Η Le Monde δημοσίευσε ένα άκρως ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο «Η εγγύτητα του Ερντογάν με τον Πούτιν είναι μέρος του παιχνιδιού του», που υπογράφει ο Marc Pierini, πρώην Πρέσβης της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Τουρκία και ερευνητής στο Carnegie Europe.

Το άρθρο επιχειρεί να απαντήσει στο κατά πόσο η Τουρκία του Ερντογάν δικαιούται να κάθεται μόνιμα στο τραπέζι των Ευρωπαίων δημοκρατών με αφορμή την επικείμενη σύνοδο κορυφής της ευρωπαϊκής πολιτικής κοινότητας στην Πράγα.

Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, «η Τουρκία δεν είναι πλέον κράτος δικαίου, διατηρεί διαρκώς έναν αντιδυτικό και απρόβλεπτο λόγο, αμφισβητεί τα διεθνώς αναγνωρισμένα σύνορα και έχει προσφέρει ένα σημαντικό στρατηγικό πλεονέκτημα στο Κρεμλίνο αγοράζοντας τους πυραύλους S-400».

«Προσπάθειες διευκόλυνσης»

Για τη σύγκρουση που πυροδότησε η Μόσχα στην Ευρώπη, η Τουρκία καταβάλλει προσπάθειες διευκόλυνσης, σύμφωνα με τη Le Monde. «Είναι ωστόσο σαφές ότι, σε αυτή τη διπλωματία, ο πρόεδρος Ερντογάν εμμένει πιστά στον ρωσικό λόγο για το ανώφελο των ευρωπαϊκών κυρώσεων και ότι τα οικονομικά οφέλη για την Τουρκία είναι σημαντικά σε ένα πλαίσιο οξείας οικονομικής κρίσης. Εδώ, τα εκλογικά κίνητρα του Τούρκου προέδρου για το 2023 είναι εμφανή και η εγγύτητα του με τον Πούτιν είναι μέρος του παιχνιδιού του», τονίζεται στο ίδιο άρθρο.

«Θέμα αρχών»

«Πέρα από τη ρωσική εισβολή, η παρουσία της Τουρκίας σε μια μελλοντική «πολιτική κοινότητα» είναι θέμα θεμελιωδών ευρωπαϊκών αρχών. Ωστόσο, εσωτερικά και εξωτερικά, ο Ερντογάν εφαρμόζει το «ρωσικό μοντέλο» διακυβέρνησης και συχνά βρίσκεται κοντά στην Ουγγαρία του Βίκτορ Όρμπαν. Η προσφιλής στους Ευρωπαίους πολιτική κατευνασμού ή τα οικονομικά και χρηματοπιστωτικά συμφέροντα κάποιων δικαιολογούν την πολιτική οικειότητα με την Τουρκία του Ερντογάν; Αντικειμενικά, οποιαδήποτε επιστροφή, όσο ελάχιστη κι αν είναι, στο κράτος δικαίου θα μείωνε τις πιθανότητες επανεκλογής ενός προέδρου που έχει στοιχηματίσει τα πάντα στα εθνικιστικά αντανακλαστικά του εκλογικού του σώματος και στην υπεροχή του προσωπικού του ρόλου, όπως αποδεικνύεται από πρόσφατες πολιτικές, οικονομικές και δικαστικές αποφάσεις. Έχοντας αποδείξει τη συγγένειά του με την ευρασιατική αυταρχική λέσχη, ο Τούρκος ηγέτης μάλλον δεν έχει καμία πρόθεση να έρθει πιο κοντά με τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες», σημειώνεται στο άρθρο του Marc Pierini.

«Θα ήταν νίκη για το Κρεμλίνο»

«Η Άγκυρα θα εμπόδιζε το ευρωπαϊκό μοντέλo επιβάλλοντας τις παραμέτρους της και θα προωθούσε το ρωσικό μοντέλο παγιώνοντας στα σύνορα της Ευρώπης την επιθυμία να διατηρήσει τα συμφέροντα του Κρεμλίνου. Αυτό θα ήταν πάνω από όλα μια πολιτική νίκη για το Κρεμλίνο έναντι της ΕΕ μετά τις στρατιωτικές νίκες του 2019 και του 2020 κατά του ΝΑΤΟ», τονίζεται χαρακτηριστικά στη συνέχεια.