Αύξηση της τάξεως του 8,5% των αυτοκτονιών για το 2017, σε σχέση με το προηγούμενο έτος, υποδεικνύουν τα τελευταία επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής για τις αιτίες θανάτου που δημοσιεύτηκαν πρόσφατα (χθες, 18/12/2019) και επεξεργάστηκε το Παρατηρητήριο Αυτοκτονιών του Κέντρου Ημέρας για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας.

Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ καταρρίπτουν όλους τους μύθους, τους οποίους καλλιέργησαν συστηματικά οι ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, κατά τη διάρκεια των πρώτων μνημονιακών ετών στη χώρα μας, σύμφωνα με τους οποίους και χιλιάδες αυτοκτονίες σημειώνονται στην Ελλάδα κάθε χρόνο και αυξητικές ήταν πάντα οι αριθμοί για τις αυτοκτονίες στη χώρα μας, αποκλειστική συνέπεια των πολιτικών, τις οποίες εφάρμοζαν οι πρώτες μνημονιακές κυβερνήσεις των ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ….

Συγκεκριμένα, ο αριθμός των αυτοκτονιών για το 2017 ανήλθε στους 523 θανάτους, έναντι του 2016, που είχαν καταγραφεί 484. Κατά τα έτη 2010 - 2017 σημειώθηκαν τουλάχιστον 4.000 αυτοκτονίες.



Οφείλουμε να επισημάνουμε ότι ο συνολικός αριθμός των επίσημα καταγεγραμμένων θανάτων λόγω αυτοκτονίας αποτελεί μόνο την κορυφή του παγόβουνου και σε καμιά περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει την συνολική διάσταση του προβλήματος. Η υποκαταγραφή των αυτοκτονιών είναι δεδομένη σε παγκόσμιο επίπεδο σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.). Εκτιμάται πως κάθε αυτοκτονία ισοδυναμεί με τουλάχιστον 15 – 20 μη θανατηφόρες απόπειρες για τις οποίες δεν υπάρχουν καθόλου στοιχεία. Σε αυτήν την κατεύθυνση, γίνεται κατανοητό πως ο αντίκτυπος της αυτοκτονίας είναι πολύ μεγαλύτερος καθώς 523 αυτοκτονίες ισοδυναμούν με σχεδόν 10.000 απόπειρες αυτοκτονίας για το ίδιο έτος και πάνω από 6.000 άτομα που βιώνουν το πένθος μίας πρόωρης απώλειας ζωής, με σαφείς κοινωνικές, οικονομικές, ψυχικές συνέπειες στις ζωές τους.

Η δυσκολία να εξακριβωθεί η ύπαρξη πρότερης πρόθεσης για αυτοκτονία σε περιπτώσεις θανάτων όπως π.χ. τροχαίο ατύχημα, δηλητηρίαση (αλκοόλ, φαρμακευτικές και μη ουσίες), πνιγμός (χωρίς να είναι δυνατό να καθοριστεί η υποκείμενη αιτία αυτού), σε συνδυασμό με το στίγμα που περιβάλλει την αυτοκτονία και τις πολιτισμικές και κοινωνικές ιδιαιτερότητες που είναι ιδιαίτερα έντονες στην χώρα μας, δυσχεραίνουν τις διαδικασίες καταγραφής αυτοκτονιών και τις καθιστούν αφερέγγυες. Συχνά οι αυτοκτονίες μπορεί να καταγράφονται με διαφορετική κωδικοποίηση, με βάση το ταξινομικό ψυχιατρικό εγχειρίδιο της 10ης έκδοσης του ICD-10 (Διεθνής Στατιστική Ταξινόμηση Νόσων και Συναφών Προβλημάτων Υγείας), ως «θάνατοι ακαθορίστου προθέσεως (κωδικοί Y10-Y34), ως «άγνωστα αίτια θνησιμότητας» (κωδικοί R95-R99) ή/ και ως «βίαιοι θάνατοι» (V01-Y89) υποδηλώνοντας πως οι θάνατοι που οφείλονται σε αυτοκτονία είναι πολύ περισσότεροι από τους επίσημα καταγεγραμμένους.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ., το 2017 παρατηρείται αισθητή αύξηση στους βίαιους θανάτους που ταξινομούνται στα «εξωγενή αίτια νοσηρότητας και θνησιμότητας» και ειδικότερα στους βίαιους θανάτους (V01-Υ89) μέσα στους οποίους περιλαμβάνονται οι υποκατηγορίες «ατυχήματα», «πτώσεις» και «έκθεση σε καπνό, φωτιά και φλόγες». Ιδιαίτερα ο αριθμός του συνόλου των πτώσεων αυξήθηκε κατά περίπου 50% σε σύγκριση με τα δύο προηγούμενα έτη, γεγονός που εγείρει προβληματισμούς σχετικά με τον αριθμό που αντιστοιχεί σε περιστατικά αυτοκτονιών. Το ίδιο ισχύει και για τις υπόλοιπες υποκατηγορίες που προαναφέρθηκαν οι οποίες διαγράφουν μία ευδιάκριτη ανοδική πορεία.