Ρεσιτάλ ερμηνείας έδινε χθες ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος επί 10 ώρες στην αίθουσα του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου της Αθήνας, με σκοπό να πείσει δικαστές και ενόρκους, ότι η δολοφονία της συζύγου του Καρολάιν, ήταν ένα έγκλημα που τέλεσε εν βρασμώ ψυχής.

Η απολογία του ήταν μαραθώνια και στόχευε στο να κερδίσει το παραπάνω ελαφρυντικό.

Ορισμένες φορές μίλαγε με τα καλύτερα λόγια για την 20χρονη σύζυγό του και μητέρα του παιδιού του, την οποία δολοφόνησε και άλλες φορές την περιέγραφε ως βίαιη και επιθετική.

Οι αντιφάσεις στις οποίες υπέπεσε επισημάνθηκαν πολλές φορές από την έδρα, τα μέλη της οποίας του έθεταν συνεχώς ερωτήσεις.

Ενώ υποστήριζε ότι η Καρολάιν ήταν η τέλεια σύζυγος και μητέρα, σε άλλο σημείο της απολογίας του, περιέγραψε τη σύζυγό του ως ένα άτομο που ασκούσε βία εις βάρος του και που είχε συχνά εξάρσεις θυμού.

Μάλιστα, έφτασε στο σημείο να υποστηρίξει πως τότε φοβήθηκε μήπως αυτός ο θυμός της γυναίκας του στραφεί και εναντίον της κόρης τους, της μικρής Λυδίας, αν και γνώριζε, όπως είπε, ότι η Καρολάιν αγαπούσε το παιδί περισσότερο και από εκείνον.

Για τον ίδιο είπε πως ήταν ένας τέλειος σύζυγος και είχε ως μόνη του προτεραιότητα ήταν η ευτυχία της γυναίκας του και της κόρης του.

Όποιοι καβγάδες και λογομαχίες ξέσπαγαν ανάμεσα σε εκείνον και την Καρολάιν διαρκούσαν πολύ λίγο, όπως είπε.

Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, μέσα σε δυο ώρες οι δυο τους τα ξεχνούσαν όλα και έκαναν σχέδια για το μέλλον «αγκαλιά στον καναπέ».

Είπε πολλές φορές τη λέξη «συγγνώμη» και ανέφερε ότι ο ίδιος δεν θα συγχωρέσει ποτέ τον εαυτό του για ότι έκανε.

«Μακάρι να με συγχωρέσει Θεός», είπε χαρακτηριστικά.


Τα πέντε τελευταία λεπτά της Καρολάιν

Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος δέχτηκε πολλές ερωτήσεις, ωστόσο η έδρα εστίασε στα πέντε λεπτά που βρίσκονταν πάνω στην νεαρή κοπέλα, πιέζοντας το κεφάλι της μέσα στα μαξιλάρια. Ένας χρόνος ικανός, όπως είπε, η πρόεδρος, ώστε ο ίδιος να σκεφθεί τι ακριβώς συνέβαινε εκείνες τις στιγμές, κατά τις οποίες οδηγούσε τη «γυναίκα της ζωής του» στο θάνατο.

Πρόεδρος: Ανεβήκατε στο σώμα της;

Κατηγορούμενος: Προσπαθούσα να την αγκαλιάσω. Ναι ανέβηκα.

Πρόεδρος: Γιατί;

Κατηγορούμενος: Γιατί έτσι όπως χτυπιόνταν δεν ήθελε να την αγκαλιάσω.

Πρόεδρος: Λέτε ότι την πιέζατε; Που την πιέζατε;

Κατηγορούμενος: Στο μαξιλάρι

Πρόεδρος: Πώς αντέδρασε;

Κατηγορούμενος: Μου φώναζε

Πρόεδρος: Πού; Στο μαξιλάρι; Βάλατε και χέρι της στο στόμα της;

Κατηγορούμενος: Όχι

Πρόεδρος: Τι σας φώναζε;

Κατηγορούμενος: «Σήκω φύγε», κάποιες από τις κοινές βρισιές, την είχα εκνευρίσει πολύ παραπάνω.

