Ο νέος μητροπολίτης κατά τον χειροτονητήριο λόγο του επαναβεβαίωσε την υπακοή στο συνοδικό σύστημα της Εκκλησίας, ενώ τόνισε πως η αλήθεια βρίσκεται εν τη Εκκλησία και δεν αποτελεί ατομικό κατόρθωμα.
Αναφορικά με το επισκοπικό αξίωμα, ο νέος ιεράρχης σημείωσε πως «ο κάθε επίσκοπος αποτελεί συνέχεια στον κρίκο της αλυσίδας της Εκκλησίας αλλά και καινούργια αρχή. Είναι αυτός που αιτείται τη χάρη και λαμβάνει το δώρημα της αγάπης του Θεού και Πατρός και του Κυρίου Ιησού Χριστού εν Αγίω Πνεύματι και καλείται να ζήσει τη διακονία του ως σταυρό και ανάσταση. Διότι ο επίσκοπος λησμονεί τον εαυτό του καθώς στο πρόσωπό του η εν τόπω Εκκλησία στην οποία καθίσταται πατέρας και ποιμένας αγωνίζεται να εκπληρώσει την αποστολή που της δόθηκε, να είναι ενωμένη με τη σύμπασα Εκκλησία και να μαρτυρεί την αλήθεια και την παράδοσή της. Εγγυητής αυτής της μαρτυρίας είναι ο επίσκοπος, ζώντας και πολιτευόμενος σταυρικά».
Μάλιστα, επισήμανε ότι «ο επίσκοπος αποδέχεται, αγκαλιάζει και διακονεί σαν γνήσιος πατέρας, προσευχητικά και θυσιαστικά όλα τα μέλη της εν τόπω Εκκλησίας, τους εγγύς και τους μακράν, τους αγωνιζομένους και τους πεπτωκότας, τους δι' ευλόγους αιτίας απολειφθέντας και τους δυνάμει πιστούς. Αυτούς που ζουν το μυστήριο της χάριτος και όσους δεν το βιώνουν αλλά έχουν κάθε δικαίωμα και δυνατότητα να το πράξουν, αυτούς που αποδέχονται την αλήθεια της Εκκλησίας και αυτούς που δοκιμάζονται από τον πειρασμό της ιδίας γνώμης, την οποία άλλοτε από γνήσια αγωνία και άλλοτε από έλλειμμα ταπείνωσης προσπαθούν να επιβάλουν. Κανείς δεν περισσεύει, διότι όλοι είναι σώμα Χριστού και μέλη εκ μέρους. Για τον επίσκοπο όλοι είναι οικείοι και παιδιά του. Σηκώνει το φορτίο τους κι ας είναι σταυρικό».
Εξάλλου, για τον γέροντά του μητροπολίτη Δημητριάδος, ο Δαμασκηνός σημείωσε ότι «στο πρόσωπό σας είδα όχι μόνο τον οραματιστή ιεράρχη με το ευρύ πνεύμα και τον εύστροφο νου με το επικοινωνιακό χάρισμα και την εκπληκτική οξυδέρκεια, αλλά και τον καλό ποιμένα που σε καιρούς πολυδιάσπασης και κατακερματισμού, μοναξιάς και απομόνωσης, λειτουργεί ως παράγοντας και εγγυητής ειρήνης, συναλληλίας και ενότητας. Στο πρόσωπό σας γνώρισα τον στοργικό πατέρα που δεν φείδεται κόπων και θυσιών προκειμένου να εμπνεύσει στα παιδιά του τον στόχο της αγιότητας».
Και πρόσθεσε: «Με διδάξατε έμπρακτα την ταπείνωση που ενώνει και συγχωρεί, την υπομονή, που ανέχεται και μακροθυμεί, την αγάπη που ελευθερώνει και εμπιστεύεται, την εμπιστοσύνη, που αναδεικνύει τα χαρίσματα και δίνει καρποφορία στους κόπους. Κρατώ πυξίδα αλάνθαστη το φωτεινό σας παράδειγμα και στο θησαυροφυλάκιο της ψυχής μου φυλάσσω με ευλάβεια τις παρακαταθήκες που έλαβα από σας. Με τη χάρη του Θεού δεν θα διαψεύσω τις προσδοκίες σας και δεν θα υποστείλω τα λάβαρα του αγώνα μου».
Επιπρόσθετα, σε ό,τι αφορά το πρόσωπο του Αρχιεπίσκοπου Ιερωνύμου, ο μητροπολίτης Αιτωλίας υπογράμμισε πως «τα λόγια δεν είναι ικανά να εκφράσουν τη βαθιά και ισόβια ευγνωμοσύνη μου για την αγάπη σας την οποία γεύθηκα ‘'εν πλησμονή''. Αγάπη γνήσια, πατρική, που υπεραμύνεται των δικαίων της Εκκλησίας που λαχταρά και κάνει το παν για να ανακουφίσει τον ανθρώπινο πόνο, που γνωρίζει να συγχωρεί, που αφουγκράζεται τις ανάγκες των παιδιών της και παλεύει και αγωνίζεται γι' αυτά. Ένδειξη μόνο μέσα στις πολλές για του λόγου μου το αληθές είναι η θεσμοθέτηση από την πολιτεία χάρη στις δικές σας άοκνες προσπάθειες, των οργανικών θέσεων των ιερέων σε όλη την ελληνική επικράτεια για την οποία και εγώ προσωπικά και είμαι βέβαιος και όλος ο ιερός κλήρος σας ευγνωμονεί».
