Ο ψυχολόγος της ΕΛ.ΑΣ μιλώντας στο skai.gr, υποστηρίζει ότι η πράξη του συζυγοκτόνου ήταν συνειδητή και πως το ίδιο συνειδητά σκότωσε και τον σκύλο τους διαπράττοντας δύο φόνους με σωματική επαφή και με παρουσία του παιδιού του στον χώρο, δείχνοντας απουσία συναισθήματος για την αφαίρεση των 2 ζωών αυτών.

«Νομίζω ότι πρέπει έγινε πολύ συνειδητά. Ως προς το μυαλό υπήρχε συνείδηση, ως προς το συναίσθημα δεν υπήρχε συνείδηση. Ακόμα και ο τρόπος που την σκότωσε δηλαδή ότι πέθανε στα χέρια του, είχε σωματική επαφή με το θύμα και ότι την δολοφόνησε ενώ ήταν στον χώρο το παιδί τους δείχνει επίσης την απουσία συναισθήματος για την πράξη του φόνου» δήλωσε χαρακτηριστικά.

Και πρόσθεσε πως: «Aκόμα και να προσπαθήσεις να δικαιολογήσεις έναν φόνο μετά δείχνει απουσία συναισθήματος. Διαφαίνεται έντονα αυτό και από το γεγονός ότι πήρε ένα κουτάβι που δεν ήταν καν ενός έτους, και το κρέμασε από την σκάλα για να δικαιολογήσει μια πράξη και να στήσει ένα σκηνικό. Έχει κάνει ήδη ένα φόνο και κάνει έναν δεύτερο. Το κουτάβι το πήραν με την έννοια να μεγαλώσει δίπλα στο μωρό τους. Δηλαδή συμβολικά αν το δει κάποιος αυτό είναι πάρα πολύ άρρωστο». Παράλληλα, υπογραμμίζει πως η κακοποίηση ζώων συνδέεται άμεσα με την κακοποιητική συμπεριφορά στους ανθρώπους.

Αναφερόμενος στο μωρό δίπλα στο οποίο ο Μπάμπης σκότωσε την Καρολάιν ο ειδικός της ΕΛ.ΑΣ σημειώνει πως θα χρειαστεί πολύ μεγάλη υποστήριξη. «Είναι πολύ τραγικό ότι αυτό το παιδί όταν μεγαλώσει θα μάθει ότι ο μπαμπάς του δολοφόνησε την μαμά του. Δεν μπορεί να κρατηθεί κρυφό. Θα δει δημοσιεύματα της εποχής. Ένας πολύ δύσκολος τρόπος για να ξεκινήσει κάποιος την ζωή του και αυτό ίσως είναι το πιο τραγικό από όλα πέρα από την δολοφονία του ίδιου του θύματος».

Διαφορά ηλικίας

Ο ίδιος, επισημαίνει πως αυτό που προβληματίζει επιπλέον είναι το γεγονός της μεγάλης διαφοράς ηλικίας του ζεύγους, καθώς η σχέση τους ξεκίνησε από όταν η Καρολάιν ήταν έφηβη (15-16 ετών) ενώ εκείνος κόντευε στα 30. «Είναι ένα μικρό κορίτσι που είναι παντρεμένη με ένα άνδρα πολύ μεγαλύτερο και η σχέση τους είναι άνιση. Δεν υπάρχει ισορροπία σε αυτήν για να είναι φυσιολογική. Δεν είναι πχ μια κοπέλα 22 ετών και αυτός 30 ή αυτή 16 ετών και αυτός 18. Η σχέση ξεκίνησε όταν η ίδια ήταν 16 και ο σύντροφος ήταν σχεδόν 30.

Η διαφορά είναι μεγάλη και προβληματίζει το τι είδε εκείνος από ένα κορίτσι 15-16 ετών. Ένας άνδρας σε αυτή την ηλικία, δύσκολα έλκεται από ένα κορίτσι της συγκεκριμένης ηλικίας».

Όπως εξηγεί στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό δείχνει ένα έλλειμμα προσωπικότητας, αυτοπεποίθησης και ασφάλειας. Δηλαδή, μεγαλύτεροι άνδρες που ψάχνουν κορίτσια μικρότερης ηλικίας – και αυτό συμβαίνει περισσότερο από άνδρες προς γυναίκες και σπανιότερα το αντίθετο, όχι ότι δεν υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις όπου γυναίκες 30 ετών έχουν σεξουαλικές σχέσεις με εφήβους - έχει να κάνει πολλές φορές με το γεγονός ότι δυσκολεύονται οι ίδιοι να προσελκύσουν με ικανοποιητικό τρόπο συντρόφους ανάλογης ηλικίας και ωριμότητας με εκείνους.

