Εφιαλτικά είναι τα σενάρια των επιστημόνων για την κλιματική αλλαγή , που είναι ήδη εδώ και ετοιμάζεται να «δείξει τα δόντια της». Οι ειδικοί προειδοποιούν εδώ και καιρό ότι είναι αναπόφευκτη η κλιματική κρίση τις επόμενες δεκαετίες και στην Ελλάδα, που έτσι κι αλλιώς τα καλοκαίρια είναι ανέκαθεν θερμά, φέτος αναμένεται να… λιώσουμε.

«Θα έχουμε θερμοκρασίες μεγαλύτερες από ό,τι είχαμε μέχρι σήμερα τα καλοκαίρια αλλά θα έχουμε και πιο έντονα φαινόμενα και πιο μεγάλα φαινόμενα σε διάρκεια από την ξηρασία» αναφέρει ο Ευθύμης Λέκκας, καθηγητής Δυναμικής Τεκτονικής και Εφαρμοσμένης Γεωλογίας.

Σύμφωνα με την έρευνα της εφημερίδας «Τα ΝΕΑ», τα τελευταία 30 χρόνια παρατηρείται μεγάλη άνοδος της θερμοκρασίας στην Ελλάδα, με τη μέση τιμή σε αρκετά σημεία της χώρας να έχει αυξηθεί ακόμη και κατά 1,3 βαθμούς.

«Είμαστε στην ευθεία για την καταστροφή, τρέχουμε με 900 χλμ/ώρα απέναντι σε ένα τοίχο με τον οποίο τις προσεχείς δεκαετίες, θα συγκρουστούμε» λέει περιγράφοντας το μέλλον με… γλαφυρότητα ο ο Χρήστος Ζερεφός, ομότιμος καθηγητής Φυσικής της Ατμόσφαιρας στο ΑΠΘ.

«Ελπίζουμε να έχουμε ένα ήπιο καλοκαίρι, παρόλο που σταδιακά τα επόμενα χρόνια θα περιμένουμε όλο και πιο συχνούς καύσωνες και υψηλότερες θερμοκρασίες. Δε θα συμβαίνει όμως αυτό σε όλα τα καλοκαίρια και δε θα δούμε άμεσα στην χώρα μας 50 βαθμούς» λέει ο Κώστας Λαγουβάρδος, μετεωρολόγος – ερευνητής.

Αντίθετη άποψη φαίνεται να έχει ο κ. Ζερεφός, που, μιλώντας στον ΣΚΑΪ, δεν απέκλεισε θερμοκρασίες 45 βαθμών Κελσίου. «Μπορεί να μην δούμε 50άρια, αλλά 45άρια για μέρες μπορεί να δούμε. Το φαινόμενο θα το έχουμε πιο συχνά και μπορεί να διαρκεί και περισσότερο» υπογράμμισε.

«Ελλάδα όπως Σουδάν σε 15-20 χρόνια»

Την ίδια ώρα, έχουν μειωθεί σημαντικά οι μέρες βροχόπτωσης και μεγαλώνουν τα διαστήματα ξηρασίας με τις δασικές πυρκαγιές να απειλούν να κάνουν στάχτη ό,τι πράσινο απέμεινε.

«Ρωτήστε κάποιον που ζει στο Σουδάν, γιατί τέτοιες είναι οι θερμοκρασίες που θα αντιμετωπίζουμε στην Ελλάδα σε 15 – 20 χρόνια. Θέλει μεγάλη προσοχή για τις πυρκαγιές» λέει ο κ. Ζερεφός, στη… γραμμή του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού, ο οποίος εδώ και καιρό έχει προειδοποιήσει ότι αν η κλιματική αλλαγή συνεχιστεί, στην Ελλάδα οτ μέλλον θα θυμίζει κάτι από Αφρική.

Μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, σε κάποια νησιά μας το νερό των γεωτρήσεων θα είναι πλέον υφάλμυρο. «Στη Μύκονο αυτήν την στιγμή υπάρχουν χιλιάδες γεωτρήσεις, οι οποίες αντλούν όσο νερό μπορούν να αντλήσουν, αλλά μέσα σε δύο χρόνια θα έχουμε υφαλμύρωση, δηλαδή θα “μπει” η θάλασσα μέσα. Αυτό είναι ένα φαινόμενο που δεν αναστρέφεται» εξηγεί ο κ. Λέκκας.

