Tα διεθνή μέσα ενημέρωσης από τη ρωσική εισβολή και μετά είχαν εστιάσει στον Πατριάρχη Μόσχας κ. Κύριλλο , τον οποίο, εκτός των άλλων, κατηγορούσαν για περίεργες σχέσεις με την KGB τα χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης.

Πλέον, σύμφωνα με δημοσιεύματα ελβετικών εφημερίδων, ο Κύριλλος ήταν όντως πράκτορας με την κωδική ονομασία «Μιχαήλοφ».

Σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας «Tages-Anzeiger», ο επικεφαλής σήμερα της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας τα χρόνια που ήταν αντιπρόσωπος του Πατριαρχείου της Μόσχας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών συνεργαζόταν με την KGB. Ο Κύριλλος (κατά κόσμον Βλαντίμιρ Γκουντνιάγεφ) στη δεκαετία του 1970 διενεργούσε κατασκοπευτική δραστηριότητα στη Γενεύη με εντολή της Επιτροπής Κρατικής Ασφαλείας (KGB) της ΕΣΣΔ.

Κρατικά αρχεία

Τα στοιχεία προέρχονται από τα αποχαρακτηρισμένα κρατικά αρχεία της περιόδου 1969-1989, σύμφωνα με τα οποία ο Κύριλλος εργαζόταν για λογαριασμό της ρωσικής υπηρεσίας κατασκοπείας, χρησιμοποιώντας την κωδική ονομασία «Μιχαήλοφ». Ασχολείτο με τη διενέργεια κατασκοπείας, κατέχοντας στην Ελβετία την επίσημη θέση του εκπροσώπου του Πατριαρχείου της Μόσχας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, αναφέρει η εφημερίδα. Κύριο καθήκον του ήταν να ασκεί επιρροή στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών. Από την Ελβετία επέστρεψε στη Σοβιετική Ένωση, όπου άρχισε γρήγορα να προωθείται στην εκκλησιαστική ιεραρχία.

Ποιος είναι ο Κύριλλος;

Η συζήτηση για επιβολή κυρώσεων από την ΕΕ στον Κύριλλο είχε προκαλέσει μπαράζ δημοσιευμάτων στον διεθνή Τύπο, τα οποία τον έφεραν να είναι βαθύπλουτος λόγω των επενδύσεων στην καπνοβιομηχανία και για τον λόγο αυτόν αποκαλείται και «αρχιερέας του καπνού».

Ο ηγέτης της μεγαλύτερης ορθόδοξης κοινότητας, που ξεπερνά τα 150.000.000 πιστούς σε όλο τον κόσμο, κατηγορείται για δραστηριότητες οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με την Εκκλησία, όπως δεν έχουν καμία σχέση όσα λέει με τη θεολογία, ακολουθώντας τις επιλογές του Κρεμλίνου και ευλογώντας τον πόλεμο στην Ουκρανία ως το «παπαδάκι του Πούτιν», όπως είπε στην αρχή του πολέμου και ο Πάπας.

Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης η Ρωσική Εκκλησία επιχείρησε να κερδίσει το χαμένο έδαφος με το απλό και πλέον αποτελεσματικό όπλο, το χρήμα, με το οποίο εξαγόρασε πολλές Εκκλησίες στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή. Μοιραία ο Κύριλλος ενεπλάκη και σε δραστηριότητες οι οποίες του απέφεραν και προσωπικά κέρδη, σύμφωνα πάντα με τον διεθνή Τύπο.

Η περιουσία του

Την περιουσία του αυτός ο θρησκευτικός ηγέτης, που αγαπά το σκι και τα όμορφα ρολόγια, γράφει η γαλλική εφημερίδα «Liberation», τη δημιούργησε τη δεκαετία του 1990 βασιζόμενος στις συμβουλές ειδικών.

Από το 2009 είχε φροντίσει χρόνια πριν να επενδύσει στην καπνοβιομηχανία, με την ευλογία των ρωσικών Αρχών και εκμεταλλευόμενος τις φοροαπαλλαγές από τις οποίες ωφελείται η Εκκλησία στη Ρωσία. Τα πλούτη που μέχρι τώρα πάντα αρνιόταν ή απέκρυπτε υπολογίζονταν, σύμφωνα με το περιοδικό «Forbes» το 2006, στα 4 δισ. δολάρια. Οι εκτιμήσεις της ρωσικής εφημερίδας «Novaya Gazeta» κάνουν λόγο για 8 δισ. δολάρια. Από το επικερδέστατο, όπως αποδεικνύεται, εμπόριο τσιγάρων έχει αποκτήσει μεταξύ άλλων πολυτελή κατοικία στη Μόσχα και σαλέ στις Ελβετικές Άλπεις, στο καντόνι της Ζυρίχης. Πριν από δέκα χρόνια τον φωτογράφισαν σε επίσημη συνάντηση να φορά ρολόι αξίας 30.000 δολαρίων στον καρπό του. Προσπάθησαν να το σβήσουν με photoshop, αλλά έβλεπες την αντανάκλασή του στο τραπέζι. Αργότερα το Πατριαρχείο ζήτησε συγγνώμη για το ρετούς.

Από την έναρξη της σύγκρουσης ο θρησκευτικός ηγέτης έχει πολλαπλασιάσει τις δηλώσεις υποστήριξης για την «ειδική επιχείρηση», κάνοντας λόγο για μάχη ενάντια στις «δυνάμεις του κακού» που «πολεμούν την ιστορική ενότητα» μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας.

Προϊόν της ΕΣΣΔ

Σε αντίθεση με τον παππού του, έναν ορθόδοξο ιερέα που υπέφερε από τις διώξεις του Στάλιν, ο Κύριλλος είναι καθαρό προϊόν της σοβιετικής θρησκευτικής νομενκλατούρας. Σε ηλικία 19 ετών εισήλθε στη Θεολογική Ακαδημία της γενέτειράς του, του Λένινγκραντ (σήμερα Αγία Πετρούπολη), μια σχολή της οποίας αργότερα έγινε πρύτανης. Έγινε μοναχός τέσσερα χρόνια αργότερα και κατόπιν επίσκοπος του Βίμποργκ, κατόπιν του Σμολένσκ και του Καλίνινγκραντ και το 1991 μητροπολίτης.

Λίγο νωρίτερα, το 1989, ο τότε Πατριάρχης Αλέξιος Β’ τον επέλεξε ως πρόεδρο του Τμήματος Εξωτερικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας και εκπρόσωπο της Ρωσικής Εκκλησίας στην Οικουμενική Σύνοδο των Εκκλησιών με έδρα τη Γενεύη, τον σημαντικότερο παγκόσμιο οργανισμό χριστιανικών εκκλησιών.

Επιρροή στα Βαλκάνια

Ανεξάρτητα από τη στάση του στο Ουκρανικό, ο Κύριλλος από την εκλογή του ως Πατριάρχη επεδίωξε να αυξήσει την επιρροή του στα Βαλκάνια, αλλά και στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή, διαθέτοντας μεγάλα ποσά. Επιχείρησε να απαξιώσει τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο με τον οποίο διέκοψε κάθε κοινωνία μετά τη χορήγηση από το Φανάρι της αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία.

Στην προσπάθειά του αυτή βρήκε ισχυρό σύμμαχο τον Πατριάρχη Σερβίας Πορφύριο αλλά και τον Ιεροσολύμων Θεόφιλο. Ενώ κατέταξε στους εχθρούς του το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και τις Εκκλησίες Κύπρου και Ελλάδας...

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 7/2