«Η Ελλάδα που αντιστέκεται η Ελλάδα που επιμένει κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει ». Η κυρία Μαρία είναι όλα τα λόγια του Σαββόπουλου, οι εικόνες, οι παραστάσεις, η ιστορία, το παιδί στην Ομόνοια που ήρθε εδώ παιδί, μοναχή της από την Αμοργό και σήμερα στα 102 της κάνει το εμβόλιο για να συνεχίσει τη ζωή της. 

Μαρία Χατζή, γεννηθείσα το 1920 στα Κατάπολα, το Αμοργιανό λιμάνι. Από νωρίς στη βιοπάλη γιατί η μάνα της είχε 9 παιδιά και κάπως έπρεπε να ζήσουν. Την έστειλε στην Αθήνα στα 8 της, να δουλέψει σε σπίτια με εκείνη την πελαγίσια φρεσκάδα, την πάστρα, τη νοικοκυροσύνη και το πλατύ χαμόγελο, όμοιο με τις κυκλαδίτικες ακρογιαλιές. Τα χρόνια περνούσαν γλυκά κι απ΄ την έρημη απόσταση έπαιρνε υπόσταση κάθε γιορτή της. Μια τέτοια υπόσταση κι ο γάμος της με τον Πειραιώτη ναυτικό, στα 26 της. Φτιάξανε τη ζωή τους, το σπιτικό τους στη Δάφνη, κάνανε 3 παιδιά επιστήμονες κι όπως μ΄αγάπη ζυμωθήκανε, αγάπη δώσανε και πήρανε. Η κυρία Μαρία συνεχίζει με τα παιδιά της, τα 3 εγγόνια και τα 2 δισέγγονα.

Χθες πήγε το «συνεργείο» στο σπίτι. Θα μπορούσε να μην κάνει το εμβόλιο και ν΄ αποφύγει την ταλαιπωρία. Το είδε σαν ευκαιρία, όπως καθετί δύσκολο που πέρασε από την αιώνια ζωή της. Δικό της: «Καλωσόρισες πουλί μου μοναξιά ελληνική μου απ’ αγάπη φεύγεις έρχεσαι πηγαινοέρχεσαι σαν την πνοή μου…».