Η λιβυκή Εθνική Επιχείρηση Πετρελαίου (ΕΕΠ) ανακοίνωσε την Τρίτη την αναστολή των εξαγωγών αργού από τον τερματικό σταθμό στη Ζαουίγια, εξαιτίας της μείωσης της παραγωγής σε μια από τις μεγαλύτερες πετρελαιοπηγές της χώρας μετά την απαγωγή πολλών εργαζομένων.

«Η ΕΕΠ ανακήρυξε από τη Δευτέρα force majeure όσον αφορά τις φορτώσεις αργού στον τερματικό σταθμό της Ζαουίγιας», 45 χιλιόμετρα δυτικά της Τρίπολης, με ανακοίνωσή της αντίγραφο της οποίας περιήλθε στην κατοχή του Γαλλικού Πρακτορείου.

Η αναστολή των φορτώσεων «οφείλεται στη μείωση της παραγωγής στο κοίτασμα ας Σαράρα μετά την επίθεση και την απαγωγή (το Σάββατο) τεσσάρων εργαζόμενων της εταιρείας Akakus» που διέπραξε ομάδα ενόπλων, εξήγησε η ΕΕΠ.

Δύο από τους εργαζόμενους της εταιρείας αφέθηκαν ελεύθεροι, αλλά οι υπόλοιποι δύο παραμένουν όμηροι, ενώ ο ένας είναι Ρουμάνος, σύμφωνα με την Εθνική Επιχείρηση Πετρελαίου της Λιβύης.

Η πετρελαιοπηγή στην ας Σαράρα, την οποία διαχειρίζεται η Akakus, ανήκει σε μια κοινοπραξία της ΕΕΠ, της ισπανικής Repsol, της γαλλικής Total, της αυστριακής ÖMV και της νορβηγικής Statoil. Σε αυτή παράγονται 270.000 βαρέλια πετρελαίου την ημέρα.

Η ανακήρυξη κατάστασης ανωτέρας βίας, περιστάσεων που κρίνονται εξαιρετικές, επιτρέπει στην ΕΕΠ την αποποίηση της ευθύνης σε περίπτωση μη τήρησης συμβατικών της υποχρεώσεων για τις παραδόσεις πετρελαίου.

Η ΕΕΠ «έκλεισε και απομάκρυνε το προσωπικό της πλατφόρμας 186» και η παραγωγή στην πετρελαιοπηγή, που πλέον έχει περιοριστεί στα 125.000 βαρέλια αργού την ημέρα, αρκεί «για τον εφοδιασμό του διυλιστηρίου στη Ζαουίγια αλλά δεν αφήνει κανένα πλεόνασμα αργού για εξαγωγή».

«Η ασφάλεια των υπαλλήλων μας είναι η προτεραιότητά μας», υπενθύμισε το αφεντικό της ΕΕΠ, ο Μουστάφα Σανάλα. «Αυτό το συμβάν μας ώθησε να κλείσουμε» τον τερματικό σταθμό, πρόσθεσε.

Τη Δευτέρα, κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης μπροστά στην έδρα της εταιρείας στην Τρίπολη, ο Σανάλα απηύθυνε έκκληση στις φυλές του νότου να αφήσουν ελεύθερους τους δύο εργαζόμενους που τελούν ακόμη υπό ομηρία.

Μετά την πτώση του καθεστώτος του Μουάμαρ Καντάφι το 2011, στη Λιβύη επικρατεί χάος. Οι ξένοι εργαζόμενοι και οι διπλωματικές αντιπροσωπείες στη Λιβύη γίνονται συχνά στόχοι επιθέσεων και απαγωγών από ισχυρές ένοπλες ομάδες, αλλά και από τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ), που εκμεταλλεύθηκαν τη χαοτική κατάσταση για να αποκτήσουν ερείσματα στη χώρα.

Οι πετρελαϊκές υποδομές δεν έχουν γλιτώσει από την ανασφάλεια που βασιλεύει στη χώρα: γίνονται συχνά στόχος επιθέσεων από ένοπλες ομάδες ή καταλήψεων με σκοπό την ικανοποίηση διαφόρων κοινωνικών αιτημάτων.

Η Λιβύη διαθέτει τα μεγαλύτερα αποθέματα αργού στην Αφρική· βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στους πετρελαϊκούς της πόρους για τα έσοδα του κράτους, καθώς η οικονομία της παραμένει εξασθενημένη.