Με νέο μήνυμα προς την κυβέρνηση, αλλά και συγκεκριμένα προς τον Υπουργό Παιδείας, Νίκο Φίλη, έστειλε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος απαντώντας στις δηλώσεις του υπουργού σχετικά με τον διαχωρισμό Εκκλησίας-Κράτους.

Συγκεκριμένα ο υπουργός Παιδείας μίλησε χθες σε συνέντευξή του για το ενδεχόμενο διαχωρισμού Εκκλησίας- Κράτους σημειώνοντας ότι είναι πάγια η θέση της κυβέρνησης και η δική του προσωπικά υπέρ του διαχωρισμού αυτού.

 «Η Εκκλησία δεν μιλάει για χωρισμό από το κράτος» ήταν η απάντηση του Αρχιεπισκόπουλου από τη Μύκονο τονίζοντας ότι «δεν είναι μέσα στην αποστολή της. Ποτέ η μάνα δεν θα διώξει το παιδί».

 Αναφερόμενος σε όσα περνάει η χώρα το τελευταίο διάστημα ο κ. Ιερώνυμος, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου, είπε «ζώντας σε μια εποχή περίεργη και δύσκολη, όλοι αναρωτιόμαστε πού πηγαίνουμε και τι θα φέρουν οι αυριανές ημέρες. Θα συνεχίσει η ανασφάλεια και η φτώχεια; Όλοι μας αγωνιζόμαστε και προσπαθούμε ο καθένας με τον δικό του τρόπο και τη δύναμη που διαθέτει».

 Έσπευσε, όμως, να συμπληρώσει «καρφώνοντας» τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στην Εκκλήσια ότι «ξεχναμε έναν χώρο που βοήθησε δια μέσου των αιώνων αυτόν τον τόπο. Το χώρο της πίστης και της Εκκλησίας με τις δυσκολίες και τις αδυναμίες της, γιατί και αυτή αποτελείται από ανθρώπους και την βάζουμε στην άκρη, για να μην πούμε ότι την διώκουμε και την ταλαιπωρούμε».

 Ο προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας υπογράμμισε πως «οι πολίτες δημιουργούν την Πολιτεία, αλλά η Εκκλησία «γεννάει» τους πολίτες. Είναι πολύ σπουδαίο αυτό. Διότι εδώ υπάρχει μητρική σχέση. Δε μπορούμε να βάλουμε ανώτερη σχέση από αυτή μέσα στο ανθρώπινο γένος. Γι’ αυτό η Εκκλησία βροντοφωνάζει. Δε συμμορφώνεται με τις ανθρώπινες θεωρίες, αλλά έχει τον δικό της τρόπο να απαντά. Η μητρική σχέση δεν διώχνει, δεν χωρίζει τον άνθρωπο, αλλά τον περιμένει. Όποιος θέλει από την Εκκλησία να αποχωρίσει, να χωριστεί, είναι ελεύθερος. Δεν τον εμποδίζει κανείς. Δεν χρειάζονται νόμοι. Μπορεί να φύγει. Και όταν θέλει να ξαναγυρίσει στη μάνα του είναι πάλι ελεύθερος. Διότι αυτός είναι ο σκοπός της μάνας. Κι αν φύγει το παιδί από κοντά της δεν το ξεχνά. Το περιμένει να γυρίσει. Έτσι για εμάς την Εκκλησία, Εκκλησία, βέβαια, είμαστε όλοι, αλλά για εκείνους που έχουν το λειτούργημα της ιερωσύνης, αυτός είναι σκοπός ο οποίος δεν αλλάζει. Δεν χωρίζει τα παιδιά της. Δεν κάνει λόγο για χωρισμό. Δεν είναι μέσα στην αποστολή της Εκκλησίας ο χωρισμός. Ποτέ η μάνα δεν θα διώξει το παιδί».

 Ο Αρχιεπίσκοπος επεσήμανε, εξάλλου, πως «μέσα σε τέτοια δύσκολη εποχή είναι τραγικό αυτό το μεγάλο κεφάλαιο να παραμερίζεται και να υποβαθμίζεται. Ήρθαμε, όλοι μαζί σήμερα, για να αποτίσουμε φόρο τιμής προς τον άγιο Αρτέμιο. Είναι όμως και μία ευκαιρία να προβληματιστούμε μήπως έχουμε πάρει στραβό δρόμο; Μήπως αλλιώς τα υπολογίζουμε ή βάζουμε παραδείγματα του παρελθόντος που έχουν ξοφληθεί και έχουν παραγραφεί να γίνουν παράδειγμα στην εποχή μας; Είναι κάτι που πρέπει να μας απασχολήσει. Η Εκκλησία αγωνιά και κάθε φορά που είμαστε σε τέτοιες εκδηλώσεις και είναι τα παιδιά της κοντά, έχει υποχρέωση, όχι να τα κατηχεί, αλλά να τα βοηθάει, να τα αναπαύει, να τους πει πως και αυτό το κακό θα περάσει και πως δεν χρειάζεται να μας πιάνει πανικός. Το μυστικό είναι η ενότητα όλων μας. Να φύγουμε σήμερα από αυτόν τον ευλογημένο χώρο με την ικανοποίηση ότι αποδώσαμε τις τιμές και τις ευχαριστίες στον Άγιο Αρτέμιο, αλλά και με τον προβληματισμό, μέσα σε αυτές τις δυσκολίες μπορεί να μας βοηθήσει ο Άγιος Αρτέμιος και η Εκκλησία ή θα έρθει ο καιρός που θα πούμε, μερικοί από εμάς πρωταγωνιστές ή και άλλοι, «Χριστέ νενίκηκάς με»;».

 Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος εξέφρασε το θαυμασμό του για το νησί, ενώ με αφορμή την αγαστή συνεργασία μεταξύ του Δήμου Μυκόνου και της τοπικής Εκκλησίας, υπογράμμισε ότι «και η Εκκλησία και η Πολιτεία αναφέρονται στον άνθρωπο και τα προβλήματά του. Χωρίς ανθρώπους δεν έχει λόγο ύπαρξης ούτε η Εκκλησία, ούτε η Πολιτεία. Με μια, όμως, διαφορά: Η Εκκλησία δεν διώχνει κανένα, δεν χωρίζεται από κανένα, αλλά τους αγκαλιάζει όλους! Και η προσφορά Της, ιδιαίτερα τα τελευταία δύσκολα χρόνια, είναι συνάρτηση της προσπάθειας όλων, της ευρύτερης οικογένειας, που φροντίζει τα αδύναμα μέλη της. Σήμερα δεν χρειάζονται υψωμένες γροθιές, αλλά χέρια ενωμένα, ενότητα και πνεύμα ομόνοιας και συνεργασίας».