Συγκλονίζουν οι μαρτυρίες της τραγικής ιστορίας ενός 45χρονου με αναπηρία, ο οποίος βρέθηκε να κλαίει δίπλα στη νεκρή μητέρα του, μέσα στο σπίτι τους.

Και οι δύο νοσούσαν από κοροναϊό, ενώ η πολιτεία τους είχε ζητήσει να μην δέχονται επισκέψεις και να μείνουν σε απομόνωση.

Σύμφωνα με μαρτυρία γνωστού και γείτονά τους, ο οποίος αναφέρει πως πρόκειται για 60χρονο και όχι 45χρονο, τα δύο άτομα φρόντιζε η κόρη της θανούσας, η οποία νοσηλεύεται επίσης με κοροναϊό.

Τους έπαιρνε δύο μέρες τηλέφωνο, όμως δεν απαντούσαν και γι’ αυτό έστειλε συγγενικό πρόσωπο να δει τι συμβαίνει.

Μόλις έφτασε και άνοιξε την πόρτα τους είδε τον έναν πάνω στον άλλον. Βρίσκονταν έτσι για μέρες.

«Πήγε να βοηθήσει την μάνα του, προφανώς, έπεσε και δεν μπορούσε να σηκωθεί» αναφέρει.

Ο ίδιος κάνει έκκληση να πραγματοποιηθεί απολύμανση στο σπίτι στο οποίο βρίσκονται μητέρα και γιός. «Κανείς δεν ρώτησε αν αυτό το σπίτι απολυμάνθηκε στη συνέχεια. Πήρα τον Δήμο τηλέφωνο γι’ αυτό και μου απάντησαν πως δεν ήξεραν το περιστατικό και ότι θα το εξετάσουν. Μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει τίποτα» αναφέρει.

«Η κόρη ερχότανε δύο φορές την ημέρα και τους φρόντιζε και τώρα βρίσκεται και αυτή πάνω στο νοσοκομείο. Αυτή την στιγμή όλα τα μέλη της οικογένειας νοσούν με κοροναϊό και δεν υπάρχει κάποιος να αναλάβει την ευθύνη».


Τραγική ιστορία

Το περιστατικό έκανε γνωστό μέσω ανάρτησης στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, ο γιατρός Ηλίας Τσιούλης που εργάζεται ως εντατικολόγος – πνευμονολόγος στο Γενικό Νοσοκομείο Καβάλας (ΓΝΚ).

Η μητέρα πέθανε από καρδιακή ανακοπή και, όπως επισημαίνει ο κ. Τσιούλης, «όταν ήρθε ο 45χρονος ήταν ένα στάδιο πριν από τη διασωλήνωση. Οι πνεύμονές του σε πολύ άσχημη κατάσταση, με δυσκολία ανέπνεε και είχε υψηλό πυρετό. Αυτός όμως έκλαιγε, έκλαιγε γοερά για ώρες. Όχι όμως λόγω της κατάστασής του, αλλά πιστεύω γιατί είχε αντιληφθεί τον θάνατο της μητέρας του».

Σήμερα, ο 45χρονος άντρας νοσηλεύεται στην κλινική covid του ΓΝΣ και η κατάστασή του, όπως επισημαίνει ο κ. Τσιούλης, εξακολουθεί να είναι κρίσιμη, καθώς εκτός των άλλων χρειάζεται επιπλέον φροντίδα λόγω της βαριάς νοητικής και κινητικής αναπηρίας, ενώ επιπλέον αναζητούνται και κάποιοι συγγενείς του.

«Ωστόσο, το μεγάλο ερώτημα που πρέπει να μας απασχολεί όλους», τονίζει με έμφαση ο γιατρός, «είναι τι γίνονται αυτοί οι συνάνθρωποί μας, όταν φεύγουν από τη ζωή οι γονείς τους που τους φρόντιζαν. Εκείνο το βράδυ που ήρθε στο νοσοκομείο προσπαθούσα για ώρα να τον ηρεμήσω, και δίπλα μου επικρατούσε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Φωνές, φορεία, άνθρωποι που χρειάζονταν όλοι βοήθεια. Αλλά η εικόνα αυτού του άντρα που χρειαζόταν μια μεγαλύτερη φροντίδα από όλους, μια μεγαλύτερη προσοχή, λόγω της κατάστασής του, με είχε ειλικρινά συγκλονίσει».