της Ευαγγελίας Ανδρεαδάκη, της 40χρονης στρατιωτικού που ήταν μέλος της ελληνικής ανθρωπιστικής βοήθειας που έφτασε στη Λιβύη για να προσφέρει ανακούφιση στους πληγέντες της κακοκαιρίας Daniel, είναι πελώριος. Συγγενείς και φίλοι ανήρτησαν κείμενα για να αποχαιρετήσουν τη γυναίκα, ένα από τα πέντε θύματα του τραγικού δυστυχήματος.
Ο ξάδελφος της Βασίλης Ανδρεαδάκης, την αποχαιρετά με συγκινητικά λόγια:
«Μας κανείς πλάκα Ε...;; Λίγο νωρίς δεν πηγές να βρεις τον αδερφό σου…; Εσυ όμως σταθερή , δεν σταματούσες ποτέ… Διάβασμα - εκπαίδευση - εργασίες - μεταπτυχιακά - και άντε πάλι από την αρχή… Ένα μυαλό όλα αυτά … και όμως τ κατάφερνες ….. τώρα όμως τι…; Πηγές να προσφέρεις ακόμα μια φορά εκεί που το είχαν ανάγκη… γιατί αυτό σου άρεσε να κάνεις πάντα …… και γιατί μπορούσες…!!! και το αποτέλεσμα… Όλα μαύρα!δεν θα ξεχάστεις ΠΟΤΕ! Καλο ταξίδι αγαπημενη μου ξαδέρφη… Στο ΦΩΣ … Άγγελε μας».
«Βλέπω τις αναρτήσεις για τα γενέθλιά σου και δε μπορώ να το πιστέψω. Λένε "δε μπορείς να επιλέξεις ούτε πότε, ούτε πως θα πεθάνεις. Μπορείς να επιλέξεις όμως πως θα ζήσεις"Και εσύ επέλεξες το δρόμο της προσφοράς στον άνθρωπο. Καλό ταξίδι ψυχή. Να μας προσέχεις από εκεί ψηλά» γράφουν με συγκίνηση στη σελίδα της στο facebook, οι φίλοι της, οι οποίοι αδυνατούν να πιστέψουν ότι η Εύη τους έφυγε από τη ζωή.
«Είμαι ζωντανός νεκρός!!! Σε ειχα σαν αδελφή μου. Ησουν παρουσα οταν ήμουν φαντάρος για ο, τι χρειαστώ. Η αγαπη σου για μενα ηταν ανιδιοτελή. Ποτέ δε θα το πιστεψω!! Ποτέ!!! Σ'αγαπαω άπειρα αγαπημένη μου φίλη. Καλη αντάμωση Καλη Ανάσταση» γράφει ένας άλλος φίλος της.
Η Βάσω Μώραλη, νονά της 40χρονης, δήλωσε σοκαρισμένη με το θάνατο της Εύης και την περιέγραψε ως ένα φωτεινό πλάσμα που διψούσε για γνώση.
«Η Εύη, το κορίτσι μας. Ένα φωτεινό πλάσμα από βρεφική ηλικία, ένα φωτεινό πλάσμα, γεμάτο χαμόγελο, αθωότητα, καλοσύνη και γνήσιο ενδιαφέρον για τους ανθρώπους. Ήταν ένα γενναίο παιδί που αντιμετώπισε όλες αυτές τις δοκιμασίες της ζωής με απίστευτη ανδρειοσύνη. Στάθηκε στην οικογένεια και τους γονείς της μετά από τέτοιο πλήγμα και πάντα διεκδικούσε κάτι ανώτερο, όχι υλικό, ηθικό. Τελείωσε την Στρατιωτική Σχολή Νοσηλευτικής. Ήταν πολύ περήφανη που υπηρετούσε τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις. Έβλεπε τον εαυτό της ως συνέχεια του θείου της και δεν σταματούσε ποτέ να παίρνει γνώσεις, νέες εμπειρίες, νέες εξειδικεύσεις».
Η τραγική ιστορία της
Η Βάσω Μώραλη ξεδίπλωσε την τραγωδία που βίωσε η οικογένεια της 40χρονης νοσηλεύτριας της Πολεμικής Αεροπορίας.
Όπως είπε η Βάσω Μώραλη, γνωρίστηκε με την οικογένεια της Εύης όταν πήγε ως νεαρή ρεπόρτερ να καλύψει την κηδεία του θείου της Εύης, του 26χρονου Βάσου Ανδρεαδάκη, που θυσιάστηκε ως πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας.
«Σπάει η καρδιά μου όσο περνούν οι ώρες και το συνειδητοποιώ!..»
«Συνδέθηκα με την οικογένεια όταν πήγα ως νεαρή ρεπόρτερ να καλύψω την κηδεία του θείου της Βάσου Ανδρεαδάκη στο Ηράκλειο και γνωρίστηκα με την οικογένεια. Αγαπηθήκαμε με τη μητέρα του και όταν παντρεύτηκε ο μικρός αδερφός του μακαρίτη Βάσου Ανδρεαδάκη, ο Λευτέρης, θέλησε η οικογένεια να βαφτίσω το ένα από τα δύο παιδιά», είπε αρχικά.
Ο Βασίλης Ανδρεαδάκης σκοτώθηκε στις 23 Μαΐου 1980 στην περιοχή Λαμίας, λόγω πτώσεως και συντριβής του αεροσκάφους RF-5A της 349 Μοίρας Τακτικής Αναγνωρίσεως της 111 Πτέρυγας Μάχης (Νέα Αγχίαλος), στο οποίο επέβαινε κατά τη διάρκεια διατεταγμένης αποστολής.
«Ο Βασίλης Ανδρεαδάκης ο νεότερος ήταν ο μεγαλύτερος και τους βαφτίσαμε στην ίδια κολυμπήθρα, την ίδια ώρα με την Εύη. Ήταν επτά μηνών όταν τη βάφτισα, γύρω στο 1983. Έκτοτε είχαμε δεθεί πάρα πολύ και κρατήσαμε επαφή με την οικογένεια, με το παιδί, μέχρι πριν από 15 χρόνια που συνέβη ο θάνατος του αδερφού της από τροχαίο στα 22 του χρόνια. Ήταν ένας κεραυνός για την οικογένεια και μας έμεινε μόνο η Εύη μας», προσέθεσε.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στον χαρακτήρα της 40χρονης Εύης που πάντα πήγαζε από την ανάγκη να βοηθήσει τον συνάνθρωπο και αυτός ήταν ο λόγος που πήγε και στη Λιβύη. Μάλιστα, όπως είπε, η νεαρή νοσηλεύτρια είχε παντρευτεί μόλις πριν από εννέα μήνες.
«Η Εύη, το κορίτσι μας. Ένα φωτεινό πλάσμα από βρεφική ηλικία, ένα φωτεινό πλάσμα, γεμάτο χαμόγελο, αθωότητα, καλοσύνη και γνήσιο ενδιαφέρον για τους ανθρώπους. Ήταν ένα γενναίο παιδί που αντιμετώπισε όλες αυτές τις δοκιμασίες της ζωής με απίστευτη αντρειοσύνη. Στάθηκε στην οικογένεια και τους γονείς της ύστερα από τέτοιο μεγάλο πλήγμα και πάντα διεκδικούσε κάτι ανώτερο, όχι υλικό, ηθικό», είπε ακόμα.
«Τελείωσε τη Στρατιωτική Σχολή Νοσηλευτικής. Ήταν πολύ περήφανη που υπηρετούσε τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Έβλεπε τον εαυτό της ως συνέχεια του θείου της που θυσιάστηκε και δεν σταματούσε ποτέ να παίρνει γνώσεις, νέες εμπειρίες, νέες εξειδικεύσεις. Αυτό το κορίτσι έκανε τέσσερα μεταπτυχιακά. Ήθελε συνεχώς να εξυπηρετεί και να υπηρετεί τους ανθρώπους με όσο περισσότερες γνώσεις γινόταν», συμπλήρωσε.
«Πέρυσι ύστερα από πολύ περίσκεψη ζήτησε η ίδια να πάει σε ένα ειδικό σεμινάριο του ΟΗΕ στην Ουγκάντα για να εξειδικευτεί ως εκπαιδεύτρια σε εμπόλεμες ζώνες για το νοσηλευτικό και το ιατρικό προσωπικό. Εκείνη την περίοδο σχεδίαζε να παντρευτεί με τον καλό της. Παντρεύτηκαν στις 15 Δεκεμβρίου μόλις εννέα μήνες πριν. Την παρακαλούσαμε να το ξανασκεφτεί να πάει και μου έλεγε "είναι απαραίτητο, δεν έχουμε πολλά στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων με τέτοιες γνώσεις, νονά. Θα μου άρεσε πολύ να μάθω και να μεταφέρω τις γνώσεις μου. Είναι σπουδαίο, δεν ξέρουμε ανά πάσα στιγμή η πατρίδα πώς θα βρεθεί στο μέλλον". Αυτά τα ιδανικά κινούσαν την Εύη μας. Από αυτό κινήθηκε και βρέθηκε και στη Λιβύη για να βοηθήσει τους πάσχοντες συνανθρώπους μας», κατέληξε.
