«Ο δίχρονος εγκλεισμός ενεργοποίησε υπάρχουσες και ατομικές και κοινωνικές παθολογίες» τόνισε ο καθηγητής κοινωνικής ψυχιατρικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, κος Στέλιος Στυλιανίδης, ο οποίος μίλησε στα Παραπολιτικά 90.1 και στην εκπομπή «Μπρα ντε φερ» με τους δημοσιογράφους  Δημήτρη Τάκη και Χριστίνα Κοραή για τις ειδεχθείς υποθέσεις που απασχολούν την επικαιρότητα.

Αναλυτικά ο κ. Στυλιανίδης τόνισε:

Με αφορμή τις ειδεχθείς υποθέσεις που απασχολούν την επικαιρότητα

Σ.ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ: Να μην μεταθέσουμε τα πράγματα στον εγκλεισμό. Ο δίχρονος εγκλεισμός ενεργοποίησε υπάρχουσες και ατομικές και κοινωνικές παθολογίες.

Για την ατομική παθολογία, την παιδεραστία και την παιδοφιλία

Σ.ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ: Ακόμη σαν ειδικός ψυχικής υγείας και όταν έχω επισκεφτεί τέτοιους φυλακισμένους «ασθενείς» μου είναι πάρα πολύ δύσκολο να χτίσω μια θεραπευτική σχέση μαζί τους γιατί τα άτομα αυτά δεν έχουν κανένα θεραπευτικό αίτημα. Δηλαδή ακόμα και αν αισθάνονται στιγμιαία μια ψυχική δυσφορία δεν βιώνουν καμία ενοχή που θα τους επέτρεπε να κάνουν κάποιο αίτημα για να αλλάξουν.  Μιλάμε για βαθειά άρρωστους ανθρώπους αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχουν το ακαταλόγιστο όπως υπάρχει στο θέμα της ψύχωσης, της σχιζοφρένειας. Η διαστροφή αυτή είναι ένα βασικό κομμάτι της ύπαρξής τους την αποδέχονται, την απολαμβάνουν και αντλούν από αυτή κάθε λογής οφέλη.     

Άλλο παιδόφιλος που μπορεί να έχει κανείς τη φαντασίωση για ένα αμόλυντο ιερό παιδικό σώμα και το εξιδανικεύει μέσα στην  σεξουαλική του φαντασία και άλλο παιδεραστής εκεί ασκεί βία. Η μια είναι φαντασίωση το άλλο ασκεί βία και εδώ έχουμε να κάνουμε με βία.

Για τα 213 άτομα

Σ.ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ:  Η ατομική διαστροφή συναντά την κοινωνική διαστροφή. Εδώ μιλάμε για μια φονική σιωπή, και βλέπετε ότι ένας παιδοβιαστής ή μαστροπός τέτοιων κοριτσιών δεν χτίζεται εν κενώ, δημιουργείται μέσα από μια ομερτά,  από μια φονική σιωπή μιας ευρύτερης κοινότητας διαδικτυακής φωτεινής κοινότητας όπου εκεί όλοι κρύβουν όλους. Δεύτερο σημείο διαστροφής και αφορά το πολιτικό σύστημα. Δεν είναι δυνατόν εν μέσω τέτοιων πολλαπλών κρίσεων που έχει υποστεί η ελληνική κοινωνία η αξιωματική αντιπολίτευση για  παράδειγμα να κατηγορεί την κυβέρνηση για διάθεση συγκάλυψης παιδοβιαστών, να συνδέουν την υπόθεση Λιγνάδη  με την φρίκη στην Κολωνό και να υποστηρίζουν για παράδειγμα ότι η ΝΔ έχει ανοχή αν όχι και κάτι περισσότερο απέναντι στην σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων ή βουλευτές του κυβερνόντος κόμματος και γαλάζια τρολ να συκοφαντούν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι καταψήφισε την αυστηροποίηση των ποινών για τους βιαστές ανηλίκων. Δηλαδή πιστεύω ότι εδώ είναι πάτος, είναι ψυχική διαστροφή, πολιτική διαστροφή όταν γίνεται προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσης  μιας τραγικής ιστορίας.

Για το ρόλο των ΜΜΕ

Σ.ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ: Δεν είναι δυνατόν οι κάμερες να καιροφυλακτούν το παιδάκι ή τη σύζυγο κλπ. Δεν είναι δυνατόν τα ΜΜΕ να λειτουργούν με το γνωστό πρότυπο αίμα, σπέρμα, δάκρυ και τα συναφή. Πόσο φρίκη πρέπει να καταναλώσουμε; Δεν υπάρχει κανένα όριο και κανένας φραγμός, έχει χαθεί το κοινωνικό υπερεγώ.

Εδώ έχουμε μια συλλογική διάψευση μιλάω για τα άτομα, για την κοινότητα, για τη  γειτονιά. «Αγία οικογένεια» συγκαλύπτει, συσκοτίζει, συγχωρεί τις αμαρτίες των δικών της καθαρμάτων. Προστατεύει τους δαίμονες της.  ...Δεν μπορώ να πιστεύω ότι η σύζυγος αυτού του ανθρώπου δεν ήξερε αυτό το σκοτεινό, το τυφλό σημείο, αυτή την τυφλότητα  μέσα στη λειτουργία του ζευγαριού. Και δεν μιλάμε για ένα απλό σεξουαλικό παιχνίδι, μιλάμε για μια φρίκη.

Ερωτηθείς αν γνωρίζει η σύζυγος ή η οικογένεια τη δράση του θύτη συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, απάντησε:

Σ.ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ: Μπορεί και να μην γνωρίζει την ακριβή κοινωνική συμπεριφορά εννοώ την ποινικά κολάσιμη αλλά ξέρει κάτι και κάνει ότι δεν ξέρει.  Δηλαδή είμαστε σε μια γκρίζα ζώνη που επιτρέπει αυτού του τύπου την κρυφή συνενοχή ώστε να δρα άνετα ο θύτης.

Αντί να βάλουμε τα πράγματα διακομματικά κάτω σε επίπεδο Βουλής, σε επίπεδο φορέων και να σκεφτούμε ένα συνεκτικό πρόγραμμα προαγωγής ψυχικής υγείας, σεξουαλικής υγείας στα σχολεία όπου τα παιδιά πρέπει να μιλούν. Μόνο 2 στα 100 μιλούν όταν υποστούν παρενόχληση, αντί να προσαρμόσουμε το εκπαιδευτικό σύστημα στη νέα ψηφιακή πραγματικότητα, για το σκοτεινό διαδίκτυο λεω, ξιφουλκούμε για το ποιος είναι παιδεραστής και ποιος είναι ανεκτικός στην αλητεία. Δηλαδή πόσο ήττα της σκέψης παραπάνω μπορεί να ανεχτεί αυτή η χώρα, πόσο παραπάνω κατανάλωση χυδαιότητας μπορεί να μεταβολίσουμε προς όφελος αυτού του αδιαφοροποίητου χυδαίου κοινωνικού πολτού;  

Αναφορικά με το σωφρονιστικό σύστημα

Σ.ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ: Νομίζω ότι πρέπει να είμαστε πάρα πολύ φειδωλοί στις άδειες από τη φυλακή αυτών των ανθρώπων. Νομίζω ότι πρέπει να ξανασχεδιάσουμε το σωφρονιστικό σύστημα. Σωφρονισμός δεν σημαίνει μόνο τιμωρία σημαίνει και επιδιόρθωση μιας συμπεριφοράς ωστόσο βαθιά πιστεύω ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν αλλάζουν και πρέπει όταν λέμε για ισόβια να είναι ισόβια.