ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Δραματική εκτίμηση Λέκκα για συνέπειες κακοκαιρίας: Πιθανότατα μεγαλύτερη η οικονομική καταστροφή από τον σεισμό το 1999 - Πάνω από ένα δισ. κόστος στον αγροτικό τομέα
«Θα υπάρξουν περιοχές όπου το νερό δεν θα υποχωρήσει, απλά και μόνο θα εξατμιστεί», ανέφερε ο καθηγητής Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών και πρόεδρος ΟΑΣΠ
Ο Ευθύμιος Λέκκας,
καθηγητής Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών και πρόεδρος ΟΑΣΠ, μίλησε στην εκπομπή «Συνδέσεις», στην ΕΡΤ, κάνοντας έναν απολογισμό για τις δραματικές συνέπειες της κακοκαιρίας «Daniel».
«Είχαμε πει προχθές ότι το κόστος περίπου θα είναι ένα δισεκατομμύριο, αλλά με βάση την εξέλιξη των γεγονότων και βεβαίως με βάση αυτά που βλέπουμε, ίσως είναι πολύ μεγαλύτερο. Να πάμε στον αγροτικό τομέα. Δεν καταστράφηκε μόνο η φετινή παραγωγή. Καταστράφηκαν όλες οι εκτάσεις οι οποίες πλημμύρισαν, γιατί πάνω σε αυτές τις εκτάσεις έχει αποτεθεί ένα στρώμα λάσπης, αργίλου ουσιαστικά και άμμου, τουλάχιστον με πάχος μισό ή ένα μέτρο, το οποίο δεν είναι γόνιμο έδαφος, δεν έχει τα θρεπτικά στοιχεία για να υποστηρίξει την αγροτική παραγωγή και αυτό δεν το έχουμε δει ακόμα», είπε αρχικά.
«Είχαμε τοπικές μονάδες, αγροτικά προϊόντα με κυρίαρχο το βαμβάκι, το οποίο μέσα σε έναν μήνα θα έπρεπε να μαζευτεί. Ήταν η συγκομιδή τώρα του βαμβακιού, που καταστράφηκε ολοσχερώς. Είναι όλα τα αγροτικά προϊόντα και αντιπροσωπεύουν αυτά τα αγροτικά προϊόντα ουσιαστικά περίπου το 25% της παραγωγής της χώρας. Φανταστείτε ότι αυτά τα αγροτικά προϊόντα δεν υπάρχουν πια. Οι αγροτικές εκτάσεις καταστράφηκαν και δεν καταστράφηκαν μόνο, επαναλαμβάνω, για φέτος, αλλά το παχύ στρώμα λάσπης, το οποίο αποτελείται από αργιλικά και αμμώδη συστατικά, δεν είναι γόνιμο έδαφος», πρόσθεσε.
Ο κ. Λέκκας τόνισε ακόμη πως «βρισκόμαστε μπροστά σε μία καταστροφή, ίσως την πιο μεγάλη. Δεν ξέρω αν είναι και πιο μεγάλη από οικονομικής άποψης από τον σεισμό του 1999. Αυτό το λέω με πολύ μεγάλη επιφύλαξη. Ίσως είναι και από οικονομικής άποψης πιο μεγάλη από τον σεισμό του 1999, που ήταν η πιο μεγάλη καταστροφή οικονομικά στην πρόσφατη ιστορία της χώρας μας. Θεωρώ ότι ακόμα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει το μέγεθος της ζημιάς και εδώ θα πρέπει ουσιαστικά να να προσαρμοστούμε σε νέες συνθήκες, οι οποίες απορρίπτουν τα παλιά πρότυπα της επαναφοράς της περιοχής στο μετα-καταστροφικό στάδιο, όπως λέμε. Και χρειάζονται νέες προσεγγίσεις».
Ο κ. Λέκκας ανέφερε πως η συγκεκριμένη συνθήκη είναι μία τελείως διαφορετική περίπτωση απ' ό,τι αντιμετωπίζουμε στους σεισμούς.
«Είναι τελείως διαφορετική. Εδώ πρέπει να δημιουργηθούν δομές σε ασφαλείς χώρους, δομές οι οποίες να έχουν τη δυνατότητα να παρέχουν σε όλους αυτούς, τις τρεις ομάδες, τις ευαίσθητες ομάδες, θα έλεγα όλα τα απαραίτητα, από τροφή, βεβαίως, και φάρμακα και όλη την απαραίτητη φροντίδα, έτσι ώστε να μπορούν οργανωμένα να μειώσουν εν πάση περιπτώσει την ταλαιπωρία. Γιατί εάν σε κάθε χωριό δημιουργήσουμε και ένα τέτοιο κέντρο, νομίζω ότι θα είναι πολύ δύσκολο να τα ελέγξουμε.
Θα υπάρξουν περιοχές όπου το νερό δεν θα υποχωρήσει, απλά και μόνο θα εξατμιστεί.
Πρέπει να κάνουμε υπομονή τουλάχιστον μία εβδομάδα, έτσι ώστε να μπορέσει να αποχωρήσει ή να εξατμιστεί, είτε να απορροφηθεί με καθίζηση το νερό, έτσι ώστε να έχουμε μια τουλάχιστον ελευθερία μετακίνησης. Και επίσης είναι εκείνο το οποίο θα πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα».
