Με τον Βόλο να «πνίγεται» από τις έντονες βροχοπτώσεις, απίστευτη ήταν η ταλαιπωρία των πολιτών που βρέθηκαν ξαφνικά στο έλεος της κακοκαιρίας.

Η κα Σταυρούλα κάνει καθημερινά το δρομολόγιο Λάρισα – Βόλος λόγω της δουλειάς της. Όταν το δρομολόγιο ξεκίνησε για τον προορισμό του τίποτα δεν προμήνυε πως η κακοκαιρία θα σάρωνε τα πάντα στο διάβα της, με τους δρόμους να πλημμυρίζουν και να μετατρέπονται σε λιμνοθάλασσες.

«Χθες το πρωί στις 06:30 το τρένο μας έφυγε από Λάρισα κανονικά, όμως δεν υπήρχε πρόβλημα. Εκείνη τη στιγμή έριχνε ψιλόβροχο. Στις 07:00 η καταιγίδα είχε ήδη ξεκινήσει. Το τρένο έφυγε κι αυτή είναι η απορία μας. Εμείς δεν είχαμε ενημέρωση τι γίνεται στον Βόλο, ο ΟΣΕ δεν είχε ενημέρωση;», είπε στο MEGA.

«Κατεβήκαμε από το τρένο στις 07:30. Εκείνη την ώρα έριχνε πολύ βροχή, περπατούσες μέσα στα νερά. Πήγαμε στις δουλειές μας, στις 10:00 μας είπαν να φύγουμε. Φύγαμε, ξαναγυρίσαμε στον σταθμό και είδα το τρένο να είναι ακόμα εκεί. Δεν είχε επιστρέψει στη Λάρισα, διότι το πρόβλημα υπήρχε στην αρχή της πόλης, κανείς δεν μπορούσε να μπει στον Βόλο».

Στη συνέχεια η κα Σταυρούλα και όσοι επιβάτες βρίσκονταν στο σημείο έβγαλαν εισιτήριο για το δρομολόγιο των 10:50 που θα ερχόταν από Λάρισα. Ωστόσο στις 10:40 έλαβαν ειδοποίηση ότι το λεωφορείο εγκλωβίστηκε έξω από τον Βόλο. Τότε ήταν που ξεκίνησε να βρέχει ασταμάτητα, με αποτέλεσμα η στάθμη του νερού να ανεβαίνει επικίνδυνα.

«Το νερό έφτασε μισό μέτρο μέσα στο κτίριο. Ανεβήκαμε στις καρέκλες, βγήκαμε από τα εκδοτήρια γιατί φοβηθήκαμε. Ανεβήκαμε σε κάτι πεζούλια κι άρχισαν να έρχονται αυτοκίνητα, κάδοι, χωρίς να ξέρουμε από που έρχονται, με μία ορμή απερίγραπτη», ανέφερε. «Με δική μας πρωτοβουλία κι αφού είχε σταματήσει η ορμή του ποταμού, πήραμε την απόφαση να διασχίσουμε τον χείμαρρο και να περάσουμε πιο κάτω, αφού είδαμε ότι ήταν ασφαλές. Περάσαμε τον χείμαρρο, υπήρξαν όμως 3 άνθρωποι που έμειναν εκεί περα. Δεν ξέρω τι ώρα κατάφερε να πάει λεωφορείο να τους πάρει. Είχαμε καλέσει την Πυροσβεστική και το 100», είπε.

Η επιστροφή της στο σπίτι της στη Λάρισα ήταν μία περιπέτεια δίχως τέλος, καθώς συνάδελφοί της κατάφεραν να την πάρουν οδικώς από το σημείο που βρισκόταν και τη φιλοξένησαν για κάποιες ώρες, μέχρι να καταφέρει να γυρίσει στη Λάρισα.