Τι θα συνέβαινε στην Αθήνα αν η μέγιστη τιμή έφτανε τους 48 ή 49° C

Τι θα συνέβαινε, όμως, στην Αθήνα αν η μέγιστη τιμή έφτανε μια καλοκαιρινή μέρα τους 48 ή 49° C; «Πρόκειται για μια τελείως ακραία θερμοκρασία που ξεπερνά οποιοδήποτε σενάριο, αφού στην Αθήνα η μέγιστη τιμή που έχουμε καταγράψει είναι 44,8° C. Μια θερμοκρασία της τάξεως των 48° C είναι οπωσδήποτε επικίνδυνη για την ανθρώπινη ζωή, ειδικά αν έχει μεγάλη διάρκεια. Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά για να φανταστούμε τις επιπτώσεις: το 2007 με τον μεγάλο καύσωνα είχαμε δασικές πυρκαγιές χωρίς άνεμο και είχαμε και νεκρούς. Αυτές οι θερμοκρασίες συνιστούν απειλή για την ανθρώπινη ζωή» αναφέρει ι κ. Λαγουβάρδος μιλώντας στα ΝΕΑ.

«Κλιματική κρίση σημαίνει ερημοποίηση»

«Κλιματική κρίση σημαίνει ότι αυξάνει η θερμοκρασία αργά και σταθερά, λόγω της ανθρωπογενούς παρέμβασης και αυτή η αύξηση της θερμοκρασίας δημιουργεί τεράστια προβλήματα. Όχι μόνο από την άποψη εκδήλωσης πυρκαγιών, της μόλυνσης της ατμόσφαιρας, της βιοποικιλότητας, όλα αυτά ουσιαστικά καταλήγουν στην ερημοποίηση. Μία ”Σαχάρια εικόνα”, όπου δεν υπάρχει βιοποικιλότητα και κυρίως δεν υπάρχει η επάρκεια νερού και υπάρχει απογύμνωση του εδάφους και βεβαίως δασικές φωτιές» εξηγεί ο Ευθύμης Λέκκας, μιλώντας στο MEGA.

Ενδιαφέρουσα είναι η προσέγγιση «οικολογικού Λενινισμού» του Σουηδού πανεπιστημιακού και ακτιβιστή Αντρέας Μαλμ, ο οποίος μίλησε στο in για τη διαφορετική αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, που προτείνει στο βιβλίο του «How to Blow up a Pipeline».

«Αυτό στο οποίο εγώ επέμεινα σε αυτό το βιβλίο ήταν ότι ένα μέρος από το έργο του Λένιν ιδίως στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου είναι αφιερωμένο στο πώς ο πόλεμος μπορεί να μετατραπεί σε επαναστατική κρίση. Εάν δεν θες πόλεμο, εάν θες ο πόλεμος να σταματήσει πρέπει να κυνηγήσεις τα αίτια του πολέμου και αυτό σημαίνει να ανατρέψεις τις ιμπεριαλιστικές άρχουσες τάξεις. Ο Λένιν όπως και η Λούξεμπουργκ και ο Λίμπκνεχτ έλεγαν ότι έπρεπε να τα βάλει κάποιος με αυτούς που τροφοδοτούν τον πόλεμο. Πιστεύω ότι χρειαζόμαστε κάτι και για την κλιματική κρίση. Δεν θα μπορέσουμε να φέρουμε τα πράγματα υπό κάποιο έλεγχο, εάν δεν μετατρέψουμε τις στιγμές κρίσης και καταστροφής, τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, σε μια κρίση όσων σήμερα οδηγούν τα πράγματα στην κλιματική κρίση. Από το να πολεμάμε τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής να πάμε στο να πολεμάμε τις αιτίες, τις αφετηρίες. Και άρα να κάνουμε την κλιματική κρίση μια επαναστατική κρίση και για το ορυκτό κεφάλαιο. Αυτό εννοούσα όταν μίλαγα για οικολογικό λενινισμό και όντως αυτό πιστεύω ότι χρειαζόμαστε και τώρα» εξηγεί.