ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Τη μνήμη του Αγίου Παϊσίου πανηγυρίζει σήμερα 12 Ιουλίου η Εκκλησία μας - Χιλιάδες πιστοί στον τάφο του Αγιορείτη γέροντα
Επίκεντρο των εορτασμών, όπως κάθε χρόνο, είναι το Ιερό Ησυχαστήριο των Αγίων Ιωάννου του Θεολόγου και Αρσενίου του Καππαδόκη στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης
Τη μνήμη του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτη πανηγυρίζει σήμερα 12 Ιουλίου η Εκκλησία μας.
Σε όλη την Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό, θα εορταστεί σύμφωνα με την εκκλησιαστική τάξη με ιερές αγρυπνίες αλλά και πανηγυρικές Θείες Λειτουργίες να τελούνται προς τιμήν του λαοφιλούς Αγίου, ο οποίος με την ταπεινότητά του και τον οσιακό βίο αξιώθηκε του στεφάνου της Αγιοσύνης. Προς τιμήν του έχουν ανεγερθεί ναοί και παρεκκλήσια, που και αυτά πανηγυρίζουν τη μνήμη του.
Επίκεντρο των εορτασμών, όπως κάθε χρόνο, είναι το Ιερό Ησυχαστήριο των Αγίων Ιωάννου του Θεολόγου και Αρσενίου του Καππαδόκη στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης, όπου βρίσκεται ο τάφος του Αγίου, με χιλιάδες πιστούς να συρρέουν αυτή την ημέρα για να προσκυνήσουν. Η μονή σήμερα είναι ανοιχτή από το πρωί μέχρι τις οκτώ το βράδυ. Ιερές ακολουθίες θα τελεστούν σε όλη την Ελλάδα, σύμφωνα με το πρόγραμμα που έχουν καταρτίσει ενορίες και Ιερές Μητροπόλεις.
Ο Άγιος Παΐσιος ήδη από τα χρόνια που βρισκόταν εν ζωή απολάμβανε μεγάλου σεβασμού από χιλιάδες ανθρώπους που τον επισκέπτονταν στο Άγιον Όρος για να λάβουν την ευχή του, αλλά και να τον συμβουλευτούν. Αμέσως μετά την κοίμησή του στη συνείδηση του λαού διαμορφώθηκε η πεποίθηση για την αγιότητά του, η οποία επισφραγίστηκε με την απόφαση της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου να κατατάξει το γνωστό σε όλους τότε γέροντα Παΐσιο στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας. Μια απόφαση που ελήφθη στις 13 Ιανουαρίου 2015.
Ο βίος του Αγίου Παϊσίου υπήρξε ανηφορικός, καθώς βρέφος ακόμη εγκατέλειψε μαζί με την οικογένειά του την πατρίδα Καππαδοκία, ακολουθώντας την πορεία που έμελλε να υποστεί ο ελληνισμός μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Ακολούθησαν τα χρόνια στην Κόνιτσα, όπου εγκαταστάθηκε η οικογένειά του ύστερα από μια μικρή περιπλάνηση στην Ελλάδα. Εκεί ανατράφηκε με τις αξίες που κουβάλησαν από την πατρογονική εστία ο πατέρας και η μητέρα του.
Ακολούθησαν τα χρόνια του Εμφυλίου, όπου υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό ως διαβιβαστής, υποφέροντας για τα δεινά της πατρίδας. Ο ίδιος με την προσευχή του έγινε «ασυρματιστής του Θεού» δεόμενος όπως η καταιγίδα του αδελφοκτόνου σπαραγμού κοπάσει.
Μετά, ήρθε η ώρα για το μεγάλο πόθο. Το μοναχισμό. Από μικρός είχε αυτή τη ζέση να βρεθεί κοντά στον Χριστό. Τον ακολούθησε με υπακοή, ταπείνωση και όλα τα γνωρίσματα του ορθόδοξου μοναχισμού μέχρι την οσιακή κοίμησή του στις 12 Ιουλίου 1994.
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΟΝΤΙΜΕ στις 12/7
Επίκεντρο των εορτασμών, όπως κάθε χρόνο, είναι το Ιερό Ησυχαστήριο των Αγίων Ιωάννου του Θεολόγου και Αρσενίου του Καππαδόκη στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης, όπου βρίσκεται ο τάφος του Αγίου, με χιλιάδες πιστούς να συρρέουν αυτή την ημέρα για να προσκυνήσουν. Η μονή σήμερα είναι ανοιχτή από το πρωί μέχρι τις οκτώ το βράδυ. Ιερές ακολουθίες θα τελεστούν σε όλη την Ελλάδα, σύμφωνα με το πρόγραμμα που έχουν καταρτίσει ενορίες και Ιερές Μητροπόλεις.
Ο Άγιος Παΐσιος ήδη από τα χρόνια που βρισκόταν εν ζωή απολάμβανε μεγάλου σεβασμού από χιλιάδες ανθρώπους που τον επισκέπτονταν στο Άγιον Όρος για να λάβουν την ευχή του, αλλά και να τον συμβουλευτούν. Αμέσως μετά την κοίμησή του στη συνείδηση του λαού διαμορφώθηκε η πεποίθηση για την αγιότητά του, η οποία επισφραγίστηκε με την απόφαση της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου να κατατάξει το γνωστό σε όλους τότε γέροντα Παΐσιο στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας. Μια απόφαση που ελήφθη στις 13 Ιανουαρίου 2015.
Ο βίος του Αγίου Παϊσίου υπήρξε ανηφορικός, καθώς βρέφος ακόμη εγκατέλειψε μαζί με την οικογένειά του την πατρίδα Καππαδοκία, ακολουθώντας την πορεία που έμελλε να υποστεί ο ελληνισμός μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Ακολούθησαν τα χρόνια στην Κόνιτσα, όπου εγκαταστάθηκε η οικογένειά του ύστερα από μια μικρή περιπλάνηση στην Ελλάδα. Εκεί ανατράφηκε με τις αξίες που κουβάλησαν από την πατρογονική εστία ο πατέρας και η μητέρα του.
Ακολούθησαν τα χρόνια του Εμφυλίου, όπου υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό ως διαβιβαστής, υποφέροντας για τα δεινά της πατρίδας. Ο ίδιος με την προσευχή του έγινε «ασυρματιστής του Θεού» δεόμενος όπως η καταιγίδα του αδελφοκτόνου σπαραγμού κοπάσει.
Μετά, ήρθε η ώρα για το μεγάλο πόθο. Το μοναχισμό. Από μικρός είχε αυτή τη ζέση να βρεθεί κοντά στον Χριστό. Τον ακολούθησε με υπακοή, ταπείνωση και όλα τα γνωρίσματα του ορθόδοξου μοναχισμού μέχρι την οσιακή κοίμησή του στις 12 Ιουλίου 1994.
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΟΝΤΙΜΕ στις 12/7
