Έγιναν Τούρκοι για το Κουρδικό
Οργή της Άγκυρας με αφορμή τις δηλώσεις του Ισραηλινού πρωθυπουργού Νεντανάχιου
Από τον Δημήτρη Σαραφίδη
Την οργή της Τουρκίας προκάλεσαν οι δηλώσεις του πρωθυπουργού του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ο οποίος έριξε «λάδι στη φωτιά» του Κουρδικού ζητήματος, εκφράζοντας την πλήρη υποστήριξή του στη δημιουργία ενός κουρδικού κράτους, λίγες μόνο ημέρες πριν το δημοψήφισμα των Κούρδων στο Ιράκ με αίτημα την ανεξαρτησία τους.
Παράλληλα, προέτρεψε τις μεγάλες δυνάμεις να αναθεωρήσουν ή να ακυρώσουν τη συμφωνία του 2015 για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, του μεγάλου εχθρού του Τελ Αβίβ στην περιοχή. Προτροπή που προκαλεί ακόμα μεγαλύτερο εκνευρισμό στην Αγκυρα, καθώς Ιράν και Τουρκία έχουν προσφάτως συμφωνήσει για κοινές στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά των Κούρδων της Συρίας.
Η προώθηση από το Ισραήλ του «εύφλεκτου» Κουρδικού ζητήματος, που αποτελεί «κόκκινο πανί» για τον Ερντογάν, έρχεται λίγες μόνο ημέρες μετά το τελεσίγραφο προς την κυβέρνηση του Ιράκ από τον ηγέτη του ιρακινού Κουρδιστάν.
Ο Μασούντ Μπαρζανί προειδοποίησε ότι οι Κούρδοι θα χαράξουν τα δικά τους σύνορα, στην περίπτωση που η Βαγδάτη δεν αναγνωρίσει το προγραμματισμένο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία στις 25 Σεπτεμβρίου.
Αναλυτές σημειώνουν ότι η ίδρυση ενός κουρδικού κράτους στο Βόρειο Ιράκ σηματοδοτεί μελλοντικά ότι θα διεκδικηθούν εδάφη από κουρδόφωνους πληθυσμούς και στη Βόρεια Συρία, στο δυτικό Ιράν, αλλά και στη Νοτιοανατολική Τουρκία. Δεν είναι η πρώτη φορά, πάντως, που ο Ισραηλινός πρωθυπουργός βλέπει με «καλό μάτι» τις φιλοδοξίες του κουρδικού λαού. Το Ισραήλ διατηρεί από τη δεκαετία του 1960 διακριτικές σχέσεις με τους Κούρδους στον στρατιωτικό και τον επιχειρηματικό τομέα, ακόμα και μεταξύ των Υπηρεσιών Πληροφοριών, θεωρώντας αυτή την εθνική οντότητα, ο πληθυσμός της οποίας κατανέμεται ανάμεσα σε Ιράκ, Τουρκία, Συρία και Ιράν, σαν «ασπίδα» εναντίον των Αράβων αντιπάλων.
Ωστόσο, ο Νετανιάχου, από τη Λατινική Αμερική όπου περιοδεύει, κράτησε αποστάσεις από το PKK και χαρακτήρισε το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν τρομοκρατική οργάνωση, υιοθετώντας την ίδια θέση που έχουν για την οργάνωση αυτή η Τουρκία, οι ΗΠΑ και η ΕΕ.
