Μπορεί να ακυρώθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας η υπουργική απόφαση του 2011, η οποία επιτρέπει τη δημιουργία χώρου καπνιζόντων σε καζίνο και νυχτερινά κέντρα (χώρους άνω των 300 τμ) αντί 200 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο το χρόνο, ωστόσο οι αρμόδιοι υπουργοί είχαν ήδη προλάβει να εκδώσουν νέα. Επί της ουσίας δηλαδή η απόφαση του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της χώρας, δεν αλλάζει τίποτα καθώς εδώ και δύο μήνες περίπου έχει εκδοθεί νέα υπουργική απόφαση, με πανομοιότυπους όρους που δίδουν την ίδια δυνατότητα στους ιδιοκτήτες των συγκεκριμένων καταστημάτων.Στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο είχαν προσφύγει η Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρεία «Μήνυμα Ζωής».


Το Δ΄ Τμήμα του ΣτΕ (πρόεδρος η αντιπρόεδρος Μαρία Καραμανώφ και εισηγητής ο σύμβουλος Επικρατείας Διομήδης Κυριλλόπουλος) στην υπ΄ αριθμ 551/2019 ακυρώνει την υπουργική απόφαση του 2011 καθώς θεωρεί ότι έχει μόνο δημοσιονομικούς-εισπρακτικούς σκοπούς. Η υπουργική απόφαση έδινε στα καζίνο και τα κέντρα διασκεδάσεως άνω των 300 τ.μ. η δυνατότητα να δημιουργήσουν κλειστούς ή στεγασμένους χώρους καπνιζόντων μέχρι το ½ του συνολικού εμβαδού του καταστήματος, υπό την προϋπόθεση της καταβολής ετήσιου τέλους 200 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο
Όπως ανέφεραν οι σύμβουλοι Επικρατείας, όσο μεγαλύτερο είναι το εμβαδόν των κλειστών ή στεγασμένων χώρων των καζίνο και των κέντρων διασκεδάσεως για τους καπνίζοντες, «τόσο μεγαλύτερο όφελος προκύπτει για τον κρατικό προϋπολογισμό, ενώ αντίθετα τόσο λιγότερο εξυπηρετείται ο σκοπός της μείωσης της κατανάλωσης καπνού και της έκθεσης σε αυτόν, στον οποίο αποβλέπει η διεθνής σύμβαση της 21ης Μαΐου 2003 της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας για τον έλεγχο του καπνού» η οποία κυρώθηκε με το νόμος 420/2005.

Οι σύμβουλοι Επικρατείας υπογραμμίζουν ότι «η εν λόγω εξαίρεση από την απόλυτη απαγόρευση του καπνίσματος δεν θεσπίστηκε επί τη βάσει κριτηρίων προκυπτόντων από την επίμαχη διεθνή σύμβαση, αλλά αντιθέτως υπαγορεύθηκε από δημοσιονομικούς λόγους, ήτοι λόγους που παρίστανται κατ΄ εξοχήν απρόσφοροι για την εξυπηρέτηση των επιδιωκομένων από τη διεθνή σύμβαση σκοπών».

Κατ΄ ακολουθία, τονίζουν οι σύμβουλοι Επικρατείας, η διάταξη του άρθρου 45 του νόμου 3986/2011 είναι ανίσχυρη ως αντιβαίνουσα στις διατάξεις της κυρωθείσας με το νόμο 3420/2005 διεθνής σύμβαση, η οποία έχει επαυξημένη ισχύ έναντι κάθε αντίθετης διάταξης της εσωτερικής έννομης τάξης».

Σε κάθε περίπτωση, η δικαστική διαφορά δεν έχει ακόμα λήξει καθώς στο μεσοδιάστημα (στις 14.1.2019) οι υπουργοί Οικονομικών και Υγείας, εξέδωσαν νέα απόφαση με το ίδιο περιεχόμενο με την απόφαση που ακυρώθηκε, συνεπώς η δυνατότητα εξαγορας χώρου καπνιζόντων συνεχίζεται. Κατόπιν αυτού η ίδια μη κερδοσκοπική εταιρεία και οι ίδιοι πολίτες, ζητώντας να ακυρωθεί πλέον η νέα απόφαση των ίδιων υπουργών η οποία αντικαθιστά την απόφαση που ακυρώθηκε και έχει ακριβώς το ίδιο περιεχόμενο με την ακυρωθείσα.