ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Snik: Δεν έχω τελειώσει λύκειο αλλά το σχολείο του δρόμου
Όλα όσα είπε ο γνωστός ράπερ για τη σχέση του με την Ηλιάνα Παπαγεωργίου, τα παιδικά του χρόνια, τη μουσική και τα χρόνια στο Λονδίνο.
Μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη παραχώρησε στη Lifo ο Snik.
O γνωστός ράπερ που τον τελευταίο καιρό έχει δει τα φώτα της δημοσιότητας να πέφτουν πάνω του εξαιτίας της σχέσης του με την Ηλιάνα Παπαγεωργίου αναφέρθηκε στα παιδικά του χρόνια, αποκάλυψε πώς δεν έχει τελειώσει το σχολείο, μίλησε για τα χρόνια που πήγε στο Λονδίνο για να βγάλει «νόμιμα» λεφτά και άλλα πολλά.
Όπως ήταν φυσικό και επόμενο ρωτήθηκε και για την προσωπική του ζωή. Χωρίς να αναφερθεί στο πρόσωπο του γνωστού μοντέλου αρκέστηκε να πει πως περνάει καλά και είναι πολύ χαρούμενος με την προσωπική του ζωή.
Τα παιδικά του χρόνια
Γεννήθηκα στην Αθήνα, στην Κηφισιά, και έζησα εκεί μέχρι τα 12. Τότε οι γονείς μου χώρισαν και μετακόμισα στο κέντρο της Αθήνας, στην πλατεία Βικτωρίας, επειδή ήθελα να μείνω με τη μητέρα μου. Η γειτονιά μου ήταν ο Άγιος Παντελεήμονας, ο Άγιος Παύλος, η Κυψέλη... Το κέντρο έχει παίξει μεγάλο ρόλο στη μουσική μου. Έχω δει σκληρές εικόνες σε μικρή ηλικία που καθόρισαν τον τρόπο που μεγάλωσα. Όλα αυτά με ωρίμασαν, βέβαια, με έκαναν καλό άνθρωπο, κι ας με μεγάλωσαν πρόωρα.
Υπάρχουν σχόλια που λένε ότι ήμουν παιδί πλουσίων, αλλά δεν ισχύει, μακάρι να είχα πλούσιους γονείς. Ο πατέρας μου ήταν οδηγός. Αν ήμουν πλούσιος, δεν ξέρω πού θα είχα καταλήξει, αν θα ήμουν εδώ που είμαι τώρα, αν θα ήμουν αυτός που είμαι. Μεγάλωσα με τη μητέρα μου, η οποία με έχει βοηθήσει πάρα πολύ, και από ένα σημείο κι έπειτα μεγάλωσα μόνος μου.
Η μουσική και το σχολείο που δεν τελείωσε
Μπορεί να μην ήξερα στα 13 μου ότι θα γίνω ράπερ, αλλά ακούω αυτήν τη μουσική από πολύ μικρός. Άκουγα Ημισκούμπρια, TXC, ΖΝ. Μου άρεσαν πάρα πολύ οι ΖΝ, είχα πάει στο Metropolis και είχα πάρει όλα τα CD τους. Με αυτά μεγάλωσα, άκουγα DMX, Snoop Dog, ό,τι ραπ υπήρχε τότε. Γιατί ραπ; Επειδή είχε κάτι επαναστατικό, ήταν ενάντια στο σύστημα. Πάντα ήμουν αντιδραστικό παιδί, οπότε ταυτιζόμουν.
Θυμάμαι έναν στίχο των TXC που λέει «Θέλω να γαζώσω με 300 τουφεκιές / την πίσω δεξιά πόρτα μιας θωρακισμένης Μερσεντές», ή τους ΖΝ, που ήταν αλητεία. Αυτό που κάνω τώρα είναι ο σύγχρονος ήχος όσων ακουσμάτων είχαμε από το εξωτερικό. Έχω μάθει αγγλικά από πολύ νωρίς. Μπορεί να μην έχω τελειώσει το λύκειο, αλλά είμαι διαβασμένος.
Έχω διαβάσει και διαβάζω τα πράγματα που θέλω εγώ και με ενδιαφέρουν κι έχω βγάλει το σχολείο του δρόμου. Έχω φίλους μου που πήραν πτυχίο στα 26 και αυτήν τη στιγμή δουλεύουν ως σερβιτόροι. Δεν το λέω υποτιμητικά, αλλά είναι φοβερό να έχεις φάει δέκα χρόνια πάνω από βιβλία και να μην μπορείς να κάνεις όσα ονειρευόσουν.
