Ουδείς υπουργός Υγείας έχει την εύλογη δυνατότητα να σχεδιάσει, έστω επί χάρτου, τις βασικές κινήσεις του, όσον αφορά την ενίσχυση των ΕΣΥ σε νοσηλευτικό προσωπικό και υποδομές, εάν διαθέτει ο ίδιος, την ίδια στιγμή, την απόλυτη βεβαιότητα ότι οι προθεσμίες οι οποίες δίνονται για τη δημοσίευση των προκηρύξεων των σχετικών προσλήψεων, ειδικά νοσηλευτικού προσωπικού, από το Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού (ΑΣΕΠ), δεν υπάρχει κανένας ορατός τρόπος προκειμένου να τηρούνται απαρέγγλιτα.

Δεν είναι τόσο το γεγονός ότι αυτές οι «αστοχίες» εκ μέρους του ΑΣΕΠ ξεσηκώνουν, δικαίως ασφαλώς, τους συνδικαλιστές υγειονομικούς, οι οποίοι χαρακτηρίζουν κατά σύστημα τον εκάστοτε υπουργό Υγείας ως ασυνεπή, λάτρη της ιδιωτικοποίησης και της αποδυνάμωσης του ΕΣΥ της χώρας μας και άλλα τέτοια ωραία, είναι κυρίως το γεγονός ότι ο εκάστοτε υπουργός Υγείας αδυνατεί, με αυτό τον τρόπο, να συντονίσει τη νομοθετική του πρωτοβουλία με την αντίστοιχη ενίσχυση κλινικών, τμημάτων, εργαστηρίων των νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας του ΕΣΥ της χώρας μας. Αυτός είναι  ακόμαένας λόγος για τον οποίον υπάρχουν νόμοι του κράτους οι οποίοι είναι αδύνατον να εφαρμοστούν με επάρκεια, καθώς δεν υποστηρίζονται τελικά από τις νέες προσλήψεις προσωπικού, τις οποίες πιθανώς προϋποθέτουν.

Κάτι πρέπει να αλλάξει με το ΑΣΕΠ, είναι βέβαιο. Χωρίς να γυρίσει η χώρα στις εποχές της ρουσφετολογίας και του άναρχου των προσλήψεων, όταν αυτές αφορούν απολύτως αναγκαίο προσωπικό για τα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας του ΕΣΥ, θα λέγαμε και για την Πρόνοια και ολόκληρο το δημόσιο σύστημα Υγείας της χώρας μας, είναι απαραίτητο να ξεφεύγουν από τις τυπικές καθυστερήσεις, οι οποίες χαρακτηρίζουν όλες τις ουσιαστικές σχετικές διαδικασίες του ΑΣΕΠ.