Ένα κορίτσι 15-16 ετών θα εντυπωσιαστεί πολύ πιο εύκολα από κάποιον που είναι 27 ετών, θα βλέπει έναν μεγαλύτερο σαν Θεό, σημειώνει χαρακτηριστικά και προσθέτει: «Ένας άνδρας που είναι μεγαλύτερος είναι πολύ πιθανό να έχει και έναν κυριαρχικό ρόλο στην σχέση τους. Η Κάρολαιν δεν παύει να ήταν ένα μικρό κορίτσι και στο ξεκίνημα της ζωής του, χωρίς άλλες εμπειρίες, χωρίς άλλη γνώση, χωρίς να γνωρίζει πολλά πράγματα για την ζωή. Οι άνθρωποι ξεκινούν αυτό που λέμε συνειδητή ζωή στην εφηβεία τους. Τότε ήταν που γνωριστήκαν. Η προσωπικότητα διαμορφώνεται και από πιο μικρή ηλικία αλλά και η ταυτότητα ενός ανθρώπου αναζητείται και καθορίζεται κατά την διάρκεια της εφηβείας».

Όπως δηλώνει αυτό που του προκαλεί εντύπωση είναι πώς γίνεται ένα κορίτσι μικρό να θέλει τόσο γρήγορα μωρό όταν ουσιαστικά η σχέση τους μόλις είχε ξεκινήσει, ενώ παράλληλα είχε ήδη μια αποβολή σε μικρή ηλικία και το ζευγάρι προσπαθεί τόσο σύντομα να ξαναδοκιμάσει για μωρό. «Δεν είναι φυσιολογικό».

Ο ειδικός της Ελληνικής Αστυνομίας αναφέρει πως το γεγονός αυτό επηρέασε την μεταξύ τους σχέση και δεν διστάζει να υπογραμμίσει και το κοινωνικό ζήτημα που προκύπτει από την περίπτωση της Καρολάιν: «Πρέπει να μας κάνει να αναρωτηθούμε τι είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο 27-28 ετών να ερωτευτεί, να παντρευτεί, να κάνει σχέση με ένα κορίτσι που είναι 15 ή 16 ετών. Τι κάνουμε ως κοινωνία για αυτό το πράγμα. Τι κάνει το περιβάλλον ενός παιδιού αυτής της ηλικίας σε μια τέτοια περίπτωση; Πόσο μετράει το status το κοινωνικό, το επαγγελματικό στο πως εμείς αντιδράμε σε αυτό; Αν εκείνος δεν ήταν πιλότος ελικοπτέρου και έκανε άλλο επάγγελμα τι θα έκανε το περιβάλλον σε αυτή την περίπτωση;».

Σύμφωνα με τον ίδιο υπάρχει ευθύνη του γενικότερου περιβάλλοντος του ζευγαριού. «Πολλές φορές βλέπουμε, ακούμε, καταλαβαίνουμε πράγματα, και τα αφήνουμε χωρίς να τους δίνουμε σημασία, είτε θεωρώντας ότι δεν είναι δική μας δουλειά ή ότι δεν μας αφορούν ή επειδή φοβόμαστε να μπλέξουμε. Τόσο το κομμάτι της ενδοοικογενειακής βίας και της κακοποίησης υπάρχουν σε ένα μεγάλο βαθμό όχι μόνο επειδή υπάρχουν θύτες αλλά εξαιτίας του ότι υπάρχει ένα περιβάλλον που είναι εντελώς αδιάφορο για αυτό που συμβαίνει. Κανένας δεν ξέρει τι μπορεί να συμβαίνει σε ένα σπίτι αλλά δεν γίνεται κανείς να θεωρεί ότι είναι όλα αγγελικά πλασμένα ενώ δεν είναι».

Μάλιστα, τονίζει πως θα πρέπει να έχουμε ένα πιο ενεργό ρόλο απέναντι σε ανθρώπους που είναι ίσως πιο αδύναμοι για να ζητήσουν βοήθεια οι ίδιοι. Παράλληλα, θίγει και το γεγονός του ελλιπούς ελέγχου από την μεριά της πολιτείας σε ό,τι αφορά το επάγγελμα του ψυχολόγου αναφερόμενος στο ότι το ζευγάρι κατέφυγε για ψυχολογική βοήθεια σε κάποιο άτομο που δεν είχε ούτε τις επιστημονικές γνώσεις, ούτε την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος που απαιτείται για να προσφέρει τέτοιους είδους υπηρεσίες.

«Θα πρέπει επιτέλους να γίνει μια κουβέντα από την πολιτεία για το ποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει τον τίτλο του ψυχολόγου και να δηλώνει αυτή την ιδιότητα καθώς αυτό είναι ένα επάγγελμα με πολύ ευαίσθητο αντικείμενο το οποίο θα πρέπει να μπορούν να το ασκούν μόνο όσοι κατέχουν νόμιμα την άδεια που προβλέπεται».