ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Νίκος Βέρτης: «Αγαπώ πολύ τον Χριστό, τον έχω μέσα στη ζωή μου» (βίντεο)
Ο τραγουδιστής μίλησε για άγνωστες πλευρές της ζωή του: «Έχω και εγώ τις αμαρτίες μου, κάνω κι εγώ πολλά λάθη. Όμως προσπαθώ κάθε μέρα να βελτιώνομαι»..
Ο πρώτος καλεσμένος του Νίκου Χατζηνικολάου για το 2020 ήταν ο Νίκος Βέρτης.
Ο τραγουδιστής μίλησε για τη ζωή του στην Ολλανδία όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπισε η οικογένειά του, τις δουλειές που έχει κάνει, το αμήχανο ξεκίνημά του στην πίστα, εξήγησε γιατί δεν θα πήγαινε ποτέ κριτής σε ριάλιτι όσα χρήματα και αν του έδιναν και μίλησε για τη σχέση που έχει με τον Χριστό.
Για τις δουλειές που έχει κάνει
«Είμαι πολύ τυχερός γιατί έχω ζήσει μία ζωή σαν βιβλίο, σαν μυθιστόρημα. Υπάρχει διαφορά από τα να ζεις στο εξωτερικό ως οικονομικός μετανάστης και να κάνεις διακοπές. Ο πατέρας μου τα βρήκε πολύ δύσκολα στην Ελλάδα», δήλωσε λέγοντας ότι γύρισε στην Ελλάδα όταν ήταν έξι ετών και επέστρεψε στην Ολλανδία στα 14 του.
«Στα ξένα είμαι Έλληνας, και στην Ελλάδα ξένος. Παρά τις δυσκολίες υπάρχει αγάπη στο σπίτι μας. Δεν έχουν το φιλότιμο, δήλωσε για τους Ολλανδούς τονίζοντας ότι αισθάνεται και Έλληνας και Ολλανδός. «Μία περίοδο της ζωής μου δούλευα σε εργοστάσιο ξυλείας. Οδηγούσα κλάρκ».
Η απόφασή του να γίνει τραγουδιστής
«Οι μεγάλες αποφάσεις είναι οι ξαφνικές. Πήγα σε μία σχολή δομικών έργων. Το 1998 πήρα το μπουζούκι μου και πήγα στην Ελλάδα. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου», είπε για την πρώτη του εμφάνιση στη σκηνή αποκαλύπτοντας παράλληλα πως πήγε με δανεικά ρούχα. «Ήταν πολύ μεγάλα τα παπούτσια. Ήμουν σαν παππουτσωμένος γάτος. Είχα πολύ τρακ», πρόσθεσε.
Έχω πολλά τραγούδια στο συρτάρι”, τόνισε για τα τραγούδια που γράφει συνεχίζοντας: «Θεωρούσα ότι είναι άδικο να μου δίνουν κάποιοι άνθρωποι τα τραγούδια τους και εγώ να προωθώ τα δικά μου. Είμαι πιο δειλός στο να προωθώ. Είναι ιεροτελεστία να γράψεις ένα τραγούδι. Έχω γράψει μισό δίσκο τραγούδια μέσα σε μία ώρα. Το ‘Γιατί το μετανιώνεις’ το έχω γράψει σε ένα λεπτό».
Δεν σκεφτόμουν να γίνω τραγουδιστής
Ο Νίκος Βέρτης παραδέχτηκε ότι δεν σκεφτόταν να γίνει τραγουδιστής. «Μου άρεσε το σχέδιο, η κατασκευή, η αρχιτεκτονική. Δεν θα ‘έκανα ποτέ κάτι που δεν θα έκανα καλά. Στην οικογένεια είχαμε την επιλογή να κάνει ο καθένας ό,τι αγαπάει». Μάλιστα, μίλησε για τον πατέρα του, δηλώνοντας: «Ο πατέρας μου είναι ο ήρωάς μου».
Γιατί δεν θα πήγαινε κριτής σε τάλεντ σόου
«Το έχω πει πολλές φορές και παρεξηγούμαι. Δεν θα πήγαινα γιατί αν δω κάτι που με ενοχλεί σε κάποιον άνθρωπο και νιώθω ότι έχει τα προσόντα να το βελτιώσει θα του κάνω παρατήρηση με πολλή αγάπη αλλά σε διάλογο. Δεν νιώθω άνετα να το πω και μάλιστα δημόσια. Μπορεί να παρεξηγηθεί ο τρόπος που θα το πω. Μπορεί να μην έχω τον σωστό τρόπο. Έχω παρεξηγηθεί και από διευθυντές, είπα και πρόσφατα σε μία δήλωσή μου ότι δεν θα πήγαινα ακόμα και δέκα εκατομμύρια να μου δίνανε.
