ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
H Χρύσα Παπά μιλάει στην «Ελένη» για την «Γη της Ελιάς», την υποκριτική και το θέατρο
Όσα είπε για τον ρόλο της
Η Χρύσα Παπά μίλησε στην εκπομπή «Ελένη» και στην Ελένη Μενεγάκη για τον ρόλο της στην επιτυχημένη σειρά του MEGA «Η γη της ελιάς», το ξεκίνημά της στην υποκριτική και τα καλλιτεχνικά της σχέδια.
Στη «Η γη της ελιάς», η Χρύσα Παπά «εισέβαλε» πρόσφατα, υποδυόμενη την Εύα Δήμα: «Η Εύα φτάνει στη Μάνη γιατί έχει κληρονομήσει κτήματα από τη γιαγιά της και κοιτάει μήπως κάνει μία επένδυση. Συναντάει τον Στάθη, γοητεύεται και ήδη στο σημερινό επεισόδιο [σ.σ. της Δευτέρας 28 Φεβρουαρίου] υπάρχει μία εξέλιξη… Η σχέση τους εξελίσσεται ωραία».
Για τον χαρακτήρα της ηρωίδας που υποδύεται, η ηθοποιός ανέφερε: «Μου αρέσει πολύ ο ρόλος! Η Εύα είναι μία γυναίκα πολύ χορτάτη από τη ζωή, πολύ ευχαριστημένη, πολύ ελεύθερη, χαμογελαστή, σε πολύ καλή σχέση με τη θηλυκότητά της και την τσαχπινιά της. Έχω πολλά χρόνια να κάνω ρόλο που χαμογελάει!». Τόνισε μάλιστα πως ο ρόλος που υποδύεται έχει τσαμπουκά και η κόντρα με την Αρετή θα είναι αναπόφευκτη.
Χρύσα Παπά Όταν ρωτήθηκε για το πότε ξεκίνησε το ενδιαφέρον της για την υποκριτική, η Χρύσα Παπά εκμυστηρεύτηκε: «Άρχισα να ερωτεύομαι το θέατρο στη δευτέρα με τρίτη γυμνασίου όταν είδα μια παράσταση. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό. Είδα άλλα “χρώματα” στη ζωή μου, που δεν είχα δει ποτέ. Μέχρι πριν δεν ήξερα τι ήθελα να κάνω ακριβώς. Τελείωσα το σχολείο, έδωσα εξετάσεις και συγχρόνως σπούδαζα και γαλλική φιλολογία».
Η πρώτη της δουλειά στο θέατρο ήταν σε μια παιδική παράσταση, την «Παναγία των Παρισίων», στην οποία υποδύθηκε τον Κουασιμόδο. Ομολόγησε, μάλιστα, ότι της αρέσουν οι ρόλοι που είναι κόντρα και ότι αυτό είναι το δέλεάρ της στη δουλειά.
Πριν από την πανδημία, η Χρύσα Παπά ξεκίνησε να πρωταγωνιστεί στον μονόλογο «Σέρρα – Η ψυχή του Πόντου», το οποίο βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Γιάννη Καλπούζου. Για την παράσταση σε σκηνοθεσία του Σωτήρη Χατζάκη, η οποία θα συνεχιστεί σύντομα, η ηθοποιός ανέφερε: «Το έργο καλύπτει μια περίοδο από το 1915 έως το 1962. Πρόκειται για μία ερωτική και οικογενειακή ιστορία. Βλέπουμε τα δεινά τους, περνούν γενοκτονία, εξορία, τη σφαγή των Αρμενίων, πολλά δύσκολα ιστορικά γεγονότα. Είναι ένας μονόλογος, στον οποίο υποδύομαι 12-13 ρόλους. Δούλεψα τόσο πολύ το έργο, που μπαίνω και βγαίνω στους ρόλους εύκολα, αλλά η διαδικασία και τα συναισθήματα είναι δύσκολα. Έχει έρωτα και πολλή αγάπη, εξορία, θάνατο, αλλά και πανηγύρι για τη ζωή, γιατί στο τέλος έρχεται μία λύτρωση υπέροχη.. Είναι ένα σπουδαίο έργο, που θέλω να το χαρώ πολύ».