ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Η ανθρωπογεωγραφία της Ιεράς Συνόδου - Οι νέες συμμαχίες και ο ρόλος των «παλαιών»
Οι εκλογές, οι νέοι και οι γηραιοί
Όλα δείχνουν πως τον ερχόµενο Οκτώβριο στην τακτική Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος θα εκλεγούν, εκτός απρόοπτων εξελίξεων, µε τη σφραγίδα Ιερώνυµου, άλλοι έξι µητροπολίτες.
Με αυτούς, o αριθµός των ιεραρχών που εξελέγησαν επί των ηµερών του ανέρχεται στους τριάντα εννέα.
Αριθµός που είναι σηµαντικός όχι µόνο για την Εκκλησία, αλλά και για τη διατήρηση των ισορροπιών, σε µια περίοδο που ενδεχοµένως θα ανοίξουν οι συζητήσεις για την εκλογή του νέου Αρχιεπισκόπου.
Παρατηρώντας την ανθρωπογεωγραφία της Συνόδου αυτή τη στιγµή, 24 µητροπολίτες έχουν εκλεγεί επί µακαριστού Χριστόδουλου, ενώ έχουν «αποµείνει» και 15 από την περίοδο Σεραφείµ.
Από το σύνολο των ιεραρχών, οι πέντε από αυτούς είναι άνω των 90 χρόνων, µε µεγαλύτερο τον Καρυστίας, Σεραφείµ, ο οποίος έχει γεννηθεί το 1929. Ακολουθούν µε έναν χρόνο διαφορά οι: Μηθύµνης (1930), Παραµυθίας, Τίτος (1931), Ηλείας (1932) και επίσης το 1932 ο Φλωρίνης, Θεόκλητος.
Οι συγκεκριµένοι µητροπολίτες, µε εξαίρεση τον Παραµυθίας, κ. Τίτο, εκτελούν, έστω και µε δυσκολία, τα καθήκοντά τους. Η περίπτωση του Παραµυθίας δεν είναι από τις πλέον ευχάριστες για την Εκκλησία, καθώς αντιµετωπίζει σοβαρά προβλήµατα υγείας, µε αποτέλεσµα να γράφονται και να λέγονται πολλά, αλλά και να υπάρχουν καταγγελίες που έχουν προκαλέσει το ενδιαφέρον των διωκτικών περί των οικονοµικών Αρχών.
Όπως έχει γίνει γνωστό από πηγές της Αρχιεπισκοπής, ο κ. Τίτος ενδέχεται να παραιτηθεί, ενώ θεωρείται δεδοµένη η παραίτηση για προσωπικούς λόγους του µητροπολίτη Φλωρίνης, Θεόκλητου. Εκτός των «ενενηντάρηδων», 7 µητροπολίτες διανύουν τη δεκαετία των 80 και 17 αυτή των 70.
▶ ΑΠΟ ΣΥΝΕ∆ΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑ∆ΟΣ (ΦΩΤ. ΑΡΧΕΙΟΥ)
Ο «βενιαµίν» της ιεραρχίας είναι ο µητροπολίτης Φθιώτιδος, Συµεών, ο οποίος έχει γεννηθεί το 1977, και ακολουθεί ο Νέας Ιωνίας, το 1976. Η ηλικία των περισσότερων ιεραρχών κυµαίνεται από 50 έως 65 -είναι σχετικά νέοι-, έχουν καλές σπουδές και είναι προσαρµοσµένοι στην εποχή των social media.
Το 80% του συνόλου είναι απόφοιτοι µόνο της Θεολογικής και ιερατικών σχολών, ενώ οι υπόλοιποι διαθέτουν δύο πτυχία, κυρίως νοµικά, φιλοσοφία και διδασκαλική ακαδηµία, ενώ είναι και γνώστες ξένων γλωσσών. ∆ύο, δε, είναι και καθηγητές πανεπιστηµίου.
Το «νέο αίµα» της Εκκλησίας όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης επεδίωξε και πέτυχε να ανοίξει τις πόρτες της σε όλους, αναπτύσσοντας σηµαντικό κοινωνικό έργο σε πόλεις και χωριά, ενώ παράλληλα δηµιούργησαν σχέσεις µε τους νέους µέσω των social media, µε τους οποίους µιλούσαν για όλα τα σύγχρονα προβλήµατα, σε µια προσπάθεια να τους φέρουν πιο κοντά στην Εκκλησία.
Το αντίθετο συµβαίνει µε τους ιεράρχες άνω των 80 ετών, οι οποίοι αγνοούν ή και αδιαφορούν για τον σύγχρονο τρόπο ζωής, αλλά επιµένουν να υπηρετούν την Εκκλησία µε τον δικό τους τρόπο. Κατά το παρελθόν, πολλοί ήταν εκείνοι που είχαν προτείνει να υπάρξει όριο ηλικίας για τους ιεράρχες, αλλά τελικά κάτι τέτοιο δεν έγινε δεκτό ακόµα και στις περιπτώσεις εκείνες που η κατάσταση της υγείας τους ήταν εξόχως επιβαρυµένη.
Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση του µητροπολίτη Θήρας Επιφανίου, ο οποίος είχε παραιτηθεί µε προσωπική επιστολή στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυµο, αλλά µετά την πήρε πίσω, γιατί πιέστηκε, για να οριστικοποιήσει την παραίτηση µε νέα επιστολή.