Δεν εννοούσα πως μου έδωσε κάποιος αυτό το ποσό αλλά στο παρελθόν έχει τύχει να μου κάνουν πρόταση να πάω ως κριτής και να ανεβάζουν το budget. Έτσι προσπάθησα να τους πω ότι το οικονομικό δεν είναι κάτι που θα με πείσει να κάνω κάτι που δεν μπορώ, δεν μου ταιριάζει. Πιο εύκολα θα έκανα την παρουσίαση, που και πάλι δεν το' χω. Βέβαια δεν ξέρεις πώς τα φέρνει η ζωή. Αν θα νιώσω έτοιμος κάποια στιγμή, θα το έκανα. Αλλά τώρα σε αυτή τη φάση της ζωής μου, δεν θα μπορούσα να το κάνω. Και δεν μιλάω για οικονομικούς λόγους, αλλά για τους ψυχολογικούς λόγους που έχω και για το ότι δεν θα μπορούσα να αντεπεξέλθω».
Η σχέση του με τα social media
«Τα παρακολουθώ αλλά προσπαθώ να μην με παρασύρει αυτό το ποτάμι. Δεν με δηλητηριάζουν. Ένα αρνητικό σχόλιο μπορεί να είναι καλοπροαίρετο και να σε βελτιώσει. Ξέρεις ποιος είσαι και τι κάνεις... Ακόμα και αυτός που θέλει να σε δηλητηριάσει, δεν έχει γνώση για το τι τραβάς εσύ για αυτό που κάνεις στη ζωή σου. Ακόμα και λάθος να έχεις κάνει, θα το διορθώσεις κάποια στιγμή. Τι να κάνουμε; Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του οπτική. Το δίκαιο είναι αυτό που υποστηρίζουν οι περισσότεροι, όχι πάντα το σωστό».
H σχέση του με το Χριστό και την εκκλησία
«Αγαπώ πολύ τον Χριστό, τον έχω μέσα στη ζωή μου. Ξέρεις, διανύουμε μια εποχή που πολύς κόσμος και κυρίως νεολαία φοβάται να πει ότι πιστεύει στον Χριστό. Δεν μου αρέσει πολύ αυτό. Θέλω ο καθένας να έχει την ελευθερία να εκφράσει αυτό που πιστεύει. Είτε είσαι στον Χριστό, είτε στον Μωάμεθ, είτε δεν πιστεύεις πουθενά. Δεν μπορώ να ακούω ότι κάποιος πιστεύει σε μια ανώτερη δύναμη. Με ενοχλεί. Όλοι πιστεύουν ότι υπάρχει κάτι ανώτερο και φοβούνται να το εκφράσουν. Εγώ πιστεύω στον Χριστό όχι για τα θαύματα αλλά γιατί έχει κάτι που εμένα με αντιπροσωπεύει στη ζωή μου. Η αρχή και το τέλος, η αγάπη. Με την αγάπη καταπολεμάς τα πάντα, ακόμα και τα προβλήματά σου. Αν έχεις αγάπη, φεύγει ο κόμπος από το στομάχι. Πας σπίτι σου και είναι η γυναίκα σου, η οικογένειά σου, οι φίλοι σου. Αν έχεις προβλήματα και έρθει κάποιος και σου χτυπήσει την πλάτη, αυτό είναι αγάπη. Αυτό κατ' εμέ είναι ο Χριστός. Και αυτό μου διδάχθηκε».
Μάλιστα, θέλησε να διαχωρίσει λίγο τη θέση του από τον κλήρο, εξηγώντας:
«Πολλές φορές έχω πει σε φίλους μου ιερείς ότι αν πετούσαν -ας μου επιτραπεί να το πω λίγο σκληρά- τα χρυσά από πάνω τους, τον χρυσό σταυρό, όχι τον σταυρό αλλά τον χρυσό σταυρό και τη λιμουζίνα, αν ήταν πιο ταπεινοί όπως ο Άγιος Παΐσιος θα είχαν προσελκύσει πολύ περισσότερο κόσμο κοντά τους.
Η ταπεινότητα είναι αυτή που θα φέρει τη νεολαία στην Εκκλησία, όχι η υπερβολή. Θα κριθώ για αυτά που λέω, το ξέρω. Πιστεύω πολύ στον Χριστό αλλά δεν είμαι καλός Χριστιανός. Έχω και εγώ τις αμαρτίες μου, κάνω κι εγώ πολλά λάθη. Όμως προσπαθώ κάθε μέρα να βελτιώνομαι.
Η Εκκλησία είναι μια κοινότητα, οι παπάδες, οι πατεράδες είναι μια κοινότητα. Θα υπάρχουν και οι περίεργοι, οι πιο νευρικοί, αυτοί που θα βρίζουν. Λάθος τους. Θα κριθούν μια μέρα όλοι γι' αυτό που κάνουν. Εμείς δεν πρέπει να κρίνουμε αυτούς αλλά να είμαστε κοντά στον Χριστό με αγάπη και να κρίνουμε τον εαυτό μας, να βελτιωνόμαστε εμείς».
