και Αρχιεπισκοπή Αχρίδας, μετά τις παρεμβάσεις που έκαναν αμφότερες, με το αίτημα για σύγκληση Πανορθόδοξης Συνόδου να είναι κοινό.
Την αρχή έκανε η Σύνοδος της Εκκλησίας της Αλβανίας εκδίδοντας ανακοίνωση στις αρχές Μαρτίου αναφορικά με την ένταση στην Ορθοδοξία, στην οποία αναφέρει χαρακτηριστικά πως «ότι δεν είναι διατεθειμένη να διαλαλεί στο διαδίκτυο και γενικά στα μέσα μαζικής ενημερώσεως τις απόψεις και τις κρίσεις της, σχετικά με τη στάση και τη συμπεριφορά άλλων τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών και των Προκαθημένων τους».
Η απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας των Σκοπίων
αίτημα για σύγκληση Πανορθόδοξης Συνόδου, καθώς αναφέρεται: «Η υπεύθυνη άποψη της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας διατυπώνεται στην επίσημη εκκλησιαστική αλληλογραφία, στις ανακοινώσεις της Αρχιγραμματείας και ευθέως θα κατατεθεί στο αρμόδιο όργανο, την Πανορθόδοξο Σύνοδο ή Σύναξη, η οποία, συμφώνως προς την αρχή της συνοδικότητος, είναι η μόνη δυναμένη να επιλύει βασικά προβλήματα και να εξασφαλίζει την ενότητα και την ειρήνη της ανά τον κόσμον Ορθοδόξου Εκκλησίας. Καθώς εντείνεται η πρωτοφανής συμφορά της Ορθοδοξίας στην Ουκρανία και η ανείπωτη οδύνη των Ορθοδόξων πιστών κορυφώνεται, επιβάλλεται το ταχύτερον δυνατόν πανορθοδόξος αντιμετώπισις.».
Στα τέλη Μαρτίου η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας των Σκοπίων, αποφάσισε να μην έχει ευχαριστιακή κοινωνία με την Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας μέχρι να μέχρι να διευθετηθεί το καθεστώς της μέσω Πανορθόδοξης Συνόδου.
Η θέση την οποία εξέφρασαν τόσο η Εκκλησία της Αλβανίας όσο και η Αρχιεπισκοπή Αχρίδας εξυπηρετεί, σύμφωνα με εκκλησιαστικούς κύκλους, τη θέση που εκφράζεται από το Πατριαρχείο Μόσχας, το οποίο αμφισβητεί το δικαίωμα του Οικουμενικού Πατριάρχη και της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου να αποδώσει τόμο αυτοκεφαλίας.
Η εν λόγω αμφισβήτηση από τις παραπάνω Εκκλησίες δεν γίνεται άμεσα, όπως στην περίπτωση της Ρωσικής Εκκλησίας, αλλά με έμμεσο τρόπο. Η άποψη για παραπομπή ζητημάτων, όπως η ουκρανική αυτοκεφαλία και η αντικανονική στάση του Πατριαρχείου Μόσχας, σε Πανορθόδοξη Σύνοδο επί της ουσίας ακυρώνει, όπως επισημαίνουν εκκλησιαστικές πηγές, τη δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου να ασκεί τα κανονικά δικαιώματά του με πρόσχημα τη στάση άλλων Εκκλησιών οι οποίες δεν είναι σε κοινωνία με την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, με μοναδικές εξαιρέσεις να είναι το Πατριαρχείο της Αλεξάνδρειας, η Ελλαδική Εκκλησία και η Εκκλησία της Κύπρου.
Με δεδομένη την εμπειρία της Πανορθόδοξης Συνόδου στο Κολυμπάρι Χανίων το 2016 η οποία οδηγήθηκε σε αδιέξοδο λόγω της στάσης της Ρωσικής Εκκλησίας για την Ουκρανική παρόλη τη συμμετοχή της στις προπαρασκευαστικές διαδικασίες, δείχνει και την πιθανότερη κατάληξη μίας νέας απόπειρας σύγκλησης Πανορθοδόξου. Όπως επισημαίνουν εκκλησιαστικοί κύκλοι, η επιμονή στη Πανορθόδοξη, το μόνο που κάνει είναι να παγιώνει το αντικανονικό status quo που έχει επιβάλλει η Ρωσική Εκκλησία ασκώντας επιρροή με κάθε τρόπο, ενώ παράλληλα «επενδύει» στη χρονοβόρα διαδικασία που απαιτεί μία Πανορθόδοξη Σύνοδος και στον επικοινωνιακό «βομβαρδισμό» από τη Μόσχα.
