το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία θα είναι πιο σημαντικός από ποτέ».
Όσοι ακούν και μπορούν να αντιληφθούν τα τεκταινόμενα στη διεθνή πολιτική και διπλωματική σκηνή, και δεν ζουν στο δικό τους συννεφάκι μεγαλομανίας και «Μανταμσουσουδισμού», είναι σίγουρο ότι λαμβάνουν τα μηνύματα.