Σοκ προκάλεσε στο πανελλήνιο η είδηση του θανάτου του 22χρονου Κωστή, ο οποίος δολοφονήθηκε από τα πυρά γείτονά του στον Μυλοπόταμο, Κρήτης.

Η χήρα του 22χρονου, σε μία άκρως συγκινητική ανάρτηση, μιλά για τον άντρα της και ξεσπά για το γεγονός πως δεν πρόλαβε να μεγαλώσει τον νεογέννητο γιο τους.

Μάλιστα, όπως αναφέρει, ο άτυχος 22χρονος διαισθανόταν ότι κάτι κακό μπορεί να συμβεί και της είχε πει πως αν πάθει κάτι, τότε θα τον αντικαταστήσει ο γιος του, όπως σημειώνεται στο cretapost.

Αναλυτικά η ανάρτηση της χήρας του 22χρονου στην Κρήτη

«Δεν μπορώ να το πιστέψω. Όχι όχι, είναι απίστευτο νόμιζα πως ήταν ψέμα. Αλλά δυστυχώς δεν είναι. Έφυγε το στήριγμα μου, ο άντρας μου, ο πατέρας του παιδιού μου.. τι καταλάβατε τώρα που του στερήσατε τη ζωή, τη χαρά του παιδιού του.. έλεγε θα κάνουμε και άλλα παιδιά, αλλά δεν πρόλαβε, δεν μας άφησαν να χαρούμε τίποτα, ούτε το γάμο μας, ούτε το παιδί μας, ούτε τη ζωή μας..

Έκανε όνειρα για εμάς, για τα μωρό του. Προχτές το είχε διαίσθηση και μου έλεγε είμαστε δυο Κωστάκια και αν πάθω πράμα θα έχω το γιο μου να με αντικαταστήσει…

Τι θα πω στο γιό μας καμάρι μου, τι θα του πω. Σε σκότωσε ο φονιάς, τι θα του πω; Πως θα το παρηγορήσω τι θα του πω τώρα που σε ψάχνει γύρω γύρω και δεν σε βλέπει πουθενά... Δώσε μου ένα σημάδι ψυχή μου πως είσαι δίπλα μας να παρηγορηθώ λίγο... Μας άφησες καρδιά μου ενώ γλύτωνες από πολλές αναποδιές. Τώρα γιατί; Γιατί δεν έκανες κάτι να αποφύγεις τις σφαίρες γιατί δεν απομακρύνθηκες...

Τώρα πως θα χαρείς το γιο σου που του έλεγες όταν έκλαιγε μην φοβάσαι εδώ είναι ο μπαμπάς δεν σε πειράζει κάνεις δεν θα αφήσω κανένα να σε πειράξει, του έλεγες θα είμαι πάντα δίπλα σου… που είσαι Κωστή μου που είσαι.. έλεγα όνειρο είναι εφιάλτης είναι θα ξυπνήσω και θα είσαι δίπλα μας. Άκουγα θορύβους όλο το βράδυ, λέω νάτος μωρέ έρχεται ψέματα ήταν όλα πλάκα μας έκανε, συνήθιζε να κάνει πλάκες εγώ τρόμαζα, μην φοβάσαι δεν παθαίνω πράμα εγώ...

Αχ τι να πω, ότι και να πω θα το διαβάσεις; Το τηλέφωνο μου δεν χτυπάει πια να μου μιλήσεις να μου πεις τάισε το γιο μας και έρχομαι, μην το κάνεις μπάνιο θα το κάνουμε μαζί τώρα... τι… μόνη μου.

Που είσαι να με βοηθάς που έλεγες αμέ στο κοπέλι και θα ετοιμάσω εγώ να φάμε. Ήσουν ο καλύτερος μάγειρας ο καλύτερος σύζυγος ο καλύτερος πατέρας που έχω γνωρίσει.. όλους και όλα τα σκεφτόσουν να βοηθάς τους πάντες αφού μπορώ έλεγες γιατί να μην βοηθήσω ήταν θα πάθω... Αλλά τι που είσαι; Να πας να βοηθήσεις, θα έφτιαχνες το σπίτι μας γιατί το μισό ήταν καμένο πολλά χρόνια πριν και λες πρέπει να το φτιάξουμε να έχει το κοπέλι χώρο να αλωνίζει να καθόμαστε στο τζάκι το χειμώνα μαζί με το γιο μας... Όλα θα τα φτιάξουν έλεγες μην αγχώνεσαι... Που είσαι που έλεγες ότι θα φτιάξεις την αυλή για να κάνεις τις παρέες σου. Όταν σαραντίσεις έλεγες θα κάνω ένα μεγάλο τραπέζι για το γιο μου έλεγες.. αχ άντρα μου ότι και να γράψω ότι και να πω δεν γυρίζεις πίσω ..και είναι ακόμα μια μέρα που σε βάλανε το τάφο.

Ακόμα δεν το έχουμε πιστέψει όσο δεν θα έρχεσαι να σε δούμε τόσο θα μεγαλώνει ο πόνος. Αγαπάω ψυχή μου δεν θα φύγεις ποτέ από την καρδιά μου από το μυαλό μου.. σίγουρα αυτό δεν φτάνει δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο δεν μπορώ να σε γυρίσω πίσω δυστυχώς…».