«Έχει σταθεροποιηθεί η επιφάνεια του Πηνειού ποταμού. Πρέπει να κάνουμε λιγάκι υπομονή μήπως συμβεί κάτι το ιδιαίτερο, αλλά θεωρώ ότι ο κίνδυνος έχει ξεπεραστεί, τουλάχιστον για την πόλη της Λάρισας. Από εκεί και πέρα, στις εκβολές του Πηνειού ποταμού θα υπάρξει κάποιο πρόβλημα, εκεί που είναι και το Δέλτα, έτσι ώστε να μπορέσει επιτέλους το νερό, οι μεγάλοι όγκοι του νερού να διαφύγουν προς το Αιγαίο πέλαγος», ανέφερε σχετικά με τη στάθμη του Πηνειού.
«Είχαμε πει προχθές ότι το κόστος περίπου θα είναι ένα δισεκατομμύριο, αλλά με βάση την εξέλιξη των γεγονότων και βεβαίως με βάση αυτά που βλέπουμε, ίσως είναι πολύ μεγαλύτερο. Να πάμε στον αγροτικό τομέα. Δεν καταστράφηκε μόνο η φετινή παραγωγή. Καταστράφηκαν όλες οι εκτάσεις οι οποίες πλημμύρισαν, γιατί πάνω σε αυτές τις εκτάσεις έχει αποτεθεί ένα στρώμα λάσπης, αργίλου ουσιαστικά και άμμου, τουλάχιστον με πάχος μισό ή ένα μέτρο, το οποίο δεν είναι γόνιμο έδαφος, δεν έχει τα θρεπτικά στοιχεία για να υποστηρίξει την αγροτική παραγωγή και αυτό δεν το έχουμε δει ακόμα», είπε αρχικά.
«Είχαμε τοπικές μονάδες, αγροτικά προϊόντα με κυρίαρχο το βαμβάκι, το οποίο μέσα σε έναν μήνα θα έπρεπε να μαζευτεί. Ήταν η συγκομιδή τώρα του βαμβακιού, που καταστράφηκε ολοσχερώς. Είναι όλα τα αγροτικά προϊόντα και αντιπροσωπεύουν αυτά τα αγροτικά προϊόντα ουσιαστικά περίπου το 25% της παραγωγής της χώρας. Φανταστείτε ότι αυτά τα αγροτικά προϊόντα δεν υπάρχουν πια. Οι αγροτικές εκτάσεις καταστράφηκαν και δεν καταστράφηκαν μόνο, επαναλαμβάνω, για φέτος, αλλά το παχύ στρώμα λάσπης, το οποίο αποτελείται από αργιλικά και αμμώδη συστατικά, δεν είναι γόνιμο έδαφος», πρόσθεσε.
Ο κ. Λέκκας τόνισε ακόμη πως «βρισκόμαστε μπροστά σε μία καταστροφή, ίσως την πιο μεγάλη. Δεν ξέρω αν είναι και πιο μεγάλη από οικονομικής άποψης από τον σεισμό του 1999. Αυτό το λέω με πολύ μεγάλη επιφύλαξη. Ίσως είναι και από οικονομικής άποψης πιο μεγάλη από τον σεισμό του 1999, που ήταν η πιο μεγάλη καταστροφή οικονομικά στην πρόσφατη ιστορία της χώρας μας. Θεωρώ ότι ακόμα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει το μέγεθος της ζημιάς και εδώ θα πρέπει ουσιαστικά να να προσαρμοστούμε σε νέες συνθήκες, οι οποίες απορρίπτουν τα παλιά πρότυπα της επαναφοράς της περιοχής στο μετα-καταστροφικό στάδιο, όπως λέμε. Και χρειάζονται νέες προσεγγίσεις».
Τι πρέπει να γίνει σε αυτές τις περιοχές
Ο κ. Λέκκας ανέφερε πως η συγκεκριμένη συνθήκη είναι μία τελείως διαφορετική περίπτωση απ' ό,τι αντιμετωπίζουμε στους σεισμούς. «Είναι τελείως διαφορετική. Εδώ πρέπει να δημιουργηθούν δομές σε ασφαλείς χώρους, δομές οι οποίες να έχουν τη δυνατότητα να παρέχουν σε όλους αυτούς, τις τρεις ομάδες, τις ευαίσθητες ομάδες, θα έλεγα όλα τα απαραίτητα, από τροφή, βεβαίως, και φάρμακα και όλη την απαραίτητη φροντίδα, έτσι ώστε να μπορούν οργανωμένα να μειώσουν εν πάση περιπτώσει την ταλαιπωρία. Γιατί εάν σε κάθε χωριό δημιουργήσουμε και ένα τέτοιο κέντρο, νομίζω ότι θα είναι πολύ δύσκολο να τα ελέγξουμε.
Θα υπάρξουν περιοχές όπου το νερό δεν θα υποχωρήσει, απλά και μόνο θα εξατμιστεί.
Πρέπει να κάνουμε υπομονή τουλάχιστον μία εβδομάδα, έτσι ώστε να μπορέσει να αποχωρήσει ή να εξατμιστεί, είτε να απορροφηθεί με καθίζηση το νερό, έτσι ώστε να έχουμε μια τουλάχιστον ελευθερία μετακίνησης. Και επίσης είναι εκείνο το οποίο θα πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα».
