Ένας σαφές μήνυμα προς την Άγκυρα απέστειλε ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Αμύνης Δημήτρης Βίτσας μιλώντας χθες κατά την τελετή μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, ως εκπρόσωπος της Ελληνικής κυβερνήσεως, θέτοντας όμως ταυτοχρόνως «απέναντί του» κάποιες εκ των «συνιστωσών» του κόμματός του, μεταξύ άλλων και την κυρία Ρεπούση, για τα όσα ανιστόριτα υποστήριξε περί «συνωστισμού» στην προκυμαία της Σμύρνης και άλλα παρόμοια απίθανα πράγματα.

«Η Ελλάδα δεν αμφισβητεί την κυριαρχία άλλων χωρών αλλά και δεν ανέχεται καμία αμφισβήτηση της δικής της εθνικής κυριαρχίας σε ξηρά, θάλασσα και αέρα. Το σύνορα του ελληνικού κράτους με την αποφασιστικότητα του λαού μας και την καταλυτική συνδρομή των Ενόπλων μας Δυνάμεων είναι απαραβίαστα. Υπάρχει όμως και ένας επιπλέον λόγος για αυτό: τα εδάφη και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα σε θάλασσα και αέρα δεν μας παραχωρήθηκαν από κάποια συνθήκη αλλά κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα. Οι συνθήκες ήρθαν να επικυρώσουν αυτό το αποτέλεσμα» υποστήριξε μεταξύ άλλων κατά την ομιλία του ο ΑΝΥΕΘΑ μετά το πέρας της επισήμου δοξολογίας που πραγματοποιήθηκε στο Μητροπολιτικό ναό Αθηνών. 

«Στην Προκυμαία της Σμύρνης έμειναν γραμμένα με αίμα πολλά συμπεράσματα που πρέπει διαρκώς να τα έχουμε κατά νουν» τόνισε ο ΑΝΥΕΘΑ ανατρέποντας έτσι την «θεωρία Ρεπούση» περί «συνωστισμού στην προκυμαία». 

Σε άλλο σημείο ο ΑΝΥΕΘΑ αφού σημείωσε ότι «Σας είναι γνωστό ότι η 14η Σεπτεμβρίου έχει αναγορευτεί με τον πιο επίσημο τρόπο ως “Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το τουρκικό κράτος”. Αυτή η Γενοκτονία πραγματοποιήθηκε παράλληλα με τις γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών, όπως των Αρμενίων και των Ασσυρίων. Η χρήση του όρου Μικρασιατική Καταστροφή εμπεριέχει το μέγεθος του γεγονότος που συντελέστηκε.

Καταστροφή, που σημαίνει μια απόλυτη κατάσταση, προσχεδιασμένου αφανισμού χιλιάδων ανθρώπων και απώλεια των τόπων καταγωγής», πρόσθεσε τα εξής:

«Είναι δουλειά άλλων να εμβαθύνουν στα ιστορικά γεγονότα. Για μένα όμως είναι καθαρά δύο πράγματα: Πρώτο, η Μικρασιατική Καταστροφή ούτε αναγκαία ούτε αναπόφευκτη ήταν. Δεύτερο, οι συνέπειες μιας ιστορικής καταστροφής δεν είναι ποτέ μονοσήμαντες. Η προσφυγιά που ακολούθησε υπήρξε η συνέπεια και η ολοκλήρωση της εθνικής τραγωδίας αλλά συγχρόνως, αναγκαστικά και μέσα από μια βασανιστική διαδικασία οδηγηθήκαμε στην ολοκλήρωση του ελληνικού κράτους».