Ο τραγουδιστής μίλησε για τη ζωή του στην Ολλανδία όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπισε η οικογένειά του, τις δουλειές που έχει κάνει, το αμήχανο ξεκίνημά του στην πίστα, εξήγησε γιατί δεν θα πήγαινε ποτέ κριτής σε ριάλιτι όσα χρήματα και αν του έδιναν και μίλησε για τη σχέση που έχει με τον Χριστό.
Για τις δουλειές που έχει κάνει
«Είμαι πολύ τυχερός γιατί έχω ζήσει μία ζωή σαν βιβλίο, σαν μυθιστόρημα. Υπάρχει διαφορά από τα να ζεις στο εξωτερικό ως οικονομικός μετανάστης και να κάνεις διακοπές. Ο πατέρας μου τα βρήκε πολύ δύσκολα στην Ελλάδα», δήλωσε λέγοντας ότι γύρισε στην Ελλάδα όταν ήταν έξι ετών και επέστρεψε στην Ολλανδία στα 14 του.
«Στα ξένα είμαι Έλληνας, και στην Ελλάδα ξένος. Παρά τις δυσκολίες υπάρχει αγάπη στο σπίτι μας. Δεν έχουν το φιλότιμο, δήλωσε για τους Ολλανδούς τονίζοντας ότι αισθάνεται και Έλληνας και Ολλανδός. «Μία περίοδο της ζωής μου δούλευα σε εργοστάσιο ξυλείας. Οδηγούσα κλάρκ».
Η απόφασή του να γίνει τραγουδιστής
«Οι μεγάλες αποφάσεις είναι οι ξαφνικές. Πήγα σε μία σχολή δομικών έργων. Το 1998 πήρα το μπουζούκι μου και πήγα στην Ελλάδα. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου», είπε για την πρώτη του εμφάνιση στη σκηνή αποκαλύπτοντας παράλληλα πως πήγε με δανεικά ρούχα. «Ήταν πολύ μεγάλα τα παπούτσια. Ήμουν σαν παππουτσωμένος γάτος. Είχα πολύ τρακ», πρόσθεσε.
Έχω πολλά τραγούδια στο συρτάρι”, τόνισε για τα τραγούδια που γράφει συνεχίζοντας: «Θεωρούσα ότι είναι άδικο να μου δίνουν κάποιοι άνθρωποι τα τραγούδια τους και εγώ να προωθώ τα δικά μου. Είμαι πιο δειλός στο να προωθώ. Είναι ιεροτελεστία να γράψεις ένα τραγούδι. Έχω γράψει μισό δίσκο τραγούδια μέσα σε μία ώρα. Το ‘Γιατί το μετανιώνεις’ το έχω γράψει σε ένα λεπτό».
Δεν σκεφτόμουν να γίνω τραγουδιστής
Ο Νίκος Βέρτης παραδέχτηκε ότι δεν σκεφτόταν να γίνει τραγουδιστής. «Μου άρεσε το σχέδιο, η κατασκευή, η αρχιτεκτονική. Δεν θα ‘έκανα ποτέ κάτι που δεν θα έκανα καλά. Στην οικογένεια είχαμε την επιλογή να κάνει ο καθένας ό,τι αγαπάει». Μάλιστα, μίλησε για τον πατέρα του, δηλώνοντας: «Ο πατέρας μου είναι ο ήρωάς μου».
Γιατί δεν θα πήγαινε κριτής σε τάλεντ σόου
«Το έχω πει πολλές φορές και παρεξηγούμαι. Δεν θα πήγαινα γιατί αν δω κάτι που με ενοχλεί σε κάποιον άνθρωπο και νιώθω ότι έχει τα προσόντα να το βελτιώσει θα του κάνω παρατήρηση με πολλή αγάπη αλλά σε διάλογο. Δεν νιώθω άνετα να το πω και μάλιστα δημόσια. Μπορεί να παρεξηγηθεί ο τρόπος που θα το πω. Μπορεί να μην έχω τον σωστό τρόπο. Έχω παρεξηγηθεί και από διευθυντές, είπα και πρόσφατα σε μία δήλωσή μου ότι δεν θα πήγαινα ακόμα και δέκα εκατομμύρια να μου δίνανε.
