Με κάθε ιεροπρέπεια και κατάνυξη εορτάσθηκε η Κυριακή των Βαΐων στην Ιερή Καθέδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Φανάρι. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος χοροστάτησε στη Θεία Λειτουργία, που τελέστηκε στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου, κατά την οποία συγχοροστάτησαν Αρχιερείς του Θρόνου. Τον θείο λόγο κήρυξε, κατά την τάξη της ημέρας αυτής, ο υπογραμματεύς της Αγίας και Ιεράς Συνόδου.

Εκκλησιάστηκαν ο αντιπρόεδρος της Βουλής της Βουλγαρίας, Vaselin Mareshky, ο πρέσβης Ευάγγελος Σέκερης, γενικός πρόξενος της Ελλάδος στην Πόλη, ο πρόξενος της Ουκρανίας στην Πόλη Maksym Vdovychenko, 'Αρχοντες Οφικιάλιοι της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας και πιστοί από την Πόλη και το εξωτερικό.

Μετά την απόλυση, ο Οικουμενικός Πατριάρχης χειροθέτησε σε Άρχοντα Υπομνηματογράφο τον κ. Tudor Dinu, από τη Ρουμανία, αναπληρωτή καθηγητή του Πανεπιστημίου Βουκουρεστίου, o οποίος πρόσφατα εξέδωσε την ιστορική μελέτη «Οι Φαναριώτες στη Βλαχία και τη Μολδαβία», που προλόγισε ο Παναγιώτατος και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Σισμανόγλειο Μέγαρο της Πόλης.

«Η Εκκλησία έχει ανάγκην ανθρώπων με τα ιδικά σας χαρίσματα, με ευφυίαν και ευσέβειαν. Με την επιστημοσύνην, την εργατικότητα, με το σύγχρονον πνεύμα που σας διακρίνει, αλλά και με το ενδιαφέρον διά τας πατρώας παραδόσεις», είπε ο Πατριάρχης και συνέχισε: «Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον είναι η πρωτόθρονος Εκκλησίας της Ορθοδοξίας, η οποία ενσαρκώνει και εκφράζει τον υπερεθνικόν χαρακτήρα της Ορθοδοξίας, την συνείδησιν της οικουμενικότητός της. Το τονίζομεν αυτό ιδιαιτέρως διότι υμείς είσθε Ρουμάνος Ορθόδοξος, ο οποίος τιμάται από το Οικουμενικό Πατριαρχείο επειδή είσθε φορεύς αυτού του οικουμενικού πνεύματος χωρίς εθνικούς φραγμούς. Η Ορθόδοξος Εκκλησία μας κατεδίκασε, ως γνωστόν, εις την ενταύθα συνελθούσαν Μεγάλην Σύνοδον του 1872, τον εθνοφυλετισμόν ως αίρεσιν, ως αλλοτρίωσιν της συνειδήσεως της καθολικότητος της Εκκλησίας, 'ως όλως τι ξένον και αδιανόητον και όλως ανήκουστον και πρωτοφανές εν τω πλαισίω της Ορθοδοξίας'. Εν τω πνεύματι τούτω το Οικουμενικόν Πατριαρχείον φυλάσσει τας ανεκτιμήτους παραδόσεις φιλοθεΐας και φιλανθρωπίας, επιτελεί την οικουμενικήν Αυτού αποστολήν, δίδει ευθαρσώς την καλήν μαρτυρίαν του έναντι των συγχρόνων προκλήσεων ως διακονική Εκκλησία, στοιχούσα τω παραδείγματι του Αρχηγού και τελειωτού της Πίστεως ημών, ο οποίος ήλθε διακονήσαι και ουχί διακονηθήναι».

Από την πλευρά του ο κ. Tudor εξέφρασε τις ολόθερμές του ευχαριστίες προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη για την ιδιαιτέρως σημαντική τιμή που του επεφύλαξε και αναφέρθηκε στον ιδιαίτερο σεβασμό και αγάπη που τρέφει προς την Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως.

Σύμφωνα με την παράδοση, ο Οικουμενικός Πατριάρχης προσέφερε Βάγια και ανοιξιάτικα λουλούδια στους Αρχιερείς, στους κληρικούς της Πατριαρχικής Αυλής και σε όλους όσοι εκκλησιάστηκαν.

Το βράδυ ο Πατριάρχης προέστη της Ακολουθίας του Νυμφίου.

Η εξόδιος Αξολουθία του αειμνήστου Μητροπολίτου Πριγκηποννήσων

Σε έντονα φορτισμένη συγκινησιακά ατμόσφαιρα τελέστηκε το Σάββατο του Λαζάρου, 31 Μαρτίου, στον Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Δημητρίου Πριγκήπου, η εξόδιος Ακολουθία του αειμνήστου Μητροπολίτου Πριγκηποννήσων Ιακώβου. Σε ομιλία που πραγματοποίησε αμέσως μετά, στο Μητροπολιτικό Μέγαρο, ο Οικουμενικός Πατριάρχης ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι το Πατριαρχείο στερείται των υπηρεσιών του αείμνηστου Ιεράρχου, η Ιερά Μητρόπολη Πριγκηποννήσων στερείται του στοργικού Ποιμενάρχου της, και η Ομογένεια της Πόλεως στερείται ενός στελέχους της, ενός Ιεράρχου που βγήκε μέσα από τα σπλάχνα της και ο οποίος ετίμησε το όνομα της Ομογενείας, με το ήθος του και με την αρχοντιά που τον διέκρινε. Εξέφρασε τα συλλυπητήριά του προς το ποίμνιο της Ιεράς Μητροπόλεως Πριγκηποννήσων και προς τους οικείους του μεταστάντος.

