Στην Ύδρα τη Μεγάλη Παρασκευή υπάρχει το «έθιμο της δέησης». Ο Επιτάφιος της συνοικίας Καμίνι μπαίνει στη θάλασσα και διαβάζεται η Ακολουθία του Επιταφίου, δημιουργώντας μία ατμόσφαιρα κατανυκτική.

Ο λόγος που ο Επιτάφιος μπαίνει στο νερό είναι για να ευλογηθούν τα νερά και να γίνει δέηση υπέρ των ναυτικών που ταξιδεύουν, για ήσυχα ταξίδια και καλό γυρισμό.

Η πομπή του Επιταφίου καταλήγει στη θάλασσα, όπου ο Επιτάφιος, τα εξαπτέρυγα και ο σταυρός, με μεγάλη Κατάνυξη μπαίνουν στη θάλασσα. Οι νέοι που υποβαστούν τον Επιτάφιο μπαίνουνε ίσαμε τη μέση στη θάλασσα και ακουμπάνε τα πόδια του Επιταφίου στο νερό, για να ευλογηθούν και να καθαγιαστούν τα νερά, ενώ ο ιερέας στην ακροθαλασσιά, αναπέμπει ευχή «υπέρ των εν θαλάσση μακράν…», ευχή που μεταφέρει την ευλογία του Σταυρωθέντα Χριστού αλλά και της Εκκλησίας μας, για γαλήνια, ασφαλή ταξίδια και καλό γυρισμό των ναυτικών του νησιού αλλά και όλων των ναυτικών της Ελλάδας, παρουσία εκατοντάδων πιστών που έχουν κατακλύσει την περιοχή.

Η θρησκευτική-μυσταγωγική ατμόσφαιρα του Καμινίωτικου Επιταφίου, δημιουργεί κατάνυξη στους παρευρισκόμενους πιστούς και μαρτυρά την ισχυρότατη σύνδεση των κατοίκων του νησιού με τη θάλασσα.


Το θέαμα είναι μεγαλοπρεπές, φαντασμαγορικό και κάθε Μεγάλη Παρασκευή παρακολουθείται με κατάνυξη και ευλάβεια από όλους τους ενορίτες, αλλά και πολλούς ξένους που έρχονται στα Καμίνια για να παρακολουθήσουν ειδικά αυτό το έθιμο. Η περιφορά του Επιταφίου στα Καμίνια γίνεται νωρίτερα απ' ό,τι στην πόλη της Ύδρας για να μπορέσουν οι επισκέπτες του νησιού να δουν όλα τα έθιμα του νησιού.

Το έθιμο πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στα Καμίνια το έτος 1923 και από τότε επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο σύμφωνα με την παράδοση. Ξεκίνησε από τους σφουγγαράδες των Καμινίων, των οποίων τα σφουγγαράδικα καΐκια αναχωρούσαν μετά την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως και επέστρεφαν κοντά στην ημέρα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.