Μία νέα απίστευτη ιστορία έχει πρωταγωνιστές τον 42χρονο Τσεμ Οκούρ και την οκτάχρονη κόρη του, οι οποίοι απεγκλωβίστηκαν σοβαρά τραυματισμένοι από τα συντρίμμια της πενταώροφης πολυκατοικίας όπου διέμεναν, έπειτα από 101 ώρες μετά τον καταστροφικό σεισμό στην Τουρκία.

Σύμφωνα με όσα είπαν στην Daily Mail, είχαν εγκλωβιστεί στο απόλυτο σκοτάδι σε ένα κενό ύψους 90 εκατοστών, μεταξύ της οροφής και του δαπέδου του διαμερίσματός τους. Όμως, για να ξεχαστούν, όπως δήλωσαν, έπαιζαν συνεχώς «Πέτρα, ψαλίδι, χαρτί». Εν τέλει, έπειτα από 101 ώρες τα σωστικά συνεργεία τους εντόπισαν και, αφού έσκαψαν τα ερείπια, τους απεγκλώβισαν.

Η μητέρα του 42χρονου, που έμενε στο ίδιο σπίτι, εντοπίστηκε νεκρή σε ένα άλλο δωμάτιο, καθώς είχε καταπλακωθεί από τα μπάζα. Πατέρας και κόρη νοσηλεύονται στο νοσοκομείο, ενώ, όπως δήλωσε ο Οκούρ, αγκάλιαζε την κόρη του προκειμένου να ζεσταθούν, λέγοντάς της ότι θα σωθούν, παρά το γεγονός ότι πίστευε πως δεν τους έβρισκαν ποτέ. Μάλιστα, περιγράφοντας τη στιγμή που σημειώθηκε το χτύπημα του Εγκέλαδου, παρομοίασε τον σεισμό με «έκρηξη της γης». «Ήταν σαν τον Αρμαγεδδώνα και ήταν τόσο άσχημα. Τα πρώτα λεπτά ήταν τρομερά. Οι πάνω όροφοι από μας καταστράφηκαν και το ταβάνι από πάνω μας κατέρρευσε, με αποτέλεσμα να κολλήσουμε σε ένα κενό ύψους λιγότερο από ένα μέτρο. Δεν μπορούσαμε να δούμε τίποτα και έπρεπε να συρθούμε κατά μήκος του δαπέδου για να είμαστε ο ένας με τον άλλον. Φαινόταν σαν να μην υπήρχε αέρας».

Ακόμη, υποστήριξε ότι είχαν αφυδατωθεί και πίστευε ότι θα πεθάνουν από τη δίψα. Ωστόσο, έπειτα από 24 ώρες κατάφεραν να βρουν μπουκάλια με νερό μέσα στο σκοτάδι. «Εάν είχα δύο σπίτια, ευχαρίστως θα είχα ανταλλάξει το ένα μόνο για λίγο νερό για να μας κρατήσει ζωντανούς», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Επιπλέον, είπε ότι πονούσε πολύ, γνωρίζοντας ότι η μητέρα του κατά πάσα πιθανότητα βρισκόταν νεκρή στο διπλανό δωμάτιο, αλλά προσπάθησε να μην αποκαλύψει την αγωνία του στην κόρη του. «Το παιδί μου είναι τόσο σημαντικό για μένα. Προσπαθούσα να της λέω διαρκώς ότι θα τα καταφέρουμε», επισήμανε χαρακτηριστικά.

«Ήμασταν πολύ κοντά ο ένας στον άλλον και παίζαμε συνέχεια "Πέτρα, ψαλίδι, χαρτί", αλλά δεν χαμογελούσαμε. Τραγουδήσαμε επίσης κάποια τραγούδια, είπα ιστορίες και προσευχηθήκαμε μαζί για να μας σώσει ο Θεός», ανέφερε ακόμη.