Παλαιότερα, η Σύνοδος, επειδή ακριβώς κανείς δεν παραιτείτο, ακόµα και αν ήταν κατάκοιτος, αναγκαζόταν να στέλνει γιατρούς για να διαπιστώνουν την ικανότητα άσκησης των καθηκόντων των ιεραρχών.
* Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά το Σάββατο 25 Ιουνίου
Αριθµός που είναι σηµαντικός όχι µόνο για την Εκκλησία, αλλά και για τη διατήρηση των ισορροπιών, σε µια περίοδο που ενδεχοµένως θα ανοίξουν οι συζητήσεις για την εκλογή του νέου Αρχιεπισκόπου.
Παρατηρώντας την ανθρωπογεωγραφία της Συνόδου αυτή τη στιγµή, 24 µητροπολίτες έχουν εκλεγεί επί µακαριστού Χριστόδουλου, ενώ έχουν «αποµείνει» και 15 από την περίοδο Σεραφείµ.
Από το σύνολο των ιεραρχών, οι πέντε από αυτούς είναι άνω των 90 χρόνων, µε µεγαλύτερο τον Καρυστίας, Σεραφείµ, ο οποίος έχει γεννηθεί το 1929. Ακολουθούν µε έναν χρόνο διαφορά οι: Μηθύµνης (1930), Παραµυθίας, Τίτος (1931), Ηλείας (1932) και επίσης το 1932 ο Φλωρίνης, Θεόκλητος.
Οι συγκεκριµένοι µητροπολίτες, µε εξαίρεση τον Παραµυθίας, κ. Τίτο, εκτελούν, έστω και µε δυσκολία, τα καθήκοντά τους. Η περίπτωση του Παραµυθίας δεν είναι από τις πλέον ευχάριστες για την Εκκλησία, καθώς αντιµετωπίζει σοβαρά προβλήµατα υγείας, µε αποτέλεσµα να γράφονται και να λέγονται πολλά, αλλά και να υπάρχουν καταγγελίες που έχουν προκαλέσει το ενδιαφέρον των διωκτικών περί των οικονοµικών Αρχών.
Όπως έχει γίνει γνωστό από πηγές της Αρχιεπισκοπής, ο κ. Τίτος ενδέχεται να παραιτηθεί, ενώ θεωρείται δεδοµένη η παραίτηση για προσωπικούς λόγους του µητροπολίτη Φλωρίνης, Θεόκλητου. Εκτός των «ενενηντάρηδων», 7 µητροπολίτες διανύουν τη δεκαετία των 80 και 17 αυτή των 70.
Ο «βενιαµίν» της ιεραρχίας είναι ο µητροπολίτης Φθιώτιδος, Συµεών, ο οποίος έχει γεννηθεί το 1977, και ακολουθεί ο Νέας Ιωνίας, το 1976. Η ηλικία των περισσότερων ιεραρχών κυµαίνεται από 50 έως 65 -είναι σχετικά νέοι-, έχουν καλές σπουδές και είναι προσαρµοσµένοι στην εποχή των social media.
Το 80% του συνόλου είναι απόφοιτοι µόνο της Θεολογικής και ιερατικών σχολών, ενώ οι υπόλοιποι διαθέτουν δύο πτυχία, κυρίως νοµικά, φιλοσοφία και διδασκαλική ακαδηµία, ενώ είναι και γνώστες ξένων γλωσσών. ∆ύο, δε, είναι και καθηγητές πανεπιστηµίου.
Το «νέο αίµα» της Εκκλησίας όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης επεδίωξε και πέτυχε να ανοίξει τις πόρτες της σε όλους, αναπτύσσοντας σηµαντικό κοινωνικό έργο σε πόλεις και χωριά, ενώ παράλληλα δηµιούργησαν σχέσεις µε τους νέους µέσω των social media, µε τους οποίους µιλούσαν για όλα τα σύγχρονα προβλήµατα, σε µια προσπάθεια να τους φέρουν πιο κοντά στην Εκκλησία.
Το αντίθετο συµβαίνει µε τους ιεράρχες άνω των 80 ετών, οι οποίοι αγνοούν ή και αδιαφορούν για τον σύγχρονο τρόπο ζωής, αλλά επιµένουν να υπηρετούν την Εκκλησία µε τον δικό τους τρόπο. Κατά το παρελθόν, πολλοί ήταν εκείνοι που είχαν προτείνει να υπάρξει όριο ηλικίας για τους ιεράρχες, αλλά τελικά κάτι τέτοιο δεν έγινε δεκτό ακόµα και στις περιπτώσεις εκείνες που η κατάσταση της υγείας τους ήταν εξόχως επιβαρυµένη.
Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση του µητροπολίτη Θήρας Επιφανίου, ο οποίος είχε παραιτηθεί µε προσωπική επιστολή στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυµο, αλλά µετά την πήρε πίσω, γιατί πιέστηκε, για να οριστικοποιήσει την παραίτηση µε νέα επιστολή.
Παλαιότερα, η Σύνοδος, επειδή ακριβώς κανείς δεν παραιτείτο, ακόµα και αν ήταν κατάκοιτος, αναγκαζόταν να στέλνει γιατρούς για να διαπιστώνουν την ικανότητα άσκησης των καθηκόντων των ιεραρχών.
* Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά το Σάββατο 25 Ιουνίου