Και συμπλήρωσε: «Οιακοστρόφος στους δύσκολους καιρούς μας της κιβωτού της Εκκλησίας της Ελλάδος δίνοντας μαρτυρία Χριστού ισχυρή, εργαζόμενος για τη δόξα του και την προαγωγή του σώματός του ταπεινά και αθόρυβα μέσα σε μια ευλογημένη πολλές φορές σιωπή που ιερουργεί το μυστήριο της ενότητας, με μια αμετάθετη σταθερότητα που χαρίζει ασφάλεια σε όλους μας, θα αποτελείτε πάντα για μένα ένα οδοδείκτη αυθεντικής πορείας, ένα πρότυπο προς μίμηση. Ταπεινά υπόσχομαι να ακολουθήσω το φωτεινό σας παράδειγμα ως γνήσιος υιός φιλοστόργου πατρός. Η παντοτινή μνημόνευση του σεπτού ονόματός σας σε κάθε θεία λειτουργία θα είναι η έκφραση της υιικής αφοσίωσης και της ειλικρινούς αγάπης μου προς εσάς και δι' υμών στην Αγία Εκκλησία του Χριστού».
Ο Αρχιεπίσκοπος αναφέρθηκε στην ιστορία της Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας και τόνισε ότι έχει πλούσια ιστορία και πολιτισμό από την αρχαιότητα έως και σήμερα, ενώ σημείωσε ότι αρχαίοι ιστορικοί όπως ο Θουκυδίδης και ο Παυσανίας μας πληροφορούν για τον σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισε η περιοχή στην αρχαιότητα. Στην νεώτερη ιστορία είναι γνωστή η συμβολή της κατά τον απελευθερωτικό αγώνα του 1821. Μίλησε για τη μορφολογία των περιοχών και υπογράμμισε πως και μόνο η έκτασή της μπορεί να προκαλεί την αίσθηση της αυτάρκειας.
«Η Εκκλησία τον τελευταίο καιρό μερίμνησε ιδιαίτερα για αυτήν την Μητρόπολη και θα συνεχίσει να μεριμνά», σημείωσε ο Αρχιεπίσκοπος και συμπλήρωσε: «Στην επαρχία υπάρχουν δύο σπουδαίες πόλεις. Το Μεσολόγγι που είναι συνώνυμο του ηρωισμού και σύμβολο της αυτοθυσίας και το Αγρίνιο που είναι συνώνυμο της σύγχρονης ανάπτυξης της περιοχής».
Επισήμανε, ακόμη, ότι υπάρχουν προβλήματα στην καθημερινότητα που ταλαιπωρούν τον άνθρωπο και τόνισε ότι πολλοί φορείς ασχολούνται με την ανακούφιση των ανθρώπων αλλά δε μπορούν να δώσουν το νόημα της ζωής.
Αναφέρθηκε στην κρίση που επικρατεί και σε μια άλλη θρησκευτικότητα που φαίνεται να αμφισβητεί τον εκκλησιαστικό τρόπο ζωής. «Η ευθύνη μας είναι μεγάλη απέναντι στους χριστιανούς και ως προς τον κάθε άνθρωπο. Η αποστολή μας είναι να τους δώσουμε κριτήρια εκκλησιολογικά, να τους βοηθήσουμε να διακρίνουν την αλήθεια από το ψεύδος, το ουσιώδες από το επουσιώδες, την αληθινή πίστη από την αίρεση, το εκκλησιαστικό φρόνημα από το κοσμικό. Χωρίς αυτά τα κριτήρια υπάρχει ο κίνδυνος να δηλώνουμε σήμερα ορθόδοξοι, αλλά στον τρόπο ζωής μας να υιοθετούμε παραδόσεις και στοιχεία αντιεκκλησιαστικά. Η ανάληψη αυτής της διακονίας από σένα που είσαι νέος, γεμάτος ενέργεια άνθρωπος, είναι μια πρόκληση για να δούμε αν όλα αυτά που συζητάμε μπορούν να εφαρμοστούν και να αποδώσουν καρπούς. Ο λαός των περιοχών που καλείσαι να διαποιμάνεις διακρίνεται από ιδιαίτερο σεβασμό για την Εκκλησία. Οφείλεις εκ της θέσεως να τον φροντίσεις και να δείξεις το πραγματικό και αμέριστο ενδιαφέρον προς όλους. Να αμβλύνεις τους τοπικισμούς και να αναδείξεις ενότητα. Να καλλιεργήσεις με τη βοήθεια του Θεού την κοινή προκοπή όλων με βάση τη χριστιανική αγάπη και την αδελφοσύνη», κατέληξε ο Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας.