Η ζωή στην Αγγλία και τα νόμιμα λεφτά
Στο Λονδίνο πήγα επειδή ένας φίλος μου μού είπε ότι υπήρχε μια δουλειά εκεί και θα βγάζαμε καλά λεφτά – νόμιμη, γιατί έχουμε κάνει και παράνομες δουλειές. Πολλά παιδιά αγωνίζονται να βγάλουν το μεροκάματό τους κι έχω περάσει κι εγώ από αυτήν τη φάση. Σίγουρα δεν έχω πληγώσει ποτέ κανέναν πολύ, αλλά ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί για να επιβιώσει. Τον πρώτο χρόνο στο Λονδίνο δούλευα ως bartender και τον δεύτερο δούλευα με διαλείμματα. Ποτέ δεν είχα κάποιον άνθρωπο από πάνω μου, αφεντικό, ήμουν πάντα αφεντικό του εαυτού μου. Έχω δουλέψει πολύ λίγο με ωράριο 9-5. Πάντα ήξερα ότι δεν είμαι φτιαγμένος γι' αυτό.
Στην Αγγλία ήταν πολύ αποστειρωμένη η ζωή, πολύ ρομποτική η φάση, και δεν το γούσταρα αυτό, γιατί είμαι γνήσιος Αθηναίος. Την αγαπάω πάρα πολύ την πόλη μου, τόσο πολύ, που έχω γράψει στο δέρμα μου «ATH». Γενικά, ήμουν τύπος που εδώ έβγαινα από το σπίτι μου μιάμιση το βράδυ και στο Λονδίνο το final call για το ποτό ήταν στη μία – άσε που εκεί βγαίνεις μόνο Παρασκευή και Σάββατο. Αυτό με πείραζε, παρότι δεν ήμουν party animal. Πλέον προτιμάω να περνάω τον χρόνο μου λίγο πιο ποιοτικά. Δουλεύω τόσο πολύ στα κλαμπ, που βαριέμαι παρά πολύ να βγαίνω εκτός δουλειάς. Έχω κουραστεί. Κι επειδή είμαι από μικρός στον δρόμο, έχω κουραστεί από το έξω, οπότε πάω στο μαγαζί, κάνω τη δουλειά μου, πίνω το ποτό μου, είμαι επαγγελματίας σε αυτό που κάνω, και μετά πάω στο σπίτι μου.
O γνωστός ράπερ που τον τελευταίο καιρό έχει δει τα φώτα της δημοσιότητας να πέφτουν πάνω του εξαιτίας της σχέσης του με την Ηλιάνα Παπαγεωργίου αναφέρθηκε στα παιδικά του χρόνια, αποκάλυψε πώς δεν έχει τελειώσει το σχολείο, μίλησε για τα χρόνια που πήγε στο Λονδίνο για να βγάλει «νόμιμα» λεφτά και άλλα πολλά.
Όπως ήταν φυσικό και επόμενο ρωτήθηκε και για την προσωπική του ζωή. Χωρίς να αναφερθεί στο πρόσωπο του γνωστού μοντέλου αρκέστηκε να πει πως περνάει καλά και είναι πολύ χαρούμενος με την προσωπική του ζωή.
Τα παιδικά του χρόνια
Γεννήθηκα στην Αθήνα, στην Κηφισιά, και έζησα εκεί μέχρι τα 12. Τότε οι γονείς μου χώρισαν και μετακόμισα στο κέντρο της Αθήνας, στην πλατεία Βικτωρίας, επειδή ήθελα να μείνω με τη μητέρα μου. Η γειτονιά μου ήταν ο Άγιος Παντελεήμονας, ο Άγιος Παύλος, η Κυψέλη... Το κέντρο έχει παίξει μεγάλο ρόλο στη μουσική μου. Έχω δει σκληρές εικόνες σε μικρή ηλικία που καθόρισαν τον τρόπο που μεγάλωσα. Όλα αυτά με ωρίμασαν, βέβαια, με έκαναν καλό άνθρωπο, κι ας με μεγάλωσαν πρόωρα.
View this post on Instagram
Υπάρχουν σχόλια που λένε ότι ήμουν παιδί πλουσίων, αλλά δεν ισχύει, μακάρι να είχα πλούσιους γονείς. Ο πατέρας μου ήταν οδηγός. Αν ήμουν πλούσιος, δεν ξέρω πού θα είχα καταλήξει, αν θα ήμουν εδώ που είμαι τώρα, αν θα ήμουν αυτός που είμαι. Μεγάλωσα με τη μητέρα μου, η οποία με έχει βοηθήσει πάρα πολύ, και από ένα σημείο κι έπειτα μεγάλωσα μόνος μου.
