Με την μοδίστρα και ιδιοκτήτρια καταστήματος ρούχων στα Γρεβενά, που ανταποκρίθηκε στο αίτημα υπεύθυνης του νοσοκομείου της πόλης και έφτιαξε δωρεάν 600 χειρουργικές μάσκες, επικοινώνησε σήμερα η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου.

Πρόκειται για την κ. Ελόνα Αγκόλι από την Κορυτσά της Αλβανίας, μητέρα δύο παιδιών, μιας 18χρονης και ενός 9 χρόνου αγοριού, που ήρθε με το σύζυγο της από την Αλβανία και τα τελευταία 21 χρόνια ζουν και εργάζονται στα Γρεβενά.

Όπως έγινε γνωστό χθες, στο νοσοκομείο Γρεβενών διέθεσε 600 μάσκες η Ελόνα Αγκόλι, που ανταποκρίθηκε στο αίτημα μίας υπεύθυνης υπαλλήλου του νοσοκομείου.

Όταν την πήραν τηλέφωνο από το νοσοκομείο Γρεβενών και τη ρώτησαν εάν μπορεί να τους ετοιμάσει 600 χειρουργικές μάσκες, η Ελόνα απάντησε αμέσως καταφατικά.

Η υπεύθυνη υπάλληλος του νοσοκομείου ζήτησε να της δώσει τιμή ανά τεμάχιο. Η Ελόνα πάλι δεν το σκέφτηκε ούτε μια στιγμή.

«Άκουγα συνεχώς στις ειδήσεις ότι υπάρχει έλλειψη μασκών στα νοσοκομεία ότι οι γιατροί και νοσηλευτές κάνουν συνεχώς εκκλήσεις γιατί τους τελειώνουν. Είπα αμέσως στην κυρία ότι δεν θέλω χρήματα ότι θα τις κατασκευάσω δωρεάν και θα τις προσφέρω στο νοσοκομείο και σε όσους εργαζόμενους τις έχουν ανάγκη. Τότε μου είπαν ότι θα μου στείλουν το ύφασμα, τους ζήτησα κι ένα δείγμα το οποίο χρησιμοποίησα για να κάνω πατρόν».

Η κα Ελόνα έχει κατάστημα ρούχων στην πόλη των Γρεβενών κι ένα μικρό εργαστήριο όπου ράβει και κάνει διορθώσεις στους πελάτες της. Ένας γείτονας της εκτύπωσε το ειδικό έντυπο για να μπορέσει να πάει στο κατάστημα της και ξεκίνησε αμέσως την δουλειά. Έφτιαξε πατρόν, έκοψε το ύφασμα που προηγουμένως της είχε προμηθεύσει το νοσοκομείο και έπεσε με τα μούτρα στην δουλειά .

Όπως λέει η ίδια στο ΑΠΕ ΜΠΕ χρειάστηκε εννέα ημέρες για να τελειώσει τις 600 μάσκες. Μιλά με καμάρι για τις δημιουργίες της, οι μάσκες έχουν διπλό ύφασμα και ανάμεσα τους έχε ραφτεί ειδικό φίλτρο που της έδωσαν από το νοσοκομείο.

Η κα Ελόνα είναι φειδωλή στο λόγο της. Οι απαντήσεις της είναι σύντομες και σε κάποιες περιπτώσεις μονολεκτικές. Σε κάποιες στιγμές η αμηχανία της είναι εμφανής ίσως γιατί αναγκάζεται να μιλά με λεπτομέρειες για κάτι που στον αξιακό της κώδικα είναι αυτονόητο ως πράξη και ως επιλογή, ανέφερε το ΑΠΕ που συνομίλησε μαζί της.

«Είπα στην υπεύθυνη ότι εάν χρειαστούν κι άλλες μάσκες θα τις φτιάξω, γιατί θέλω να βοηθήσω» και η Ελόνα έκλεισε την συνομιλία μας λέγοντας ότι «αυτές τις δύσκολες ημέρες πρέπει εμείς οι άνθρωποι να βοηθήσουμε, όπου μπορούμε… να αντέξουμε».

Όπως έγινε γνωστό χθες, στο νοσοκομείο Γρεβενών διέθεσε 600 μάσκες η Ελόνα Αγκόλι, μία ιδιοκτήτρια καταστήματος ρούχων στα Γρεβενά, που ανταποκρίθηκε στο αίτημα μίας υπεύθυνης υπαλλήλου του νοσοκομείου.

Σε ανάρτησή της στο Facebook η πρόεδρος της Δημοκρατίας σημειώνει ότι σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες από την πανδημία του κοροναϊού συναντάμε την «καθημερινή εθελοντική προσφορά».

«Μοδίστρες φτιάχνουν μάσκες, δάσκαλοι συνεχίζουν τις παραδόσεις μαθημάτων διαδικτυακά, επιχειρήσεις παρέχουν οικονομική και υλικοτεχνική υποστήριξη. Τέτοιες πράξεις μας δίνουν μια μοναδική ευκαιρία να ξανασκεφτούμε τις ανθρώπινες αξίες και τον τρόπο που οργανώνουμε τις προσωπικές, οικογενειακές και κοινωνικές μας σχέσεις» τονίζει μεταξύ άλλων η κα Σακελλαροπούλου.

Σε ανάρτησή της στο Facebook η πρόεδρος της Δημοκρατίας σημειώνει ότι σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες από την πανδημία του κοροναϊού συναντάμε την «καθημερινή εθελοντική προσφορά».

«Μοδίστρες φτιάχνουν μάσκες, δάσκαλοι συνεχίζουν τις παραδόσεις μαθημάτων διαδικτυακά, επιχειρήσεις παρέχουν οικονομική και υλικοτεχνική υποστήριξη. Τέτοιες πράξεις μας δίνουν μια μοναδική ευκαιρία να ξανασκεφτούμε τις ανθρώπινες αξίες και τον τρόπο που οργανώνουμε τις προσωπικές, οικογενειακές και κοινωνικές μας σχέσεις» τονίζει μεταξύ άλλων η κα Σακελλαροπούλου.

Κοινή μοίρα

«Μας υπενθυμίζουν επίσης ότι, πάνω από όλα, μας δένει μια κοινή μοίρα που δεν είναι άλλη από την πανανθρώπινη υποχρέωση απέναντι στον Άλλον. Σκεφτόμενη αυτό, μου έρχεται στο νου μια φράση του Michel de Montaigne, ενός από τους πιο σημαντικούς ουμανιστές του 16ου αιώνα: «Σε κάθε άνθρωπο αναγνωρίζω τον συμπατριώτη μου» συμπληρώνει και καταλήγει:

«Είναι απόλυτη ανάγκη τώρα, μέσα στον ζόφο της πανδημίας, η Πολιτεία και όλοι μας να περιβάλουμε με φροντίδα τους πιο αδύναμους, να ακούσουμε εκείνους που μας ζητούν βοήθεια, να μην αδιαφορήσουμε για τον πόνο τους. Σε λίγο καιρό, όταν πια θα έχουμε αφήσει πίσω μας αυτή τη δύσκολη εμπειρία, θα έχουμε ξαναχτίσει την κοινωνία στη βάση της ενσυναίσθησης, της φιλαλληλίας και της συνευθύνης».