Πρόεδρος: Και πήρατε και το μαξιλάρι και το χρησιμοποιήσατε πάνω στο κεφάλι της; Ποιος ο σκοπός;

Κατηγορούμενος: Δεν υπήρχε σκοπός, προσπαθούμε τώρα να βρούμε τώρα λογική σε ένα σημείο που δε μπορώ ακόμη να το εξηγήσω στο μυαλό μου…. Είναι τόσο θολωμένο το μυαλό μου.

Πρόεδρος: Δεν καταλαβαίνατε ότι αυτό που κάνατε οδηγεί την κοπέλα στο θάνατο; Λέτε ότι λατρεύατε…

Κατηγορούμενος: Ότι, προσπαθώ να σας απαντήσω είναι αυτό που απαντάω και στον εαυτό μου.

Πρόεδρος: Μιλάμε για πέντε λεπτά που νιώθετε ότι είχατε «γυναίκα των ονείρων σας» στα χέρια σας. Δεν καταλάβατε τι κάνατε;

Κατηγορούμενος: Δεν βγάζει και σε εμένα λογική, ότι λέμε είναι ξεκάθαρο λάθος.

Πρόεδρος: Σε αυτά τα πέντε λεπτά δηλαδή δεν πέρασε λεπτό από το μυαλό σας ότι «εγώ αυτή τη κοπέλα τη λατρεύω» και ότι το παιδί έχει δικαίωμα να μην στερηθεί τη μητέρα του; Αλλά και τον πατέρα του.

Κατηγορούμενος: Υπήρχε ποτέ περίπτωση με μια λογική ήρεμη σκέψη να δω ότι το παιδί θα χάσει τους γονείς του και να το αποδεχτώ;

Πρόεδρος: Θα έπρεπε να περάσουν από το μυαλό σας; Έχετε γίνει εσείς τώρα ο βίαιος. Οδηγείτε έναν άνθρωπο στο θάνατο, τη μάνα του παιδιού σας. Τι σκεφτόσασταν εκείνη τη στιγμή, γιατί χάσατε τη λογική;

Κατηγορούμενος: Όσα είχαν προηγηθεί.

Πρόεδρος: Μας έχετε φέρει εδώ ένα σωρό βεβαιώσεις ότι παρακολουθήσατε σεμινάρια πρώτων βοηθειών και δεν καταλαβαίνατε ότι την οδηγείτε στο θάνατο.

Κατηγορούμενος: Εκείνη τη στιγμή η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι λιποθύμησε.

Πρόεδρος: Πότε καταλάβατε ότι είναι νεκρή;

Κατηγορούμενος: Όταν την είδα στο πρόσωπο.

Εισαγγελέας: Παρ’ όλο που μας περιγράφετε έναν άνθρωπο που τραβάει τα μαλλιά του, μόλις κατάλαβε ότι η σύζυγός του είναι νεκρή, βλέπουμε έναν άνθρωπο με ψυχρό συναίσθημα. Είδατε τη γυναίκα σας να πεθαίνει και να μην κάνετε πίσω. Είδατε το σκύλο σας να υποφέρει και να πεθαίνει και δεν κάνατε πίσω.

Κατηγορούμενος: Είναι αποτέλεσμα μιας ημέρας που δεν έχει καμία λογική και καμία σύνδεση με τον άνθρωπο που το έκανε. Είναι ένας άνθρωπος που δεν ήταν νηφάλιος που δεν είχε τίποτα να κερδίσει.

Εισαγγελέας: Δεν μου απαντάτε πως μέσα σας δεν λειτούργησε το σοκ. Να πείτε, «να σταματήσω πριν προκαλέσω το θάνατο».

Κατηγορούμενος. Μακάρι να είχε λειτουργήσει. Ήμουν τόσο θολωμένος που εκείνη τη στιγμή δεν λειτούργησε το ένστικτο που έχω μέσα στα βάθη της καρδιάς μου για την Καρολάιν και οποιοδήποτε ζωάκι.

