Όταν ένας μεγάλος Έλληνας καθηγητής Ιστορίας επιδίδεται στην… επιδημιολογία και την συγκριτική ανάλυση των εθνικών συστημάτων Υγείας, παθαίνει ό,τι έπαθε ο Αντώνης Λιάκος, στο άρθρο του στην «Αυγή» της Κυριακής 3 Μαϊου.

Διαβάστε αυτό από το εν λόγω άρθρο:

«Η πανδημία έπληξε εντελώς διαφορετικά τις χώρες με βάση τον βαθμό έκθεσής τους στην παγκοσμιοποίηση. Πολύ λιγότερο την Ανατολική Ευρώπη από τη Βαλτική έως το Αιγαίο, πολύ περισσότερο τη δυτική Ευρώπη. Το παλιό «σιδηρούν παραπέτασμα» επανεμφανίστηκε στον ευρωπαϊκό χάρτη ως υγειονομική διαφοροποίηση Δύσης - Ανατολής, όπου και η Ελλάδα, τώρα, στη δεύτερη ζώνη. Διαφορετικές συνέπειες ανάμεσα σε χώρες χωρίς δημόσια συστήματα ιατρικής περίθαλψης (ΗΠΑ) και σε χώρες με ισχυρά συστήματα (Γερμανία)».

Με απλά λόγια, δεν είναι ο καθηγητής Παθολογίας Λοιμώξεων της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Σωτήρης Τσιόδρας, και η Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων του υπουργείου Υγείας εκείνοι οι οποίοι έκαναν άριστη δουλειά και εισηγήθηκαν εγκαίρως και με τόλμη το κλείσιμο των εκπαιδευτικών μονάδων όλων των βαθμίδων και το lockdown, είναι το γεγονός, κατά Λιάκο, ότι ο νέος κοροναϊός ήταν από ιστορική νομοτέλεια «προορισμένος» να πλήξει κυρίως τις χώρες εκείνες οι οποίες είναι πιο εκτεθειμένες στην παγκοσμιοποίηση…

Δηλαδή, οικονομική και όχι επιδημιολογική ανάλυση απαιτεί το θέμα, ασχέτως εάν ο Αντώνης Λιάκος «ξεχνά» χώρες, όπως η Νέα Ζηλανδία και η Αυστρία, οι οποίες περιόρισαν δραστικά την εξάπλωση της επιδημίας του SARS – COV 2 στην επικράτειά τους,

ούσες στο κέντρο της παγκοσμιοποίησης. Όμως, εκτός του ιστορικού σχήματος του Αντώνη Λιάκου.

Ο μεγάλος Έλληνας καθηγητής Ιστορίας υπαινίσσεται σαφώς και ρητώς ότι οι ΗΠΑ επλήγησαν τα μέγιστα από τον νέο κοροναϊό όχι επειδή δεν προετοιμάστηκαν αναλόγως και εγκαίρως, αλλά επειδή δεν είχαν ισχυρό σύστημα Υγείας – δεν πέφτει πολύ έξω εδώ ο Αντώνης Λιάκος – ενώ χώρες όπως η Γερμανία, με ισχυρό εθνικό σύστημα Υγείας, αφήνει να εννοηθεί, αντιστάθηκαν «επιτυχώς» στο πέρασμα του ιού…

Μήπως δεν έχει ισχυρό εθνικό σύστημα Υγείας η Ισπανία, η οποία έζησε και ζει ακόμη μία υγειονομική και εθνική τραγωδία; Να μην πάμε παρακάτω.

Όλες οι ως άνω παρατηρήσεις του Αντώνη Λιάκου έχουν έναν στόχο: Να υποτιμήσουν τα μάλα τον ανθρώπινο παράγοντα, ο οποίος παρεμβαίνει ή δεν παρεμβαίνει επιτυχώς στην εξάπλωση του ιού και να υπερτιμήσει τις… «αντικειμενικές συνθήκες» και μόνον αυτές ως αποκλειστικό παράγοντα εξέλιξης στον πλανήτη.

Οι γνωστές παλαιομαρξιστικές αναλύσεις περί «ιστορικών αναγκαιοτήτων» και «σκληρών υλικών συνθηκών», οι οποίες καθορίζουν – σε τελική ανάλυση πάντα! – το εποικοδόμημα και τα όρια των παρεμβάσεων ανθρώπων σαν τον Σωτήρη Τσιόδρα και τα υπόλοιπα μέλη της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων.

Την ώρα που το Πολιτικό πήρε κεφάλι έναντι του Οικονομικού, έστω για λίγο, ο Αντώνης Λιάκος δεν ξεχνά ότι το Πολιτικό υποκαθορίζεται πάντοτε από το Οικονομικό, για να μην ξεχνιόμαστε…