Κατάμεστος ο Καθεδρικός Ναός της Πριγκήπου

Της εξοδίου Ακολουθίας προέστη ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, περιστοιχούμενος από πολλούς Αρχιερείς του Θρόνου από την Πόλη και την Ελλάδα. Το πένθος της Μητρός Εκκλησίας έφεραν οι Μητροπολίτες Καλλιουπόλεως και Μαδύτου Στέφανος και Προύσης Ελπιδοφόρος. Τον επικήδειο λόγο εκφώνησε ο Υπογραμματεύς της Αγίας και Ιεράς Συνόδου διάκονος Γρηγόριος.

«Σήμερον ο μακαριστός Μητροπολίτης Πριγκηποννήσων Ιάκωβος, σιωπηλός, βιοί την κοινήν ειμαρμένην του ανθρωπίνου γένους, μετά την εξ Εδέμ εξορίαν, τον Θάνατον ούτινος τι είναι το προκαλούμενον δεινόν; Τούτο το δεινόν ουκ εστι άλλον παρ΄ ο χωρισμός, η διακοπή κοινωνίας του ενός προσώπου μετά του ετέρου, του αδελφού εξ αδελφού. Μέγα δεινόν ο Θάνατος! Θρηνήσωμεν πάντες επί τη επελεύσει αυτού. Και διατί θρηνήσωμεν; Θρηνήσωμεν ουχί εγωιστικώς δι΄ ημάς, οίτινες ευηργετούμεθα πολλαπλώς εκ της επί γης παρουσίας του ανθρώπου ημών, ούτε και δι΄ εκείνον ως τάχα εις τόπον αφανή και άγνωστον μεταβαίνοντα, αλλ΄ αμήν λέγω υμίν θρηνήσωμεν διά την αποστέρησιν της κοινωνικής συναναστροφής των βλεμμάτων, των λόγων, των έργων, των φρονημάτων, των ιδεών, των προσώπων. Θρηνήσωμεν ενώπιον του Μυστηρίου του Θανάτου όστις Θάνατος οίδε ως εχθρός φέρεσθαι εναντίον του πλάσματος του Κοινωνικού Θεού, ως πολέμιος του κάλλους και της ευπρεπείας, ως αντίδικος του αγαθού.», ανέφερε ο Υπογραματεύς και σε άλλο σημείο του επικηδείου λόγου επεσήμανε: Εν τη Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία, εις το Φανάριον, εις τον Κρανίου μαρτυρικόν τόπον, γλυκύ και ιλαρόν φέγγει, υπό τας Πανσέπτους αυτού στέγας, το της Αναστάσεως ανέσπερον φως εις την ακοίμητον κανδήλα. Έγνω το Φανάριον εκ του πολλάκις ουχί ειρηνικού τέλους των τέκνων του φιλοσοφείν τον Θάνατον και τα περί τον Θάνατον μετά της υψίστης και αρίστης φιλοσοφίας της υπό των Πατέρων ημών, των καθ΄εκάστην γενεάν και γενεάν λειτουργών αυτού δηλαδή φιλοσοφείν μετά της εν Ιησού Χριστώ ελπίδος. Και ούτω ο Θάνατος, ο βαθύς ύπνος των τέκνων του Θεού, συνυπάρχει αφανώς εις την καθημερινότητα του Φαναρίου ουχί ως ξένος αλλ΄ως ο προς τον Μέγαν ξένον, τον Εσταυρωμένον και Αναστάντα άγων διά της ενεργείας αυτού. Εμάθομεν και μανθάνομεν εν τη Πατριαρχική Αυλή, εν τω παλλαδίω τούτω των κατά Χριστόν αγωνοθεσιών, όπως βλέπωμεν όπισθεν του σκότους του Θανάτου το Φως της Αναστάσεως, εις την σιωπήν του να ακροώμεθα το "Δεύτε προς με", εις την λύπην του όπως εντοπίζωμεν τον Παράδεισον, εις την απελπισίαν του το "Ίδού εγώ μεθ΄υμών ειμι", εις την ακοινωνησίαν του την ευλογημένην Βασιλείαν του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος».

Παρέστησαν ο Αρχιεπίσκοπος Ανθηδώνος Νεκτάριος, Επίτροπος του Παναγίου Τάφου στην Πόλη, εκπρόσωποι άλλων Δογμάτων και Ομολογιών, ο Έπαρχος, ο Αντιδήμαρχος και ο Αστυνομικός Διοικητής των Πριγκηποννήσων, εκπρόσωποι άλλων μειονοτήτων, Πανεπιστημιακοί καθηγητές και πλήθος κόσμου, από την Πόλη και την Ελλάδα, που θέλησε να αποχαιρετήσει τον αείμνηστο Ιεράρχη.

Ο ενταφιασμός του πραγματοποιήθηκε στο Κοιμητήριο του Προφήτη Ηλία Πριγκήπου. Νωρίτερα, το πρωί, τελέστηκε Θεία Λειτουργία, υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του αειμνήστου, ιερουργούντος του Μητροπολίτου Φιλαδελφείας Μελίτωνα.