Για χώρες και πολιτικούς στην Ευρώπη που λειτουργούν ως «χρήσιμοι ηλίθιοι» του προέδρου της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν, κάνει λόγο το βρετανικό οικονομικό περιοδικό Economist, αναφέροντας ότι υπάρχει μια σύγκλιση ακροδεξιών και ακροαριστερών απόψεων, που έχουν ως βάση τους τον αντιαμερικανισμό.

To δημοσίευμα του Economist αναφέρεται αρχικά στον σάλο που προκάλεσε τον περασμένο μήνα στη Γερμανία η παρουσία του πρώην καγκελάριου της χώρας, Γκέρχαρντ Σρέντερ, μετά της συζύγου του αλλά και του συμπροέδρου της ακροδεξιάς «Εναλλακτικής για τη Γερμανία», Τίνο Χρούπαλα, σε δεξίωση της ρωσικής πρεσβείας στο Βερολίνο για την επέτειο της λήξης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Αλλά, όπως σημειώνει, «ακόμα κι αν η προσπάθεια της Ρωσίας να προβάλει πειστική ισχύ στην Ευρώπη δεν έχει πετύχει, ούτε και έχει πλήρως αποτύχει», καθώς αρκετοί εκτός του κυρίαρχου ρεύματος στη γηραιά ήπειρο εμφανίζονται ως «Putinversteher» - ένας γερμανικός νεολογισμός, που περιγράφει τους «συμπαθούντες τον Πούτιν», που γκρινιάζουν για τη γενναιοδωρία των κυβερνήσεών τους έναντι της Ουκρανίας με φόντο τη δυσαρέσκεια για φαινομενικά άσχετα προβλήματα, όπως ο πληθωρισμός, η ακρίβεια, οι φόβοι για το μεταναστευτικό.

Το ευρύ φάσμα των συμπαθούντων τον Πούτιν

Όπως αναφέρει ο Economist, «το φάσμα των "Χρήσιμων Ηλιθίων" της Ευρώπης, ένας ψυχροπολεμικός όρος για τους ασυνείδητους συμμάχους του κομμουνισμού, είναι ευρύ. Στην πολιτική, τα κόμματα τόσο της άκρας δεξιάς όσο και της άκρας αριστεράς διαφωνούν σε πολλά. Όμως, όσον αφορά την Ουκρανία, αυτά τα άκρα έχουν συχνά συγκλίνει απαιτώντας μια στιγμιαία "ειρήνη", η οποία στην πραγματικότητα θα ανταμείβει με εδάφη τη ρωσική επιθετικότητα.

Στα ΜΜΕ και την ακαδημαϊκή κοινότητα, οι διανοούμενοι φαίνονται ακόμη ευτυχείς να αγνοούν τις αποδείξεις των αυτοκρατορικών βλέψεων της Ρωσίας και τη ροπή της στην εγκληματικότητα και αντ' αυτού θρηνούν για την ευρωπαϊκή εμπλοκή σε αυτό που αναλύουν ως πόλεμο δι’ αντιπροσώπων μεταξύ της Αμερικής και της Ρωσίας ή μεταξύ Αμερικής και Κίνας. Και στον κόσμο των επιχειρήσεων, παρά τους πολλούς γύρους δυτικών κυρώσεων, η Ρωσία διαθέτει ακόμη πολλούς “φίλους”».

Όρμπαν και Αυστρία

«Μεταξύ αυτών που διευκολύνουν τον κ. Πούτιν περιλαμβάνονται αρκετές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Ο Βίκτορ Όρμπαν, πρωθυπουργός της Ουγγαρίας από το 2010, είναι ο πιο προφανής. Ο λαϊκιστής ισχυρός άνδρας έχει επανειλημμένα επικρίνει τη δυτική υποστήριξη προς την Ουκρανία και συνέχισε τις εισαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου από την Ουγγαρία. Η κυβέρνησή του αρνείται επίσης να επιτρέψει τη διαμετακόμιση όπλων που παρέχονται στην Ουκρανία από τα μέλη της Ουγγαρίας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.

Η γειτονική Αυστρία, πιο αθόρυβα αλλά εξίσου κερδοφόρα, συμμετείχε επίσης σε μεγάλο βαθμό στον αγώνα, επικαλούμενη το ότι δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ και τον αυτόκλητο ρόλο της ως γέφυρας μεταξύ Ανατολής και Δύσης, προσφέροντας λιγοστή βοήθεια στην Ουκρανία, ενώ το εμπόριό της με τη Ρωσία έχει αυξηθεί.

Η Ελλάδα, ένα άλλο μέλος της ΕΕ, συμμορφώνεται με τις κυρώσεις της ΕΕ, αλλά απέφυγε να ενισχύσει περαιτέρω τις κυρώσεις για τη διά θαλάσσης μεταφορά ρωσικού πετρελαίου, ίσως επειδή ελληνικές εταιρείες τυγχάνει να κερδίζουν πολλά από το εμπόριο. Μόνον πρόσφατα και υπό έντονη αμερικανική πίεση, η Κύπρος, ένας υπεράκτιος οικονομικός παράδεισος, έκλεισε περίπου 4.000 τοπικούς τραπεζικούς λογαριασμούς, που κατείχαν Ρώσοι. Αντιμετωπίζοντας λιγότερες πιέσεις, χώρες εκτός ΕΕ, όπως η Τουρκία και η Σερβία, δεν μπαίνουν καν στον κόπο να συγκαλύψουν την παρασκηνιακή προσοδοφόρα υπηρεσία που παρέχουν στη Ρωσία».