Η μουσική και το σχολείο που δεν τελείωσε
Μπορεί να μην ήξερα στα 13 μου ότι θα γίνω ράπερ, αλλά ακούω αυτήν τη μουσική από πολύ μικρός. Άκουγα Ημισκούμπρια, TXC, ΖΝ. Μου άρεσαν πάρα πολύ οι ΖΝ, είχα πάει στο Metropolis και είχα πάρει όλα τα CD τους. Με αυτά μεγάλωσα, άκουγα DMX, Snoop Dog, ό,τι ραπ υπήρχε τότε. Γιατί ραπ; Επειδή είχε κάτι επαναστατικό, ήταν ενάντια στο σύστημα. Πάντα ήμουν αντιδραστικό παιδί, οπότε ταυτιζόμουν.
View this post on Instagram
Θυμάμαι έναν στίχο των TXC που λέει «Θέλω να γαζώσω με 300 τουφεκιές / την πίσω δεξιά πόρτα μιας θωρακισμένης Μερσεντές», ή τους ΖΝ, που ήταν αλητεία. Αυτό που κάνω τώρα είναι ο σύγχρονος ήχος όσων ακουσμάτων είχαμε από το εξωτερικό. Έχω μάθει αγγλικά από πολύ νωρίς. Μπορεί να μην έχω τελειώσει το λύκειο, αλλά είμαι διαβασμένος.
View this post on Instagram
Έχω διαβάσει και διαβάζω τα πράγματα που θέλω εγώ και με ενδιαφέρουν κι έχω βγάλει το σχολείο του δρόμου. Έχω φίλους μου που πήραν πτυχίο στα 26 και αυτήν τη στιγμή δουλεύουν ως σερβιτόροι. Δεν το λέω υποτιμητικά, αλλά είναι φοβερό να έχεις φάει δέκα χρόνια πάνω από βιβλία και να μην μπορείς να κάνεις όσα ονειρευόσουν.
Η ζωή στην Αγγλία και τα νόμιμα λεφτά
Στο Λονδίνο πήγα επειδή ένας φίλος μου μού είπε ότι υπήρχε μια δουλειά εκεί και θα βγάζαμε καλά λεφτά – νόμιμη, γιατί έχουμε κάνει και παράνομες δουλειές. Πολλά παιδιά αγωνίζονται να βγάλουν το μεροκάματό τους κι έχω περάσει κι εγώ από αυτήν τη φάση. Σίγουρα δεν έχω πληγώσει ποτέ κανέναν πολύ, αλλά ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί για να επιβιώσει. Τον πρώτο χρόνο στο Λονδίνο δούλευα ως bartender και τον δεύτερο δούλευα με διαλείμματα. Ποτέ δεν είχα κάποιον άνθρωπο από πάνω μου, αφεντικό, ήμουν πάντα αφεντικό του εαυτού μου. Έχω δουλέψει πολύ λίγο με ωράριο 9-5. Πάντα ήξερα ότι δεν είμαι φτιαγμένος γι' αυτό.
Στην Αγγλία ήταν πολύ αποστειρωμένη η ζωή, πολύ ρομποτική η φάση, και δεν το γούσταρα αυτό, γιατί είμαι γνήσιος Αθηναίος. Την αγαπάω πάρα πολύ την πόλη μου, τόσο πολύ, που έχω γράψει στο δέρμα μου «ATH». Γενικά, ήμουν τύπος που εδώ έβγαινα από το σπίτι μου μιάμιση το βράδυ και στο Λονδίνο το final call για το ποτό ήταν στη μία – άσε που εκεί βγαίνεις μόνο Παρασκευή και Σάββατο. Αυτό με πείραζε, παρότι δεν ήμουν party animal. Πλέον προτιμάω να περνάω τον χρόνο μου λίγο πιο ποιοτικά. Δουλεύω τόσο πολύ στα κλαμπ, που βαριέμαι παρά πολύ να βγαίνω εκτός δουλειάς. Έχω κουραστεί. Κι επειδή είμαι από μικρός στον δρόμο, έχω κουραστεί από το έξω, οπότε πάω στο μαγαζί, κάνω τη δουλειά μου, πίνω το ποτό μου, είμαι επαγγελματίας σε αυτό που κάνω, και μετά πάω στο σπίτι μου.
