Στο «The 2Night Show» ήταν καλεσμένη η Παυλίνα Βουλγαράκη και μίλησε για την δύσκολη στιγμή που βίωσε και τα προβλήματα που είχε, με το να είναι κόρη ενός πολιτικού.

Η ταλαντούχα ερμηνεύτρια μιλά για τη ζωή της, αλλά και για την απόφασή της να ασχοληθεί με το τραγούδι, σε μια περίοδο που οι γονείς της βρίσκονταν στα πρωτοσέλιδα, με αρνητική δημοσιότητα.

Εξηγεί γιατί πήγε στην πρώτη της οντισιόν, χρησιμοποιώντας ψεύτικο όνομα, ενώ περιέγραψε τις συνεργασίες της με τον Μπάμπη Στόκα και τον Ψαραντώνη.

«Eίναι μια πληγή ότι δεν τραγουδάμε. Έκανα την καραντίνα μόνη μου και αποφάσισα να κάνω τις σκέψεις μου podcast.

O αδελφός μου ο Διονύσης είναι και ο πιο στενός μου συνεργάτης. Το Παυλίνα προέκυψε από κλήρωση γιατί τις γιαγιάδες μου τις έλεγαν Χάιδω και Χαρίκλεια και δεν άρεσαν αυτά τα ονόματα στους γονείς μου.

Το επίθετό μου θα το συγκρίνω με την μουσική μου πορεία. Την περίοδο που οι γονείς μου ήταν στα πρωτοσέλιδα με πολύ αρνητική δημοσιότητα εγώ ξεκίνησα την πορεία μου στη μουσική. Μάλιστα δεν είπα το όνομά μου, στη οντισιόν.

Όταν ήμουν 13 έγινε μια τρομοκρατική επίθεση στο σπίτι μας και κάηκε. Για ένα χρόνο δεν είχαμε σπίτι. Ήταν τραύμα για μένα. Επίσης τότε δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί ο κόσμος ήταν θυμωμένος. Τώρα μπορώ να καταλάβω.

Συνειδητοποίησα τη μοναδικότητά μου. Είμαι παραπάνω από ένα όνομα ή ότι είμαι η κόρη κάποιου.

Η μητέρα μου μέσα από όλα αυτά, αρρώστησε έπαθε καρκίνο. Δυσκολεύτηκε πολλά χρόνια. ‘Ολη αυτή η στεναχώρια βγήκε στο σώμα της. Εκφράστηκε έτσι.

Ακόμα και τώρα κάνει ακτινοβολίες. Είμαστε 4 παιδιά, δυνατές προσωπικότητες. Εμείς το χειριστήκαμε καλά, τα αδέλφια, δεθήκαμε και είμαστε ενωμένοι, μια άτρωτη ομάδα».

«Δεν θυμάμαι τις φωτεινές ημέρες γιατί γύρω στα 13, στην εφηβεία μου, έγινε μια σκληρή τρομοκρατική επίθεση στο σπίτι μας, όπου είχε καεί.

Δεν είχαμε για ένα χρόνο και κάτι σπίτι γιατί είχε γεμίσει φωτιές. Δεν κοιμόμουν, ανακάλυψα την φωτιά κι ο πατέρας μου ήταν εκτός Ελλάδος.

Η μικρή μου αδερφή ήταν 2 μηνών. Αυτές τις λαμπρές εποχές τις έχω συνδέσει με ένα τραύμα κι υπήρχε ένας φόβος.

Δεν το έζησα αυτό το φως γιατί υπήρχε αυτή η σκιά. Τώρα μπορώ να καταλάβω γιατί ο κόσμος ήταν θυμωμένος και μαζί μου ακόμα, που δεν έχω καμία σχέση.

Τότε δεν το καταλάβαινα και με έπνιγε το δίκιο μου. Με πλήγωνε κι ήμουν αντιδραστική.

Ενώ ήθελα να με λένε Παυλίνα Βούλγαρη, λέω όχι θα είμαι η Βουλγαράκη. Ήμουν θολωμένη, ήταν άδικο να θυμώνουν μαζί μου. Μια προκατάληψη την βίωσα».