Συνταγματικός κρίθηκε ο νόμος ο 4046/2012 (μνημονίου ΙΙ) και η 6/2012 Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου (ΠΥΣ) που καθιέρωσαν τον περιορισμό των εγγυήσεων των απολύσεων των εργαζομένων, από τη μεγάλη Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, με την υπ΄ αριθμ. 11/2017 απόφασή της.

Όπως επισημαίνεται στην δικαστική απόφαση, τα νομοθετήματα αυτά αποσκοπούν στην τόνωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και για αυτό έγινε και η μείωση αποδοχών στον ιδιωτικό τομέα, γιατί «διαφορετικά στερεί την δυνατότητα εξυγίανσης των επιχειρήσεων μέσω της μείωσης του εργασιακού κόστους».

Ειδικότερα, την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, υπό την προεδρία της Βασιλικής Θάνου, την απασχόλησαν οι απολύσεις 5 εργαζομένων στο ΚΤΕΛ Χαλκιδικής (οδηγοί και εισπράκτορες) οι οποίες έγιναν μετά την ισχύ του νόμου 4046/2012 και στο πλαίσιο εφαρμογής του άρθρου 5 της 6/2012 ΠΥΣ.

Με την εν λόγω ΠΥΣ, καταργήθηκαν οι λεγόμενες «ρήτρες μονιμότητας» από όσους κανονισμούς εργασίας περιλαμβανόντουσαν τέτοιες ρυθμίσεις αυξημένης προστασίας των εργαζομένων από τις καταγγελίες των συμβάσεων εργασίας.
Το ΚΤΕΛ Χαλκιδικής, κατά τις επίμαχες 5 απολύσεις, δεν εφάρμοσε τις διατάξεις του γενικού κανονισμού προσωπικού των ΚΤΕΛ, που περιλαμβάνει «ρήτρες μονιμότητας» για την προστασία των εργαζομένων με συμβάσεις εργασίας και περιορίζει τα δικαιώματα του εργοδότη για ελεύθερη καταγγελία των συμβάσεων εργασίας.

Αντίθετα, εφήρμοσε τις εργατικές διατάξεις για τις απολύσεις, με το επιχείρημα ότι «ρήτρες μονιμότητας» του γενικού κανονισμού προσωπικού των ΚΤΕΛ έχουν καταργηθεί με την ΠΥΣ 6/2012.

Στην συνέχεια, οι απολυθέντες προσέφυγαν στην Δικαιοσύνη και δικαιώθηκαν από το Μονομελές Πρωτοδικείο Χαλκιδικής, αλλά το ΚΤΕΛ άσκησε αναίρεση στον Άρειο Πάγο.

Κατόπιν αυτών, η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου έκρινε, ότι τόσο το Μνημόνιο ΙΙ, όσο και το άρθρο 5 της ΠΥΣ, το οποίο καταργεί τις «ρήτρες μονιμότητας» που προστατεύουν τους εργαζόμενους, δεν προσκρούουν στα άρθρα 26 και 43 του Συντάγματος.

Σε άλλο σημείο της δικαστικής απόφασης, αναφέρεται ότι πρόθεση του νομοθέτη ήταν να ισχύσουν οι ρυθμίσεις αυτές (του Μνημονίου ΙΙ) περί κατάργησης των ρητρών μονιμότητας «άμεσα ως κανόνες δικαίου της Ελληνικής έννομης τάξης, όπως προκύπτει και από την αιτιολογική έκθεση κατά την οποία, συνιστούν πλήρεις κανόνες δικαίου, άμεσης εφαρμογής δεδομένου ότι οι προβλέψεις του Μνημονίου ΙΙ αποτελούν μέτρα που πρέπει να υιοθετηθούν πριν την εκταμίευση των ενισχύσεων και επιβάλλεται η άμεση ενσωμάτωσή τους στην εσωτερική έννομη τάξη».

Τέλος αναφέρεται, ότι καταργούνται «οι ρυθμίσεις που αποκλείουν την τακτική καταγγελία ή την καθιστούν αιτιώδη, εξαρτώντας αυτή από σπουδαίο λόγο ή από συγκεκριμένους λόγους».
Να σημειωθεί ότι 6 μέλη του Αρείου Πάγου μειοψήφησαν, εκφράζοντας εντελώς αντίθετες απόψεις.
Από το Άρειο Πάγο έγινε δεκτή η αίτηση αναίρεσης του ΚΤΕΛ και παραπέμφθηκε και πάλι η υπόθεση στο Εργατικό Τμήμα του Αρείου Πάγου για να εξετασθούν και οι υπόλοιποι αναιρετικοί λόγοι.