Ήταν επιβάτης του μοιραίου τρένου. Σώθηκε από θαύμα καθώς μετά την σύγκρουση εκτοξεύτηκε σε θάμνους. Εκεί όμως την εντόπισαν δύο άγνωστοι, επιβάτες και εκείνοι του τρένου, και της έσωσαν την ζωή. Πρόκειται για την Ανυσία, που μετά από μακρά νοσηλεία στην εντατική είναι πλέον καλά στην υγεία της. Ο πατέρας της θέλησε σήμερα να ευχαριστήσει τους δύο ήρωες συνταξιδιώτες της, που την βοήθησαν. Πρόκειται για δύο αντιπλοιάρχους. Ο πατέρας της Ανυσίας έστειλε επιστολή στον υπουργό Εθνικής Άμυνας και τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ και ΓΕΝ προκειμένου να ευχαριστήσει τα δύο στελέχη τους.

Η Ανυσία ήταν τυχερή μέσα στην ατυχία της, καθώς την ώρα της σύγκρουσης των τρένων στα Τέμπη και ενώ βρισκόταν στο βαγόνι του κυλικείου, εκτοξεύτηκε και κατέληξε σε θάμνους. Μετά από σκληρή μάχη των γιατρών, και έχοντας περάσει 31 ημέρες στη ΜΕΘ, η 25χρονη βγήκε τελικά από την εντατική την περασμένη εβδομάδα, όπως γνωστοποίησε ο πατέρας της μέσω Facebook.

 Και τώρα, ο Κώστας Λιούρης, αντιπλοίαρχος του Λιμενικού, θέλησε να στείλει μια ευχαριστήρια επιστολή - την οποία δημοσιεύει το Samos Voice - προς τον υπουργό Εθνικής Άμυνας, τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ, στρατηγό Κωνσταντίνο Φλώρο και τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, στην οποία τονίζει την καθοριστική συμβολή δύο αντιπλοιάρχων, που βρίσκονταν επίσης στο μοιραίο τρένο, και που βοήθησαν στη διάσωση όχι μόνο της κόρης του, αλλά και άλλων τεσσάρων τραυματιών.

 Οι άγνωστοι ήρωες

Στην επιστολή του, ο πατέρας της Ανυσίας περιγράφει τις προσπάθειες των δύο αυτών αντιπλοιάρχων, των Ευριπίδη Δημήτρη Κατσαούνη και Παρασκευά Καλαβρυτινό, οι οποίοι δεν επιδίωξαν να γίνουν γνωστά τα ονόματά τους, ωστόσο συνέβαλαν καθοριστικά στη διάσωση της κόρης τους.

 Όπως γράφει στην επιστολή του, η κόρη του του είπε πριν από μερικές ημέρες : «Μπαμπά, πονούσαν, κρύωνα και φοβόμουνα επειδή ήταν νύχτα και αυτοί οι δύο με σκέπασαν, μου μίλαγαν και δεν φοβόμουνα». Σύμφωνα με τον κύριο Λιούρη εάν δεν ήταν αυτοί οι δύο αντιπλοίαρχοι, η κόρη του και οι άλλοι τέσσερις τραυματίες, θα ήταν νεκροί.


 Περιγράφοντας τη διάσωση της κόρης του, αναφέρει: «Οι αντιπλοίαρχοι ήταν αυτοί που αφού κατάφεραν και βγήκαν σώοι, ελαφρά χτυπημένοι από το έβδομο βαγόνι της μοιραίας αμαξοστοιχίας, δεν απομακρύνθηκαν, αλλά θέλησαν να βοηθήσουν παγιδευμένους και τραυματίες. Ήταν αυτοί που προνόησαν και ξεκίνησαν να ψάχνουν για επιζώντες εκεί γύρω που όλα έμοιαζαν χαμένα, από το ‘βομβαρδισμένο’ τρίτο στη σειρά βαγόνι, το εστιατόριο, όπου έτυχε να βρίσκεται και η Ανυσία, που την ώρα της σύγκρουσης, εκτοξεύτηκε και κατέληξε εκτός τρένου. Αν δεν την έβρισκαν αυτοί, εκεί κοντά σε θάμνους που ήταν, θα έσβηνε. Της μιλούσαν, της έδιναν κουράγιο, την κρατούσαν ξύπνια. Αυτοί μίλησαν με το ασθενοφόρο, που ήρθε και πήρε πρώτα μια άλλη κοπέλα, μετά την κόρη μου, έπειτα τους άλλους τρεις από τους πέντε τραυματίες και σήμερα είναι όλες/όλοι στη ζωή».

 Ακολούθως ο πατέρας της Ανυσίας περιγράφει την πρώτη επικοινωνία που είχαν με την κόρη τους. «Η Ανυσία είχε τις αισθήσεις της εκείνη την ώρα, μιλούσε. Την ρώτησαν ‘ποιον δικό σου να πάρουμε τηλέφωνο;’ και τους απάντησε: ‘τη μαμά μου στη Σάμο…’. Πράγματι, ο Πάρις τηλεφώνησε στη σύζυγό μου και την ενημέρωσε, μίλησε και η κόρη μου με τη μητέρα της, λέγοντάς της: ‘Ελα μαμά, σας έβαλα σε φουρτούνες…’. Φύγαμε νύχτα η αδερφή μου κι εγώ με το αμάξι της για τη Λάρισα, φτάσαμε εκεί στις 2:30 πανικόβλητοι. Στον δρόμο όπου ήμασταν, μίλησα και με τον Πάρη αρκετές φορές αλλά και με την κόρη μου. Με ενημέρωσε ο Πάρις αμέσως μόλις την πήρε το ασθενοφόρο γύρω στις 1:20, όπου εκεί της έκαναν ανάνηψη διότι έσβηνε...».

 Κλείνοντας την επιστολή του ο πατέρας της Ανυσία, ευχαριστεί τους δύο αντιπλοιάρχους που έσωσαν την κόρη του και ελπίζει ο υπουργός Εθνικής Άμυνας και οι αρχηγοί ΓΕΕΘΑ, ΓΕΝ να κάνουν ότι καλύτερο νομίζουν για αυτούς τους δύο νέους.