Δεν εννοούσα πως μου έδωσε κάποιος αυτό το ποσό αλλά στο παρελθόν έχει τύχει να μου κάνουν πρόταση να πάω ως κριτής και να ανεβάζουν το budget. Έτσι προσπάθησα να τους πω ότι το οικονομικό δεν είναι κάτι που θα με πείσει να κάνω κάτι που δεν μπορώ, δεν μου ταιριάζει. Πιο εύκολα θα έκανα την παρουσίαση, που και πάλι δεν το' χω. Βέβαια δεν ξέρεις πώς τα φέρνει η ζωή. Αν θα νιώσω έτοιμος κάποια στιγμή, θα το έκανα. Αλλά τώρα σε αυτή τη φάση της ζωής μου, δεν θα μπορούσα να το κάνω. Και δεν μιλάω για οικονομικούς λόγους, αλλά για τους ψυχολογικούς λόγους που έχω και για το ότι δεν θα μπορούσα να αντεπεξέλθω».
Η σχέση του με τα social media
«Τα παρακολουθώ αλλά προσπαθώ να μην με παρασύρει αυτό το ποτάμι. Δεν με δηλητηριάζουν. Ένα αρνητικό σχόλιο μπορεί να είναι καλοπροαίρετο και να σε βελτιώσει. Ξέρεις ποιος είσαι και τι κάνεις... Ακόμα και αυτός που θέλει να σε δηλητηριάσει, δεν έχει γνώση για το τι τραβάς εσύ για αυτό που κάνεις στη ζωή σου. Ακόμα και λάθος να έχεις κάνει, θα το διορθώσεις κάποια στιγμή. Τι να κάνουμε; Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του οπτική. Το δίκαιο είναι αυτό που υποστηρίζουν οι περισσότεροι, όχι πάντα το σωστό».
H σχέση του με το Χριστό και την εκκλησία
«Αγαπώ πολύ τον Χριστό, τον έχω μέσα στη ζωή μου. Ξέρεις, διανύουμε μια εποχή που πολύς κόσμος και κυρίως νεολαία φοβάται να πει ότι πιστεύει στον Χριστό. Δεν μου αρέσει πολύ αυτό. Θέλω ο καθένας να έχει την ελευθερία να εκφράσει αυτό που πιστεύει. Είτε είσαι στον Χριστό, είτε στον Μωάμεθ, είτε δεν πιστεύεις πουθενά. Δεν μπορώ να ακούω ότι κάποιος πιστεύει σε μια ανώτερη δύναμη. Με ενοχλεί. Όλοι πιστεύουν ότι υπάρχει κάτι ανώτερο και φοβούνται να το εκφράσουν. Εγώ πιστεύω στον Χριστό όχι για τα θαύματα αλλά γιατί έχει κάτι που εμένα με αντιπροσωπεύει στη ζωή μου. Η αρχή και το τέλος, η αγάπη. Με την αγάπη καταπολεμάς τα πάντα, ακόμα και τα προβλήματά σου. Αν έχεις αγάπη, φεύγει ο κόμπος από το στομάχι. Πας σπίτι σου και είναι η γυναίκα σου, η οικογένειά σου, οι φίλοι σου. Αν έχεις προβλήματα και έρθει κάποιος και σου χτυπήσει την πλάτη, αυτό είναι αγάπη. Αυτό κατ' εμέ είναι ο Χριστός. Και αυτό μου διδάχθηκε».
Μάλιστα, θέλησε να διαχωρίσει λίγο τη θέση του από τον κλήρο, εξηγώντας:
«Πολλές φορές έχω πει σε φίλους μου ιερείς ότι αν πετούσαν -ας μου επιτραπεί να το πω λίγο σκληρά- τα χρυσά από πάνω τους, τον χρυσό σταυρό, όχι τον σταυρό αλλά τον χρυσό σταυρό και τη λιμουζίνα, αν ήταν πιο ταπεινοί όπως ο Άγιος Παΐσιος θα είχαν προσελκύσει πολύ περισσότερο κόσμο κοντά τους.
Η ταπεινότητα είναι αυτή που θα φέρει τη νεολαία στην Εκκλησία, όχι η υπερβολή. Θα κριθώ για αυτά που λέω, το ξέρω. Πιστεύω πολύ στον Χριστό αλλά δεν είμαι καλός Χριστιανός. Έχω και εγώ τις αμαρτίες μου, κάνω κι εγώ πολλά λάθη. Όμως προσπαθώ κάθε μέρα να βελτιώνομαι.
Η Εκκλησία είναι μια κοινότητα, οι παπάδες, οι πατεράδες είναι μια κοινότητα. Θα υπάρχουν και οι περίεργοι, οι πιο νευρικοί, αυτοί που θα βρίζουν. Λάθος τους. Θα κριθούν μια μέρα όλοι γι' αυτό που κάνουν. Εμείς δεν πρέπει να κρίνουμε αυτούς αλλά να είμαστε κοντά στον Χριστό με αγάπη και να κρίνουμε τον εαυτό μας, να βελτιωνόμαστε εμείς».
