Θλίψη σκόρπισε στην τοπική κοινωνία της Κρήτης, κι όχι μόνο, η είδηση του θανάτου του 5χρονου Αλέξανδρου που έχασε τη «μάχη» με τον καρκίνο.

Το παιδί είχε νοσηλευτεί τόσο στην Ελλάδα όσο και στις ΗΠΑ, αλλά δεν τα κατάφερε. Στο σπαρακτικό μήνυμά της στα κοινωνικά δίκτυα, η μητέρα του μικρού έγραψε: «Σε ευχαριστούμε για όλα τα μαθήματα ζωής και γενναιότητας που μας δίδαξες».

Ο 5χρονος Αλέξαναδρος πάλευε τους τελευταίους μήνες να κρατηθεί στη ζωή, δίνοντας μάχη με καρκίνο στον εγκέφαλο.

Η μητέρα του παιδιού έγραψε στο Facebook: «Με βαριά καρδιά σας ενημερώνουμε ότι δυστυχώς ο Αλέξανδρος μας, το παιδί μας έφυγε ήρεμα σήμερα το βράδυ στην αγκαλιά της μανούλας του…

Πέτα ψηλά άγγελέ μας σε ένα μέρος χωρίς δυστυχία, αρρώστια και πόνο… σε ευχαριστούμε για όλα τα μαθήματα ζωής και γενναιότητας που μας δίδαξες. Όσοι σε γνώρισαν ήταν τιμή τους και ακόμα πιο μεγάλη για εμάς τους γονείς σου. Θα είσαι για πάντα στην καρδιά μας, στη σκέψη μας και στο μυαλό μας. Σε αγαπάμε πολύ Αλέξανδρέ μας θα μας λείψεις παιδί μου, σπλάχνο μου…».

Ο μικρός Αλέξανδρος ήθελε να επισκεφθεί τους καταρράκτες του Νιαγάρα και ένα στοιχειωμένο σπίτι, όμως ο γιατρός απαγόρευσε την απομάκρυνσή του από το σπίτι. Έτσι, μια ολόκληρη κοινότητα «έφερε» το Χάλογουιν 1,5 μήνα νωρίτερα προκειμένου να πραγματοποιηθεί η ευχή του μικρού.

Εκατοντάδες άνθρωποι ντύθηκαν με κουστούμια τεράτων και εμφανίστηκαν στην γειτονιά του μικρού προκειμένου να πραγματοποιηθεί η ευχή του. Μιλώντας τότε στην ΕΡΤ ο πατέρας και η μητέρα του 5χρονου, είχαν αναφέρει: «Του εξηγήσαμε ότι όλα αυτά είναι για εκείνον και ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι και όλα αυτά τα τέρατα ήρθαν για αυτόν.

Και νομίζω ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήταν γι’ αυτόν. Ήταν πολύ χαρούμενος, χαιρετούσε τους ανθρώπους, ήταν σαν να τους έλεγε “ευχαριστώ” και έδινε χαρά σε όλους τους ανθρώπους. Και όλα τα λέμε στα ελληνικά. Σε όλους τους ανθρώπους που ερχόντουσαν, τους δίνανε δώρα. Ήταν κάτι το μοναδικό. Νιώσαμε πάρα πολύ την αγάπη του κόσμου, νιώσαμε στήριξη. Ήταν μια πάρα πολύ ωραία εμπειρία και μια ωραία ανάμνηση που πάντα θα την έχουμε και εμείς ως γονείς και τ’ αδέρφια του…».