Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε η Αφροδίτη Λιάντου στο περιοδικό «Down Town» της Κύπρου και τον δημοσιογράφο Αλέξανδρο Πρίφτη.

Μέσα σε όλα, η νεαρή πρωταγωνίστρια από το σίριαλ «Η γη της Ελιάς» μίλησε για την μητέρα της, Εβελίνα Παπούλια και τη σχέση που διατηρούν οι δυο τους.

Η μαμά σου έπαιξε καθοριστικό ρόλο για να πάρεις την απόφαση να ασχοληθείς με την υποκριτική;
«Όχι, καθόλου. Το συζητήσαμε σαφώς, αλλά ποτέ δεν ήταν παρεμβατική. Μου είπε ότι εμπιστεύεται πολύ τον Αντρέα, πως εκείνος ξέρει τη δουλειά και μου είπε ακόμα πως θα ήταν ένα ωραίο ξεκίνημα. Την τελική απόφαση την πήρα μόνη μου, χωρίς να το σκεφτώ ιδιαίτερα».

Ζήτησες κάποια συμβουλή από την μητέρα σου;
«Ναι, κυρίως τεχνικές συμβουλές, πριν αρχίσουν τα γυρίσματα. Δεν ήξερα πώς να παίξω τις σκηνές που έχουν μέσα κλάμα. Δεν ήξερα πώς να το βγάλω. Οπότε απευθύνθηκα στην μητέρα μου, που είναι πολύ έμπειρη και μου εξήγησε. Πιο πολύ για τέτοια την ρωτάω, για τα τεχνικά που χρειάζομαι κάποιες οδηγίες».

Η σχέση σου με την μητέρα σου σήμερα πώς είναι;
«Πλέον είμαστε κυρίως φίλες και δεν έχουμε την τυπική σχέση μητέρας - παιδιού, που είχαμε κάποτε. Από τότε που έφυγα για το Λονδίνο είμαστε φίλες καλές και δεν ίσχυσε τόσο ο κανόνας μαμά - κόρη».

Για ποιους λόγους μπορεί να τσακωθείτε;
«Πλέον δεν έχουμε κανέναν λόγο για να τσακωθούμε. Αν σου πω ότι πάνε πολλά χρόνια που τσακωθήκαμε; Ναι, δεν μαλώνουμε. Μπορεί να διαφωνήσουμε κάπου, αν κι αυτό εξαίρεση θα είναι διότι σε όλα συμφωνούμε. Αυτό που θυμάμαι ως διαφωνία - αντιπαράθεση, ήταν στα 13, 14 μου χρόνια, όταν ήθελα να βγω κι εκείνη μου έλεγε «την τάδε ώρα θα είσαι πίσω όμως» κι εγώ ήθελα να έρθω πιο αργά. Να, μόνο για κάτι τέτοια διαφωνούσαμε. Χαζομάρες…»


Η μητέρα σου, στις συνεντεύξεις της, πάντα μου έλεγε πως ήσουν ανεξάρτητη, συγκροτημένη, τόσο που σου έχει εμπιστοσύνη ότι μπορείς να επιβιώσεις μόνη σου. Όντως ήσουν πάντα έτσι;
«Η αλήθεια είναι πως ναι. Επειδή η μητέρα μου πάντα δούλευε πολύ κι έλειπε όλη την ημέρα από το σπίτι, έμαθα να κάνω τα περισσότερα πράγματα μόνη μου. Από το να βάζω πλυντήριο, μέχρι να μαγειρεύω απ’ όλα. Μου άρεσε να είμαι μόνη μου και να κάνω κουμάντο στο σπίτι. Έφτιαχνα τα πάντα κι αυτό με έκανε να καταλάβω ότι είμαι ανεξάρτητη».

Υπήρχαν φορές που θα ήθελες την μητέρα σου στο σπίτι και σου έλειπε;
«Ναι, κάποιες φορές, ειδικά σε μικρότερη ηλικία, το ένιωθα αυτό. Όμως και μικρή που ήμουν, πάντα αντιλαμβανόμουν ότι έκανε τα πάντα για να με μεγαλώσει κι αυτός ήταν και ο λόγος που έλειπε όλη την ημέρα. Δούλευε κάθε χρόνο πάρα πολύ και το κατανοούσα. Δεν έχω κανένα παράπονο από την μητέρα μου».


Δεδομένου ότι με την μητέρα σου είστε σχεδόν ίδιες, περιμένεις το να σε συγκρίνουν μαζί της;
«Μα, το κάνουν ήδη. Εγώ θέλω να πω ότι θέλω να της μοιάσω έστω και στο ελάχιστο. Θαυμάζω που είναι τόσο γενναιόδωρη, τόσο δοτική με τους ανθρώπους και τόσο εκφραστική. Η μητέρα μου είναι ο άνθρωπος που θα έρθει ξαφνικά και θα σου κάνει μία μεγάλη αγκαλιά. Εγώ δεν το έχω αυτό, δεν εκφράζομαι τόσο πολύ, είμαι πιο συγκρατημένη. Αν σε δει στεναχωρημένο θα έρθει, θα ασχοληθεί με το πρόβλημά σου και θα είναι δίπλα σου. Τη θαυμάζω πάρα πολύ και δεν με στεναχωρεί καθόλου που μας συγκρίνουν».

Εσύ, δεν είσαι τόσο εκφραστική με τους ανθρώπους, με την σχέση σου;
«Η αλήθεια είναι ότι είμαι πολύ δοτικός άνθρωπος, αλλά όχι με τον τρόπο της μητέρας μου. Δεν λέω εύκολα «σ’ αγαπώ», είμαι πιο πολύ των πράξεων και δεν εκφράζω τόσο πολύ τα συναισθήματά μου. Είτε είμαι σε σχέση είτε με τους δικούς μου, δεν εκφράζομαι αρκετά, αλλά προσπαθώ να κάνω πράγματα για να δείχνω την αγάπη μου. Σου έλεγα προηγουμένως, ότι ήμουν σε μία σχέση σε απόσταση. Δεν ήταν εύκολο. Αν δεν αγαπάς τον άλλον, δεν το κάνεις».