Έφυγε από τη ζωή ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος , ο οποίος νοσηλευόταν στην μονάδα εντατικής θεραπείας του Ιατρικού κέντρου, από το Φεβρουάριο.

Ο ισχυρός άνδρας της Χαλυβουργικής έπασχε από νεαρή ηλικία από μία σπάνια μορφής αρθρίτιδας η οποία με τα χρόνια που δυσκόλευε την κινητικότητα του.

Ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος υπήρξε ένας από τους βασικούς πρωτεργάτες – μετόχους και οικονομικούς υποστηρικτές στην ιδιωτικοποίηση και γιγάντωση της Τράπεζας Πειραιώς. Ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος είχε αποκτήσει δύο γιους τον Παναγιώτη και τον Γιώργο Αγγελόπουλο.

Σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις που είχε δώσει, το 2018 είχε σημειώσει για την Χαλυβουργική: «Η ιστορία της Χαλυβουργικής είναι πράγματι αλληλένδετη με την ιστορία της χώρας. Από το πρώτο εργοστάσιο στην οδό Πειραιώς, όπου φτιάχνονταν σύρματα για καρφιά και πέταλα, μέχρι την ίδρυση του εργοστασίου στην Ελευσίνα και την τοποθέτηση των πρώτων ηλεκτρικών κλιβάνων, η συνδρομή της Χαλυβουργικής στην εθνική προσπάθεια ανασυγκρότησης της χώρας ιδίως μετά το 1950 είναι καθοριστική, αφού η Ελλάδα είχε δική της παραγωγή σε χάλυβα για όλα τα μικρά και μεγάλα έργα που ξεκίνησαν την δεκαετία του ’50 και άλλαξαν το πρόσωπο της πατρίδας. Από τη δεκαετία του 1960, που ξεκίνησε τη λειτουργία της πρώτης υψικαμίνου μέχρι τη δεκαετία του 1980, η Χαλυβουργική διέθετε τη μοναδική υψικάμινο στη χώρα και αποτελούσε έναν από τους σημαντικότερους εργοδότες στην Ελλάδα. Τα χρόνια αυτά της ακμής, η Χαλυβουργική είχε τεράστιες εξαγωγές και αποτελούσε το κόσμημα της βιομηχανίας στην Ελλάδα, διότι όχι μόνο απασχολούσε πάρα πολλούς υπαλλήλους, αλλά όλοι οι εργαζόμενοι στην εταιρεία εθεωρούντο από τους ιδιοκτήτες συγγενείς και όχι υπάλληλοι. Ημασταν όλοι μια μεγάλη οικογένεια».

Στην ίδια συνέντευξη είχε αναφερθεί εκτενώς για τις ρίζες της οικογένειάς του. Ερωτηθείς ποιον θεωρεί «τον πρώτο επιφανή Αγγελόπουλο», απαντά:

«Αναμφισβήτητα ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄, κατά κόσμον Γεώργιος Αγγελόπουλος, που ξεκίνησε από τη Δημητσάνα και κατέληξε να μαρτυρήσει απαγχονισμένος το 1821 στην πύλη του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Πόλη. Από εκεί κρατούν οι ιδιαίτεροι δεσμοί της οικογένειάς μας με το Πατριαρχείο. Ο πατέρας μου έχει ανακαινίσει το σπίτι του Πατριάρχη Γρηγορίου στη Δημητσάνα. Λόγω της βαθιάς του πίστης στην Ελλάδα και στη θρησκεία αλλά και λόγω της ιδιαίτερης αυτής ιστορίας της οικογενείας μας, ο πατέρας μου ανέλαβε επί πατριαρχίας του Δημητρίου το μεγάλο έργο της αποκατάστασης του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Κωνσταντινούπολη. Ενα άλλο έργο που κάναμε στη μνήμη του αδικοχαμένου θείου μου Δημήτρη είναι η ανοικοδόμηση του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου στη Ζυρίχη. Τα εγκαίνια του ναού έγιναν το 1995 από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο».