Τα αίτια στα οποία οφείλεται το πρόσφατο κύμα κακοκαιρίας , με το όνομα «Μπάρμπαρα», το οποίο έπληξε με χιονοπτώσεις συγκεκριμένες περιοχές της Ελλάδας αναλύει, μιλώντας στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο καθηγητής Φυσικής του Πανεπιστημίου Πατρών και του εργαστηρίου Φυσικής Ατμόσφαιρας, Αθανάσιος Αργυρίου.

Παράλληλα, εξηγεί γιατί τα καιρικά φαινόμενα είχαν ένταση και διάρκεια, ενώ αναφέρεται στην κλιματική κρίση και στο κατά πόσο μπορεί να ευθύνεται για την εκδήλωση ακραίων καιρικών φαινομένων.

Ειδικότερα, απαντώντας ο Αθανάσιος Αργυρίου στο ερώτημα γιατί πλήττονται από κύματα κακοκαιρίας περιοχές, της ανατολικής Θεσσαλίας, της Αττικής, της ανατολικής Στερεάς Ελλάδας, της Εύβοιας, της ανατολικής και βόρειας Πελοποννήσου, αναφέρει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ: «Το αν οι περιοχές στις οποίες θα σημειωθούν έντονες χιονοπτώσεις είναι στα ανατολικά ή στα δυτικά πχ. της χώρας, αυτό εξαρτάται από τα συστήματα καιρού, τα οποία προκαλούν κάθε φορά τη χιονόπτωση».

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, δηλαδή το πρόσφατο κύμα κακοκαιρίας, οι χιονοπτώσεις προκλήθηκαν, σύμφωνα με τον καθηγητή, «λόγω ψυχρών αέριων μαζών προερχομένων από βορρά, οι οποίες κατά την τροχιά τους συναντούν τις ανατολικές περιοχές της χώρας, οπότε για λόγους δυναμικούς, κινούνται και κατακόρυφα προς τα άνω, σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα».

Αυτό «έχει ως αποτέλεσμα τη συμπύκνωση των υδρατμών, οι οποίοι λόγω των εν γένει χαμηλών θερμοκρασιών που επικρατούν στην επιφάνεια, συνεπώς και των πολύ χαμηλότερων σε ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, μετατρέπονται σε χιόνι».

«Τα συστήματα αυτά που προκαλούν τα βόρεια ρεύματα, εμφανίζονται», όπως περιγράφει ο καθηγητής, «συχνότερα στην περιοχή μας και αυτός είναι ο λόγος που οι νομοί Βοιωτίας, Ευβοίας και Αττικής (κυρίως τα βόρεια), αλλά και η ανατολική Πελοπόννησος υποφέρουν περισσότερο από χιονοπτώσεις».

Σχετικά με την ένταση των φαινομένων, αλλά και τη διάρκειά τους, ο Αθανάσιος Αργυρίου επισημαίνει ότι «τόσο η ένταση όσο και η διάρκειά τους καθορίζεται από τα θερμοδυναμικά χαρακτηριστικά και τη γενικότερη δυναμική της ατμόσφαιρας».

Μάλιστα, όπως προσθέτει, «ιστορικά, όλα τα αντίστοιχα επεισόδια δεν διαφέρουν σημαντικά ως προς την έντασή τους».

Απαντώντας στο ερώτημα, για το αν ευθύνεται η κλιματική κρίση, για την εκδήλωση ακραίων καιρικών φαινομένων, σημειώνει ο καθηγητής: «Γνωρίζουμε ότι η κλιματική κρίση αυξάνει τόσο τη συχνότητα όσο και την ένταση ακραίων καιρικών φαινομένων. Υπό αυτό το πρίσμα, το συγκεκριμένο επεισόδιο δεν είναι πρωτοφανές ως προς την έντασή του. Έντονες χιονοπτώσεις στις προαναφερθείσες περιοχές έχουν εμφανιστεί και στο παρελθόν, πριν καν η κλιματική κρίση μπει στο καθημερινό μας λεξιλόγιο. Άρα αυτή τη στιγμή δεν έχω στη διάθεσή μου κάποιο στοιχείο που να μπορεί να υποστηρίξει ότι η συγκεκριμένη χιονόπτωση μπορεί να αποδοθεί στην κλιματική κρίση».

«Εν τέλει δε, πόση πρακτική σημασία έχει αυτό;», αναρωτιέται σε αυτό το σημείο ο καθηγητής και εξηγεί: «Αν εγώ -ως πολίτης- κατοικούσα ή εργαζόμουν στα βόρεια του νομού Αττικής, όπου οι έντονες χιονοπτώσεις δεν είναι σπάνιες, λίγο με ενδιαφέρει αν αυτές οφείλονται ή όχι στην κλιματική αλλαγή. Αυτό το οποίο με ενδιαφέρει, είναι ο κρατικός μηχανισμός όλων των βαθμίδων, από το δήμο μέχρι την κεντρική κυβέρνηση, αλλά και οι πάροχοι υπηρεσιών τούς οποίους πληρώνω (ενέργεια, ύδρευση, τηλεφωνία - διαδίκτυο) να μπορούν να λειτουργούν και υπ' αυτές τις συνθήκες, ανεξαρτήτως του αιτίου. Η κλιματική κρίση δεν θα πρέπει να προβάλλεται κάθε φορά ως δικαιολογία της δικής μας αναποτελεσματικότητας στη διαχείριση τέτοιων κρίσεων».