Μια σχεδιάστρια μόδας στην Τεχεράνη είναι μεταξύ εκείνων που προσπαθούν να προσφέρουν υποστήριξη σε γυναίκες οι οποίες έπεσαν θύματα επιθέσεων με οξύ και παράλληλα να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη.

Η Αμίν Χαντέμ εξηγεί πως η επιλογή της να προσλάβει μοντέλα που έπεσαν θύματα τέτοιων εγκληματικών ενεργειών έρχεται σε αντίθεση με αυτό που είχαν σκοπό οι δράστες των επιθέσεων: να τους στερήσουν την ομορφιά τους και να τις υποχρεώσουν να ζήσουν την υπόλοιπη ζωή τους σαν φυλακισμένες - αν φυσικά κατάφερναν να επιζήσουν. Δεν είναι λίγες οι Ιρανές που πέφτουν κάθε χρόνο θύματα επιθέσεων με οξύ.

Η Χαντέμ τονίζει ότι μέσω της πρωτοβουλίας της φιλοδοξεί να αγγίξει ευαίσθητες χορδές και να βοηθήσει τα θύματα να βγουν από την απομόνωση. Είναι αδιανόητο να αποκλειστούν μόνο και μόνο εξαιτίας των εγκαυμάτων που υπέστησαν, σημειώνει. Στο πλαίσιο αυτό, προσεγγίζει και άλλους συναδέλφους της προτρέποντάς τους να ακολουθήσουν το παράδειγμά της.

Εξηγεί πως προτιμά τα λευκά φορέματα, επειδή λέει πως το λευκό χρώμα υποδηλώνει «την αρχή της ζωής ξανά». «Το λευκό είναι το σύμβολο της αρχής των πάντων. Είναι το χρώμα της αθωότητας και της δικαιοσύνης», λέει η ιρανή σχεδιάστρια.

Ένα από τα μοντέλα της, η Μασούμι Αταγί, αφηγείται ότι δύο χρόνια μετά το διαζύγιό της, δέχθηκε επίθεση με οξύ από τον πρώην πεθερό της. Έχασε την όρασή της εξαιτίας της επίθεσης πριν από 12 χρόνια. Πόζαρε για πρώτη φορά ως μοντέλο για λογαριασμό της Αμίν Χαντέμ το 2018. Στην αρχή ανησυχούσε για το αποτέλεσμα και την εξέπληξε η απήχηση που είχε. «Θελήσαμε νε ευαισθητοποιήσουμε την κοινή γνώμη για γυναίκες όπως εγώ, που δέχθηκαν επίθεση με οξύ. Ωστόσο, εξακολουθώ να συμμετέχω σε αυτήν την προσπάθεια, γιατί έχει πολύ θετική απήχηση», αναφέρει.

Η Λεϊλά Καριμπούρ λέει πως δέχθηκε επίθεση έξω από τον χώρο εργασίας της, πριν από τέσσερα χρόνια, για λόγο που μέχρι σήμερα δεν γνωρίζει. «Αποδέχθηκα την πρόταση της κυρίας Χαντέμ να ποζάρω ως μοντέλο. Ο κόσμος δεν έχει αποδεχθεί ακόμα το πρόσωπό μου. Προσπαθώ να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να έχω επιτυχία σε αυτήν τη δουλειά», δηλώνει.

Οι αποτρόπαιες επιθέσεις με οξύ αφήνουν αθεράπευτα τραύματα - ψυχικά και σωματικά - και απαιτείται πρωτίστως μεγάλο ψυχικό σθένος προκειμένου τα θύματα να μπορέσουν να σταθούν ξανά στα πόδια τους.