Ελβετία, Σουηδία και Σλοβακία

«Ορισμένες χώρες έχουν μετατρέψει φαινομενικά ευγενείς προθέσεις σε πολιτικές που ζεσταίνουν την καρδιά του κ. Πούτιν. Επικαλούμενη την περίφημη ουδετερότητά της, η Ελβετία έχει εφαρμόσει απόκρυφους τοπικούς νόμους για να εμποδίσει την προμήθεια όπλων στην Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένων 96 παλαιών αρμάτων μάχης Leopard, που βρίσκονται στη ναφθαλίνη στην Ιταλία και ανήκουν σε ιδιωτική ελβετική εταιρεία.

Σημειώνοντας επανειλημμένα αυτογκόλ με τις αρχές της ελευθερίας του λόγου, η αστυνομία στη Σουηδία έχει ανάψει πράσινο φως στο δημόσιο κάψιμο του Κορανίου. Κι αυτό όχι μόνον εξόργισε τη μουσουλμανική ως επί το πλείστον Τουρκία, η οποία ασκεί βέτο στην προσπάθεια της Σουηδίας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, αλλά κι ο ίδιος ο Πούτιν τρόλαρε πανευτυχής τους Σουηδούς. Σε ένα ταξίδι του στο Νταγκεστάν πριν από τη μουσουλμανική γιορτή του Άιντ στα τέλη Ιουνίου, ο κ. Πούτιν εμφανίστηκε σε βίντεο να κρατά τρυφερά ένα αντίτυπο του Κορανίου εξηγώντας ότι σύμφωνα με τη ρωσική νομοθεσία είναι έγκλημα η βεβήλωση ιερών πραγμάτων.»

Το δημοσίευμα αναφέρεται και στην περίπτωση της Σλοβακίας, που πρόσφατα υποσχέθηκε να στείλει 14 σοβιετικής κατασκευής Mig-29 στο Κίεβο και μέσω της οποίας διέρχεται δυτική βοήθεια προς την Ουκρανία, αλλά σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις το κόμμα του ρωσόφιλου αριστερού Ρόμπερτ Φίκο, που κατηγόρησε τους «Ουκρανούς φασίστες» ότι προκάλεσαν τον Πούτιν, συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες νίκης στις εκλογές του Σεπτεμβρίου.

Λεπέν – AfD - Σαλβίνι

Το άρθρο σημειώνει την πρόσφατη κριτική κοινοβουλευτικής επιτροπής στη Γαλλία κατά της Μαρίν Λεπέν «που παπαγαλίζει τη ρωσική προπαγάνδα μετά την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014. Η Λεπέν αρνείται κατηγορηματικά ότι το γεγονός πως υπερασπίζεται τον Πούτιν σχετιζόταν με το δάνειο των 9 εκατ. ευρώ που έλαβε εκείνη τη χρονιά το κόμμα της από ελεγχόμενες από τη Ρωσία τράπεζες. Καταδίκασε μεν τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, αλλά τον περασμένο Οκτώβριο, επτά μήνες από την έναρξη του πολέμου, υποστήριξε ότι δεν αποδίδουν καρπούς οι κυρώσεις στη Ρωσία.

Στην Ιταλία, μολονότι η ακροδεξιά πρωθυπουργός, Τζόρτζια Μελόνι, υποστηρίζει σθεναρά την Ουκρανία, ο Ματέο Σαλβίνι, επικεφαλής του δεύτερου μεγαλύτερου κόμματος στον συνασπισμό της, είναι άλλος ένας αντίπαλος των κυρώσεων και, τουλάχιστον μέχρι την εισβολή, ήταν δηλωμένος θαυμαστής του κ. Πούτιν.

Η Γερμανία, όπως και η Γαλλία, φαίνεται ένας ισχυρός πυλώνας. Ωστόσο, το Afd, που περιέγραψε ωμά ο επικεφαλής της υπηρεσίας εσωτερικής πληροφοριών της χώρας ως διακινητή ρωσικών αφηγημάτων, έχει ενισχυθεί στην πρόθεση ψήφου που αποτυπώνουν οι δημοσκοπήσεις (…) Στον αντίθετο πολιτικό πόλο, η φωτογενής αριστερή και πάση θυσία πασιφίστρια Σάρα Βάγκενκνεχτ υποστηρίζει ότι οι δημοσκόποι της λένε ότι θα μπορούσε να κερδίσει το 19-30% των γερμανικών ψήφων. Αν και η δημόσια υποστήριξη για την παροχή βοήθειας στην Ουκρανία παραμένει ισχυρή, η τάση κινείται πτωτικά», σημειώνει το άρθρο του Economist.

 «Τα αφηγήματα των Χρήσιμων Ηλίθιων είναι εκπληκτικά ανθεκτικά. Τα κύρια σημεία τους -ότι το ΝΑΤΟ «προκάλεσε» τις επαναλαμβανόμενες επιθέσεις της Ρωσίας στην Ουκρανία και την τελική εισβολή στην Ουκρανία, ότι η Ουκρανία είναι μια τεχνητή οντότητα εμφυτευμένη σε γη που ανήκει δικαιωματικά στη Ρωσία και ότι η Αμερική περιχαρής ρίχνει λάδι σε αυτή τη φωτιά για να πουλήσει όπλα και να διατηρήσει την παγκόσμια ηγεμονία της- ηχούν με διάφορους τρόπους», υπογραμμίζει το βρετανικό περιοδικό, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι «αυτό που φαίνεται να συνδέει στην Ευρώπη την ακροδεξιά, την ακροαριστερή και την αντίθεση διανοουμένων στη δυτική πολιτική είναι κάτι πιο απλό, ωστόσο. Είναι ένας βαρετός, ψυχροπολεμικός αντιαμερικανισμός»…