Σύνεδρος: Μόλις έγινε το συμβάν δεν το πιστεύατε, μας είπατε. Και μετά από δυο ώρες της δέσατε τα χέρια και βάλατε το μωρό πάνω της. Αυτό απαιτεί ψυχραιμία;

Κατηγορούμενος: Ήταν μια θολωμένη ενέργεια.

Σύνεδρος: Ψάχνουμε αυτό που σας έφερε σε αυτή τη κατάσταση. Τί ήταν αυτό που σας έβγαλε έξω από τα ρούχα σας; Που δεν λειτουργήσατε λογικά. Αυτό είναι και ο βρασμός ψυχικής ορμής για να καταλάβετε…. Ποια γεγονότα σας τον προκάλεσαν τέτοια υπερδιέγερση συναισθήματος;

Κατηγορούμενος: Η θόλωση και οι σκέψεις που μπορεί να πέρασαν από το μυαλό εκείνες τις στιγμές είναι τόσο χαοτικές. Είναι στιγμές που δεν υπάρχει διαύγεια…

Σύνεδρος: Αυτό θέλω να πείτε γιατί δεν είχατε διαύγεια.

Κατηγορούμενος: Ο φόβος και ο θυμός για το παιδί.

Σύνεδρος: Έπαθε κάτι το παιδί;

Κατηγορούμενος: Δεν το χτύπησε αλλά ένιωσε φόβο. Δεν υπήρχε λογική να σπρώξει τη μικρή. Είχα μια αντίδραση που δεν κατάφερα να αποτρέψω και να ελέγξω αυτό που συνέβη.

Σύνεδρος: Είπατε ότι δεν θέλατε να τη σκοτώσατε. Ποιος είναι ο σκοπός ενός ανθρώπου που βάζει στα μαξιλάρια το κεφάλι ενός άνθρωπου μέσα σε δυο μαξιλάρια. Ήταν πέντε λεπτά. Περιμένατε δηλαδή ότι δεν θα πάθει τίποτα. Είχατε το χρόνο και να σκεφτείτε και να υπαναχωρήσετε.

Κατηγορούμενος: Ο χρόνος σαν λεπτά μπορεί να υπήρχε, αλλά δεν υπάρχει η λογική. Ήταν ένα πεντάλεπτο που χάθηκε η επαφή μου με το περιβάλλον.


«Δεν ήταν εύκολη η σκηνοθεσία»

Έπειτα, ψύχραιμος ο Μπάμπης Αναγωστόπουλος περιέγραψε τις ενέργειες που έκανε μετά το έγκλημά του, με στόχο να το συγκαλύψει.

«Η αστυνομία σας πίστεψε, κύριε κατηγορούμενε. Επικηρύχτηκαν οι ληστές με 300.000 ευρώ. Και εγώ προσωπικά σας πίστεψα», είπε η πρόεδρος στον κατηγορούμενο με τον τελευταίο να σημειώνει πως όλο αυτό δεν ήταν εύκολο για εκείνον και πως «για 37 ημέρες έκλαιγε με τη κόρη του».

Όπως μάλιστα είπε όταν γνώρισε τους ανθρώπους των Ανθρωποκτονιών, κατάλαβε ότι η αλήθεια θα αποκαλύπτονταν. «Δεν θεωρούσα ότι θα γίνει πιστευτό το σενάριο της ληστείας», υποστήριξε προσθέτοντας ότι σκέφτηκε να κάνει κακό στο σκυλί για να γίνει πιστευτή αυτή η εκδοχή που ο ίδιος προέβαλλε.

«Πήρα τη Ρόξυ από το λουράκι, τη σήκωσα ελαφρά και έβαλα το λουρί στο κάγκελο», ανέφερε.

Πρόεδρος: Ήταν ακαριαίος θάνατος;

Κατηγορούμενος: Ήταν αδύνατο να κοιτάω, έφυγα, πήγα στην κουζίνα για να μη βλέπω.

Πρόεδρος: Έκλαψε το ζώο;

Κατηγορούμενος: Έβγαλε ήχο… Έκλαψε…

Η δίκη θα συνεχιστεί στις 16 Μαΐου, οπότε και αναμένεται η πρόταση της εισαγγελέα της έδρας και η ετυμηγορία δικαστών και ενόρκων.