ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Ανακύκλωση στην πράξη
Με το σχέδιο νόμου του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας όχι μόνο θα τεθούν σε εφαρμογή δύο σημαντικές κοινοτικές οδηγίες, αλλά η χώρα μας θα έρθει ακόμα πιο κοντά σε αυτό που αποκαλούμε ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Υλοποιώντας ακόμα ένα σημαντικό κομμάτι του προγράμματός της η κυβέρνηση βάζει την ανακύκλωση στην καθημερινότητά μας.
Η υποχρεωτική συλλογή τεσσάρων αστικών αποβλήτων (χαρτί, πλαστικό , γυαλί και μέταλλο) για όλες τις νέες οικοδομές αλλά και για πολλά άλλα νέα σημεία, καθώς και η απόδοση ‘κινήτρων’ στην τοπική αυτοδιοίκηση να παράγει λιγότερα απόβλητα και να ανακυκλώνει περισσότερο ανταμείβοντας έτσι τους δημότες της, είναι δύο μόνο από τους πυλώνες ενός σχεδίου νόμου που στόχο έχει να ‘εκπαιδεύσει’ τον ελληνικό λαό τόσο στην επαναχρησιμοποίηση υλικών όσο και στην ανακύκλωση.
Η εφαρμογή ενός ‘τέλους ταφής΄ από το καινούργιο έτος για όλα τα απόβλητα που οδηγούνται σε ταφή αλλά και για επιπλέον κατηγορίες όπως τα ανεπεξέργαστα, τα υπολείμματα από τις μονάδες επεξεργασίας αποβλήτων, βιοαποβλήτων και κέντρων διαχείρισης ανακυκλώσιμων υλικών (ΜΕΑ. ΜΕΒΑ,ΚΔΑΥ) θα επιστρέφεται ουσιαστικά μέσω του Πράσινου Ταμείου για την ενίσχυση της πρόληψης, συλλογής και ανακύκλωσης αλλά και στο R&D της διαχείρισης αποβλήτων. Δίνοντας κίνητρα λοιπόν μέσω του σχεδιασμού μιας κυκλικής οικονομίας ο τελικός αποδέκτης του μηνύματος είναι αποκλειστικά ο πολίτης.
Βλέποντας τα νούμερα να αυξάνονται χρόνο με το χρόνο η ΕΕ παράγει ουσιαστικά 3 δις τόνους απόβλητα/ έτος , από τα οποία μόνο το 40% των οικιακών αποβλήτων επιτυγχάνει να αξιοποιήσει. Με τη χώρα μας να είναι ουραγός στην ανακύκλωση και πρωτοπόρος σε οπισθοδρομικές μεθόδους διαχείρισης απορριμμάτων το επιχείρημα της αντιπολίτευσης περί ‘υποχρέωσης της χώρας με βάση τη νέα ευρωπαϊκή νομοθεσία αλλά και αυτό της λαθροχειρίας’ αποτελεί από μόνο του μια φτηνή δικαιολογία για όσα η προηγούμενη κυβέρνηση δεν πρόλαβε να υλοποιήσει.
Φτάνουν όμως ένα ή δύο ή περισσότερα νομοσχέδια για να νουθετήσουν ένα λαό που κλείνει τα μάτια στο πρόβλημα; Η απάντηση πρέπει να έρθει όχι μόνο από την αίθουσα του Κοινοβουλίου αλλά από τον καθένα μας ξεχωριστά. Καιρός είναι να δούμε τα απόβλητα ως ευκαιρία και όχι ως πρόβλημα.
Γεωργία Ρεμπούτσικα
Επικεφαλής Θεματικού Τομέα Διαχείρισης Αποβλήτων στη Νέα Δημοκρατία
Οικονομολόγος. Υποψήφια Διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου.
Η υποχρεωτική συλλογή τεσσάρων αστικών αποβλήτων (χαρτί, πλαστικό , γυαλί και μέταλλο) για όλες τις νέες οικοδομές αλλά και για πολλά άλλα νέα σημεία, καθώς και η απόδοση ‘κινήτρων’ στην τοπική αυτοδιοίκηση να παράγει λιγότερα απόβλητα και να ανακυκλώνει περισσότερο ανταμείβοντας έτσι τους δημότες της, είναι δύο μόνο από τους πυλώνες ενός σχεδίου νόμου που στόχο έχει να ‘εκπαιδεύσει’ τον ελληνικό λαό τόσο στην επαναχρησιμοποίηση υλικών όσο και στην ανακύκλωση.
Η εφαρμογή ενός ‘τέλους ταφής΄ από το καινούργιο έτος για όλα τα απόβλητα που οδηγούνται σε ταφή αλλά και για επιπλέον κατηγορίες όπως τα ανεπεξέργαστα, τα υπολείμματα από τις μονάδες επεξεργασίας αποβλήτων, βιοαποβλήτων και κέντρων διαχείρισης ανακυκλώσιμων υλικών (ΜΕΑ. ΜΕΒΑ,ΚΔΑΥ) θα επιστρέφεται ουσιαστικά μέσω του Πράσινου Ταμείου για την ενίσχυση της πρόληψης, συλλογής και ανακύκλωσης αλλά και στο R&D της διαχείρισης αποβλήτων. Δίνοντας κίνητρα λοιπόν μέσω του σχεδιασμού μιας κυκλικής οικονομίας ο τελικός αποδέκτης του μηνύματος είναι αποκλειστικά ο πολίτης.
Φτάνουν όμως ένα ή δύο ή περισσότερα νομοσχέδια για να νουθετήσουν ένα λαό που κλείνει τα μάτια στο πρόβλημα; Η απάντηση πρέπει να έρθει όχι μόνο από την αίθουσα του Κοινοβουλίου αλλά από τον καθένα μας ξεχωριστά. Καιρός είναι να δούμε τα απόβλητα ως ευκαιρία και όχι ως πρόβλημα.
Γεωργία Ρεμπούτσικα
Επικεφαλής Θεματικού Τομέα Διαχείρισης Αποβλήτων στη Νέα Δημοκρατία
Οικονομολόγος. Υποψήφια Διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου.