Σε εξέλιξη είναι η πολύκροτη δίκη για την υπόθεση θανάτου των παιδιών στην Πάτρα . Να σημειωθεί ότι ο εισαγγελέας πρότεινε την παραπομπή της Ρούλας Πισπιρίγκου σε δίκη για τους θανάτους Μαλένας και Ίριδας.

Σειρά σήμερα για να καταθέσει για τον θάνατο της μικρής Τζωρτζίνας είχε μια νοσηλεύτρια, η οποία ήταν παρούσα όταν το παιδί έπαθε τη μεγάλη κρίση στο Καραμανδάνειο, όπου οι γιατροί κατάφεραν να το επαναφέρουν.

Όπως είπε, ήταν η πρώτη που μπήκε στο δωμάτιο όπου νοσηλευόταν η μικρή, αφού πρώτα την είχε ειδοποιήσει η κατηγορούμενη ότι η κόρη της είχε εμφανίσει επεισόδιο.

«Ήμουν Σάββατο και Κυριακή 10 και 11 Απριλίου βάρδια 3-11. Το Σάββατο φώναξε η μητέρα ότι το παιδί έχει ένα επεισόδιο. Τρέξαμε με τους γιατρούς και το παιδί ήταν στη μέση του κρεβατιού και είχε χαμηλό κορεσμό. Η γιατρός φώναξε το όνομα του παιδιού για να δει αν ανταποκρίνεται. Το παιδί συνήλθε και του έβαλαν οξυγόνο», κατέθεσε η νοσηλεύτρια και περιέγραψε στη συνέχεια το δεύτερο επεισόδιο της επόμενης ημέρας, που ήταν εκείνο που άφησε το κοριτσάκι παραπληγικό.

 «Δεν γίνεται να πεθαίνει κάποιος χωρίς αιτία»

«Στις 19:00 το απόγευμα άκουσα το κουδούνι. Το κουδούνι το χτυπούν συνήθως για απλά πράγματα, αν είναι κάτι σοβαρό βγαίνουν στον διάδρομο και φωνάζουν. Εγώ όταν είδα ότι χτυπάει κουδούνι βγήκα να πάω προς το δωμάτιο και είδα τη μητέρα να μου κουνάει τα χέρια χωρίς να μιλάει. Εκεί κατάλαβα ότι ήταν κάτι σοβαρό. Το παιδί ήταν πάλι στη μέση του κρεβατιού. Ήταν ωχρό και δεν είχε το ρινικό οξυγόνο. Το μόνιτορ έδειχνε παύλες. Κάναμε ΚΑΡΠΑ και ύστερα από περίπου 50 λεπτά άρχισε να δείχνει το μόνιτορ έναν ελαφρύ σφυγμό», κατέθεσε.

Οι διάλογοι στη δίκη της Πισπιρίγκου

  • Πρόεδρος: Περιγράψτε πώς βρήκατε το παιδί;
  • Μάρτυρας: Ήταν στη μέση και προς τα κάτω του κρεβατιού. Ήταν αναίσθητο και πανιασμένο.
  • Πρόεδρος: Γιατί λέτε στην ανακριτική κατάθεση για το επεισόδιο του Σαββάτου ότι αυτό σίγουρα δεν ήταν επεισόδιο σπασμών;
  • Μάρτυρας: Είχε κλειστά μάτια. Δεν ήταν γυρισμένα. Το παιδί δεν είχε έντονη κίνηση. Συνήθως δεν μπορούμε να τα κρατήσουμε.
  • Πρόεδρος: Την Κυριακή πού βρισκόταν το οξύμετρο;
  • Μάρτυρας: Δεν θυμάμαι. Το πρώτο που κοίταξα ήταν το πρόσωπο του παιδιού. Θυμάμαι σίγουρα ότι δεν φορούσε το ρινικό οξυγόνο.
  • Πρόεδρος: Τι σημαίνει αυτό;
  • Μάρτυρας: Ήταν βγαλμένη η συσκευή, όχι μόνο το κομμάτι που συνδέεται με το σώμα του παιδιού.
  • Πρόεδρος: Η μητέρα πού βρισκόταν;
  • Μάρτυρας: Της είπαμε να περάσει έξω.
  • Πρόεδρος: Το δίπλα δωμάτιο;
  • Μάρτυρας: Δεν βγήκαν ποτέ. Ούτε να δουν τι γίνεται με τόση φασαρία. Μας έκανε εντύπωση θυμάμαι.
  • Εισαγγελέας: Είπατε πως το οξύμετρο είχε παύλα. Πότε δείχνει παύλα;
  • Μάρτυρας: Όταν είναι βγαλμένο ή όταν ο άνθρωπος είναι νεκρός.
  • Εισαγγελέας: Αυτό κάνει ήχο; Χαμηλώνει;
  • Μάρτυρας: Κάνει, ναι.
  • Εισαγγελέας: Το είχε χαμηλώσει η κατηγορουμένη;
  • Μάρτυρας: Έχουν έντονο θόρυβο τα οξύμετρα, αλλά οι γονείς μας ρωτάνε για να το χαμηλώσουν. Εδώ δεν είχε γίνει κάτι τέτοιο.
  • Εισαγγελέας: Μπήκατε στο δωμάτιο, ποια ήταν η πρώτη σας κίνηση;
  • Μάρτυρας: Έτρεξα να φωνάξω τους γιατρούς.
  • Εισαγγελέας: Αφήσατε το παιδί δηλαδή;
  • Μάρτυρας: Ναι, πήγα να φωνάξω τους γιατρούς. Ήταν σε κοντινή απόσταση. Είδα την κυρία Δημητρόπουλου που έβγαινε από το γραφείο της.
  • Εισαγγελέας: Η μητέρα πώς ήταν; Είχε καταλάβει ότι ήταν σοβαρό;
  • Μάρτυρας: Έξω καθόταν, σε ένα σκαλάκι. Ανήσυχη φαινόταν.
Η νοσηλεύτρια είπε επίσης πως το παιδί «ήταν νεκρό για πενήντα λεπτά, είχε αρχίσει να φαίνεται και στην όψη, ήταν λευκό. Έπειτα από 50-55 λεπτά έπιασε το μόνιτορ έναν ασθενικό σφυγμό» και πρόσθεσε ότι «η Τζωρτζίνα δεν ήταν ένα παιδί που απασχολούσε. Εγώ αυτό ξέρω από τις βάρδιες μου. Δεν περιμέναμε να έχει αυτή την εξέλιξη».

Το δικαστήριο διέκοψε για τις 28 Μαρτίου.