Στο περιοδικό People και τη Φανή Πλατσατούρα έδωσε συνέντευξη ο Νίκος Γαλανός, ο οποίος μίλησε και για τις αμοιβές στο θέατρο και στον κινηματογράφο, τονίζοντας πως ο ίδιος ουδέποτε είχε σκοπό να κονομήσει, αλλά να «παίζω με τους ηθοποιούς που θέλω, να ανεβάζω ωραία έργα, να με χειροκροτά ο κόσμος, να προσφέρω κάτι στο θέατρο».

«Υπάρχουν συνάδελφοι που με τα χρόνια έμαθαν να είναι πιο σκληροπυρηνικοί με τις αμοιβές τους. Εγώ ανήκω στους άλλους, τους ρομαντικούς.

Βαδίζω με μια λογική που λέει “τα έργα είναι πολυέξοδα, οι εποχές δύσκολες, δεν θα απαιτήσω εγώ πενταπλάσια ποσά επειδή τρελάθηκα ή έχω καβαλήσει το καλάμι”.

Γι’ αυτό και έχουν τύχει δυο-τρεις περιπτώσεις, αυτά τα πενήντα χρόνια που είμαι ηθοποιός, που δεν πήγε καλά η δουλειά και δεν πήρα δραχμή, γιατί σεβάστηκα ότι οι επιχειρηματίες είχαν βάλει τις οικονομίες τους.

Αν είσαι εμπορικός ηθοποιός, που η τηλεόραση έχει πολλούς τέτοιους, βγάζεις χρήματα. Εμένα δεν με ενδιέφερε να είμαι άλλος ένας εμπορικός ηθοποιός. Δεν θα πάω εύκολα να παίξω σε ένα έργο που δεν με εκπροσωπεί ή σε μια μέτρια παραγωγή.

Σέβομαι καταρχάς τον εαυτό μου και ύστερα τον θεατή. Θυμάμαι, τέλη του ’67, τελείωσα τη σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη και βγήκα αμέσως στο θέατρο.

Ουσιαστικά, η Τζένη Καρέζη με έβγαλε. Έξι μήνες μετά, έκανα την πρώτη μου ταινία στη «Φίνος Φιλμ» και ο συγχωρεμένος ο Φίνος, επειδή του άρεσα, ζήτησε να υπογράψω συμβόλαιο έξι χρόνων, με τρεις ταινίες τον χρόνο και συγκεκριμένα ποσά.

Το υπέγραψα και ποτέ δεν με απασχόλησε τι έπαιρνε ο απέναντι ή η παρτενέρ μου. Μπορεί η Βουγιουκλάκη να έπαιρνε, για παράδειγμα, με τα σημερινά δεδομένα 1 εκατ. ευρώ και εγώ 10.000.

Δεν με ένοιαζε, όμως. Στόχος μου δεν ήταν να οικονομήσω, αλλά να παίζω με τους ηθοποιούς που θέλω, να ανεβάζω ωραία έργα, να με χειροκροτά ο κόσμος, να προσφέρω κάτι στο θέατρο».