Η προ ημερών ανακοίνωση του Ισραηλινού υπουργείου Αμύνης για τη συμφωνία με το αντίστοιχο Ελληνικό, όπως μετά από «διαγωνιστική διαδικασία», όπως ελέχθη, να δοθεί σε ισραηλινή εταιρεία (Elbit Systems) το «πακέτο» της εκπαιδεύσεως των Ικάρων και νέων Ανθυποσμηναγών, με τη δημιουργία ενός «Διεθνούς Αεροπορικού Εκπαιδευτικού Κέντρου» στην 120 Πτέρυγα Εκπαιδεύσεως Αέρος (120 ΠΕΑ) της Πολεμικής Αεροπορίας στην Καλαμάτα, έφερε εκ νέου στην επικαιρότητα την πονεμένη ιστορία για τη δημιουργία ενός τέτοιους Κέντρου που θα αναβάθμιζε κατακόρυφα όχι μόνο την πρωτεύουσα της Μεσσηνίας αλλά και όλο το νομό.

Και κάνουμε λόγο για «πονεμένη ιστορία» καθώς η ιδέα αυτή πάει πίσω στο 2005. Τότε, η ιδέα ενός «Διεθνούς Αεροπορικού Εκπαιδευτικού Κέντρου» στην Καλαμάτα ήταν του πρώην Αρχηγού ΓΕΑ και με μεγάλη εμπειρία σε θέματα εκπαιδεύσεως Πτεράρχου (Ι) ε.α. Γιώργου Αυλωνίτη, ο οποίος ήθελε να εκμεταλλευτεί τις εξαιρετικές περιβαλλοντικές συνθήκες της Μεσσηνίας με τη μεγάλη ηλιοφάνεια και τα 45 καινούργια τότε μονοκινητήρια, ελικοφόρα (turboprop) εκπαιδευτικά αεροσκάφη Τ-6A Texan II, που πετούσαν όλα. Ο Πτέραρχος Αυλωνίτης είχε προηγουμένως υπηρετήσει ως εκπαιδευτής στο αντίστοιχο αεροπορικό εκπαιδευτικό κέντρο του ΝΑΤΟ στο Τέξας των ΗΠΑ, ενώ ακολούθως είχε υπηρετήσει και διατελέσει και διοικητής Μοίρας στην 120 ΠΕΑ της Καλαμάτας, προκειμένου να μεταλαμπαδεύσει και στους Έλληνες Ικάρους τη μεγάλη του εμπειρία από εκπαιδευτής του ΝΑΤΟ στις ΗΠΑ. Την ιδέα του αυτή ο Πτέραρχος Αυλωνίτης τη μετέφερε στους τότε Υπουργό Εθνικής Αμύνης (και παλαιό πιλότο «Φαντομά») Σπήλιο Σπηλιωτόπουλο και ΥΦΕΘΑ τον Μεσσήνιο βουλευτή Γιάννη Λαμπρόπουλο, οι οποίοι και ενθουσιάστηκαν. Το σχέδιο ξεκίνησε να προχωρά και μάλιστα ο τότε Α/ΓΕΑ είχε ενημερώσει σχετικώς και τους Ευρωπαίους ομολόγους του στο πλαίσιο της ετήσιας συνόδου τους, αυτό το συνέχισε και ο διάδοχός του ως Α/ΓΕΑ Πτέραρχος (Ι) ε.α. Γιάννης Γιάγκος (και μετέπειτα Α/ΓΕΕΘΑ) και μετά… «ξεχάστηκε»!

Παράλληλα άρχισαν να εμφανίζονται και τα πρώτα προβλήματα με τη συντήρηση των σύγχρονων εκπαιδευτικών αεροσκαφών T-6A, αλλά τότε δεν ήταν ακόμα σοβαρά, αφού δεν είχε προβλεφθεί η «εν συνεχεία υποστήριξή» τους (“Follow-on-Support”/FOS).

Το 2014, όταν ξαναέγινε ΥΦΕΘΑ ο Γ.Λαμπρόπουλος η πρώτη του ενέργεια ήταν να στείλει επιστολή στους Αρχηγούς ζητώντας του να του παρουσιάσουν εντός μηνός τα πιο σημαντικά και «ώριμα» προγράμματα του Κλάδου τους για να τα προωθήσει άμεσα στη Βουλή. Όπερ και εγένετο. Τον Ιούλιο του 2014, ο Γ.Λαμπρόπουλος παρουσίασε προς έγκριση στη Βουλή 41 υποπρογράμματα όλων των Κλάδων, μεταξύ των οποίων αυτό τις FOS για τα Miraze-2000, T-6, C-130, C-27 κλπ. Τότε υπερψηφίστηκαν (εκτός ΣΥΡΙΖΑ) και άρχισαν να «τρέχουν». Τον Ιανουάριο του 2015 ανήλθε στην εξουσία η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τα προγράμματα αυτά «πάγωσαν» τελείως, με τα γνωστά αποτελέσματα των

καθηλωμένων αεροσκαφών κάθε είδους από έλλειψη ανταλλακτικών, που έριξαν τις διαθεσιμότητές τους σε απίστευτα επίπεδα!

Αργότερα, το πρόγραμμα «ξεπάγωσε» από τον πρώην Α/ΓΕΑ (και μετέπειτα και Α/ΓΕΕΘΑ) Πτέραρχο (Ι) ε.α. Χρήστο Χριστοδούλου αφού οι εκπαιδευτικές ανάγκες ήταν πλέον επιτακτικές, ενώ οι διαθεσιμότητες των εκπαιδευτικών αεροσκαφών απογοητευτικές. Το Νοέμβριο του 2017, ο τότε ΥΕΘΑ Πάνος Καμμένος είχε εξαγγείλει ότι το εκπαιδευτικό «πακέτο» για την Καλαμάτα είχε δοθεί σε Καναδική εταιρεία, εξαγγελία που επίσης ποτέ δεν υλοποιήθηκε.

Έτσι φτάσαμε τώρα στο απροχώρητο τόσο από πλευράς διαθεσιμοτήτων αεροσκαφών, όσο και από πλευράς να κινδυνεύει η πτητική εκπαίδευση των Ικάρων και των νέων Ανθυποσμηναγών για να προχωρήσουν με παράλληλες ενέργειες τόσο το θέμα της FOS των T-6A, όσο και το θέμα της στρατηγικής συμφωνίας με τους Ισραηλινούς, της μεγαλύτερη ως τώρα τουλάχιστον μεταξύ των δύο πλευρών στον αμυντικό τομέα.

Ας ελπίσουμε ότι τώρα – επιτέλους – θα υλοποιηθεί επ’ ωφελεία των Ελλήνων Ικάρων και ανθυποσμηναγών αλλά και ξένων συναδέλφων τους ώστε να υπάρχει και μία «απόσβεση» του συνολικού κόστους.