«Κόμματα έχω αλλάξει, πολλά έχω αλλάξει, μόνο τον Ολυμπιακό δεν άλλαξα ποτέ», είχε πει ο μεγάλος Έλληνας αναφερόμενος στην ομάδα που αγάπησε. Ο Μίκης Θεοδωράκης γεννήθηκε το έτος ίδρυσης του Ολυμπιακού, το 1925, και δεν ήταν λίγες οι φορές που εξέφρασε την αγάπη του στην ομάδα.

Ο Θρύλος που αγάπησε τον «Θρύλο»

Ο μελωδός της Ρωμιοσύνης. Ο Μύθος. Ο επιφανέστερος της γενιάς του. Λαμπερός σε όλα του. Γοητευτικός. Παθιασμένος. Πάντα όρθιος. Φίλαθλος. Λάτρης του ποδοσφαίρου.  Η αγάπη για την ερυθρόλευκη και ριγωτή ζωντάνεψε 10 χρόνια μετά. Παιδάκι, 10 ετών στο Αργοστόλι της Κεφαλλονιάς, αγοράζει εφημερίδα με το χαρτζιλίκι που του έδωσε ο πατέρας του. «Σε εκείνη την εφημερίδα την ιστορική του 1935, ήταν η φωτογραφία του Ολυμπιακού, με τα πέντε αδέρφια, τους πέντε Ανδριανόπουλους μπροστά. Ήταν ο Βάζος, ο Συμεωνίδης, τα ξέρετε αυτά. Και η κόκκινη φανέλα. Και έγινα Ολυμπιακός από τότε».

Ο Μίκης λάτρεψε τον Ολυμπιακό και τη μενταλιτέ του. «Πραγματικά υπήρχε κάτι στην ψυχοσύνθεση του Ολυμπιακού και κάτι στην ψυχοσύνθεση του Παναθηναϊκού. Οι Παναθηναϊκοί ήταν σπασίκλες στο σχολείο, τι να κάνουμε τώρα. Κάθονταν στα πρώτα θρανία. Εγώ καθόμουν πίσω, οι Ολυμπιακοί καθόμασταν πίσω».

Ο Μίκης… έφερε τον Μπούκοβι

Λίγοι γνωρίζουν πως ο Θεοδωράκης, ως βουλευτής της ΕΔΑ, είχε σημαντική συμβολή στην πρόσληψη του Μάρτον Μπούκοβι από τον Ολυμπιακό το 1965. «Ανέκαθεν επίστευα πως είναι απαραίτητοι στον ελληνικό αθλητισμό οι εγνωσμένης αξίας τεχνικοί. Γι’ αυτό, κι εγώ προσωπικά, προσπάθησα και βοήθησα όσο μπορούσα για να έλθη ο Μπούκοβι στον Ολυμπιακό, κάνοντας διαβήματα τόσος προς τον εδώ Ουγγαρέζο πρεσβευτή, όσο και προς το υπουργείων των Σπορ της Ουγγαρίας. Τα συγχαρητήρια που μου έδωσε, εκ μέρους του Ολυμπιακού, ο κ. Γκούμας, με συνεκίνησαν γιατί μου έδωσαν να καταλάβω πως κάτι έκαμα κι εγώ για την αγαπημένη μου ομάδα».

3 Μαΐου 2015. Ο Ολυμπιακός γιορτάζει την κατάκτησης του 42ου πρωταθλήματος. Και τα 90 χρόνια ζωής. Όπως και ο Μίκης. Ολόκληρη η φιέστα είχε ονοματεπώνυμο. Και ειδική αφιέρωση. Στη φιέστα τον εκπροσώπησαν τα δύο του εγγόνια, ο Αλέξανδρος και ο Άγγελος, οι οποίοι έλαβαν από τον Βαγγέλη Μαρινάκη μία φανέλα του Ολυμπιακού με το νούμερο 90 και το όνομα του Μίκη, αλλά και ένα επίχρυσο κλαδί ελιάς.

«Κόμματα αλλάζω, τον Ολυμπιακό ποτέ»

Ο Ολυμπιακός, το ποδόσφαιρο ήταν πάντα η συντροφιά του Μίκη. Ακόμη και στα σκληρά χρόνια της εξορίας και των διωγμών. Τα είδε, τα έζησε όλα στο κόκκινο. «Στη Μακρόνησο στη σκηνή μας ήμασταν μοιρασμένοι Ολυμπιακοί – Παναθηναϊκοί. Και όμως παλεύαμε μαζί για τα ιδανικά μας».

Η πρώτη αγάπη. Ανεξίτηλη, παντοτινή, ανεπανάληπτη, η ερυθρόλευκη και ριγωτή. «Όλα μπορεί να τα αλλάξεις, και εγώ όπως ξέρετε και κόμματα έχω αλλάξει και πολλά έχω αλλάξει, και με κατηγορούν για αυτά, αλλά τον Ολυμπιακό δεν τον αλλάζω. Εκεί είμαι πιστός. Δε θα αλλάξω ποτέ».